Lieve papa, jij bent geen echte alcoholist. Dat kan je helemaal niet zijn, toch? Jij bent vrachtwagenchauffeur en je mag niet dronken achter het stuur zitten. Je gaat nooit naar de kroeg om je te bezatten. Drinken doe je alleen in het weekend. Thuis, op de bank. Dan mag ik er nooit over praten. Dat is vervelend, want je zuipt je te pletter. Papa, ben jij een weekendalcoholist?
Dit zijn eindelijk leuke berichten voor ons. Na alle ellendige berichten de afgelopen jaren, en dan praat ik echt niet over een wortelkanaalbehandeling of een gebroken been, maar echt over dingen die zó intens in je systeem zitten dat geen mens het soms meer kan bevatten wanneer je het vertelt, omdat het zo ongeloofwaardig overkomt maar het is allemaal echt gebeurt.
Mensen die meer geld hebben dan gemiddeld Nederland worden over het algemeen veracht. Waar mensen met een uitkering of schuldsanering aan de broek uitbundig hun verhaal op tv doen, en maatschappelijk gesteund worden, kun je maar beter zwijgen als je geen schulden, maar spaargeld hebt. Als je vertelt dat het goed met je gaat, dat je hard werkt en er een goed centje aan over houdt, of als je door hard te werken eindelijk je droomauto hebt kunnen kopen, ben je een direct arrogante lul.
Vroeger….. Tja, vroeger dat was toen je poep nog met een lange OE schreef, de boten van hout en de mannen van staal waren (lijkt me lastig met die controle poortjes op Schiphol als je van die generatie bent) vroeger…. Toen waren de grenzen nog duidelijk.
Op het moment dat ik dit schrijf zitten we alweer een eind in Frankrijk. Na eerst half stuiterend België gepasseerd te hebben zijn we op weg naar de ‘racestad’ van Frankrijk: Parijs. Ongelooflijk asociaal en levensgevaarlijk komen de 3 franse merken je voorbijscheuren. De oplossing daartegen is gewoon: midden door Parijs rijden op de weg die ongeveer het tegengestelde is van het wegennet buiten Parijs: de Perephirique. Lekker relaxed, met een lekker gangetje zijn we zo Parijs gepasseerd.
