Verliezen en dan winnen?

Dit zijn eindelijk leuke berichten voor ons. Na alle ellendige berichten de afgelopen jaren, en dan praat ik echt niet over een wortelkanaalbehandeling of een gebroken been, maar echt over dingen die zó intens in je systeem zitten dat geen mens het soms meer kan bevatten wanneer je het vertelt, omdat het zo ongeloofwaardig overkomt maar het is allemaal echt gebeurt. Wij verloren in vijf jaar vijf, nee zeven lieve mensen die ons erg na waren, zoals 2 zussen van mij en een broer en in nog geen jaar dus 1 zus en vier vriendinnen. Soms te veel van het goede, maar aan de andere kant heel oubollig, het leven gaat verder.

Ons leven is uitgehold door de tranen die wij plensden, mijn traanbuizen zijn nog niet opgedroogd, die doen het nog best maar soms is het mysterie genaamd leven voor mij een mysterie dat niet uitgevonden had hoeven te worden.

Doch toen er bij de post een geboortekaartje kwam voelde ik de warmte van de wereld weer binnenkomen in mijn hart. En toen ik later bericht kreeg dat ons boek “SPOREN VAN WOORDEN” aangekocht was door België voor de gemeentebibliotheken en op de valreep kreeg ik bericht dat een van mijn verhalen genomineerd was bij de “NIGHTWRITERS”, ja toen was de zon wel héél erg warm in mijn hart.

De gedichtenbundel “SPOREN VAN WOORDEN”is een gezamenlijk project opgezet door Blauwhartje, een begenadigde dichteres die haar sporen op dat gebied allang verdiend heeft in België en Nederland. Ik vond het dan ook een hele eer toen zij vroeg of ik ook 12 themagedichten aan wilde leveren voor het boek, alles voor het goede doel namelijk HEART2HEART. En wie ben ik om als hartpatiënte te weigeren? Doen, gewoon doen en trots zijn dat dit boek een hit is geworden en dus nu in de gemeente bibliotheken van België te huur zijn. Waar blijft Nederland nou??

Het zijn de kleine dingen in het leven die ik altijd koester, doch dit zijn voor mij grote kastelen op grote hoogtes die ik met alle liefde beklim om te beseffen dat het leven ook uit tranen van vreugde kan bestaan. En als je dan beseft dat je eindelijk een stukje erkenning krijgt vanuit het buitenland is dat voor mij persoonlijk een groot goed.
Maar achteraf gezien vonden mijn vrouw en ik dat het wel héél rustig was de laatste tijd, alles ging ons té goed en overal waar té voor staat is verre van goed.
Dus toen wij van de week hoorden dat mijn nicht van 40 misschien longkanker heeft staat de wereld weer totaal op de rand van instorten, maar de kracht die ik put uit de ervaringen van de jaren die achter mij lagen kunnen haar helpen deze moeilijke tijden samen door te lopen.
Want hoe je het nou wendt of keert, verdriet zul je altijd blijven houden, je moet alleen je geluk ventileren om te blijven lachen. En gelukkig doen wij dat ondanks alles.