En weer zit je in mijn kop , ongewild maar daardoor niet minder doordringend. Wanneer zal ik ooit vanuit mijzelf kunnen zeggen, het is genoeg en ik laat je dit keer niet meer binnen, hoezeer dat mij ook zal verscheuren.
Lieve papa,
Ik vroeg me laatst af of je onder de categorie [url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=9670]weekendalcoholist[/url] valt of misschien toch minder bezopen bent dan je lijkt. Jouw gezondheid blijft een bron van zorg. Net als die van je medeweggebruikers. Ik nam mijzelf dan ook voor om nooit zoveel alcohol te drinken als jij. Hooguit twee drankjes op een avond, want ik wist dat ik mij wèl kon beheersen. Tot gisteren.
Ik zit nog midden in het verwerkingsproces van het feit dat ik de magische grens van 40 al enige tijd gepasseerd ben. Zodra je, door een jong ‘ding’, geadviseerd wordt crème te gaan gebruiken voor de RIJPERE huid, zijn de aardappels gaar. Dan begint het camoufleren van leeftijdsadequaat verval en het rouwen om vervlogen jeugdigheid.
Mannen hebben geluk. Daar waar vrouwen zich arm kopen aan potjes crème die nooit hun beloftes nakomen, is er voor de mannencrèmes nog weinig aftrek. De gerijpte mannelijke huid straalt namelijk levenservaring uit.
Je hebt mannen, in al hun variaties, en je hebt de MAN.
Buurman N. is een MAN.
Buurman N. heeft zijn schaapjes op het droge. Vliegt de wereld over als piloot. Postuur ‘Jerommeke’, aardige hond en een ‘hem behagende’ vrouw. Zijn vrouw begrijpt hem goed: een man van zijn allure kun je niet lastigvallen met zoiets triviaals als het archiveren en kuisen van de huisraad.
Steeds vaker bekruipt me een algeheel gevoel van ontevredenheid met mijn leven, dat zich af lijkt te spelen als een te slecht gemonteerde film van een eens groot regisseur. Als kind heb je allerlei beelden en idealen die zich naarmate je leeftijd vordert steeds verder weg, in de schimmige wereld van je gedachten en dromen, lijkt te verbergen.
