Ik logeer een nachtje bij vriendin K. Dit is onvermijdelijk na een avond womens-talk waarbij het spraakwater rijkelijk gevloeid heeft. De volgende morgen betrachten wij enige helderheid te creëren met een kop sterke koffie. “Wie heb jij al op schoolbank teruggevonden?”vraagt vriendin K. “Ik? Nooit gedaan, hoezo?” Met de vriendin K. zo eigen, beroepsmatige, overredingskracht word ik achter het scherm gezet en voor ik het weet ben ik ingelogd op schoolbank. Ik krijg de smaak te pakken, stuur zelfs wat berichtjes rond. De komende dagen voel ik me als een kind in een snoepwinkel, ik probeer van alles uit. Vervolgens raak ik wat verveeld. Gelukkig heeft vriendin K. de “verleidelijke grote zus’’ van schoolbank paraat, “jij bent toe aan hyves”. Ze helpt mij aan een kek profiel, hup foto erbij en go! Ik laat mij leiden door dit virtueuse pretpark. Maar toch, degenen die ik ECHT zou willen vinden, vind ik niet. Na een intensieve zoektocht heb ik nog steeds maar 2 vrienden, en dat is zelfs online een meelijwekkend resultaat.
Oké, vriendin K. heeft nog één troef: linkedin, de ‘serieuze grote broer”. Ik werk hard aan een indrukwekkend profiel en ga aan het ‘linken’ naar verloren contacten. Het werkt verslavend, ik ben niet te stoppen.
Maar dan is er dat moment van inkeer ; Waar ben ik eigenlijk mee bezig?
Ik pretendeer gewoon te willen weten hoe het met ze gaat, hoe ze er nu uit zien, wat ze doen, of ze kinderen hebben enz. Ook al neigt dit sterk naar voyeurisme.
Maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven waar het me echt om te doen is : even wil ik weer figureren in het leven van deze ex-vriend(in). Een hoofdrol of een bijrol spelen in diens gedachten, maakt niet uit. Even lonken naar vervlogen tijden als het meisje van toen.
Categorieën: Mannen & Vrouwen
10 reacties
Neuskleuter · 4 oktober 2009 op 19:54
De gedachte van voyeurisme is aardig. Mensen terugvinden ook, zelf gevonden worden is nog beter op die sites.
Maar aantrekkelijk geschreven… Nee, niet echt. De eerste alinea heeft geen duidelijke functie, want het maakt mij niet uit of je online gaat na een logeerpartijtje of na een tip. K. vind ik een criminele naam, maak er dan maar een fictie Karin of Klazien van. Betrachten is nogal archaïsch woordgebruik.
Ik zou het leuker vinden als je je complete profielpimpgebeuren zou beschrijven: welke foto zoek je, wat wil je bereiken, bouw iets op, ga op zoek naar je grote keerpunt in het geheel… en verras me dan. Show, don’t tell. Ik wil graag kunnen proeven, horen, ruiken en zien wat er gebeurt.
Succes met je volgende inzending!
Macx · 4 oktober 2009 op 22:22
Ik kan de inhoud van de tekst wel waarderen. Over de vorm valt te discussiëren. Wat is dat toch? Veel mensen lijken te denken dat de werkelijkheid achter een Window ligt terwijl het (mits goed gebruikt) slechts een hulpmiddel kan zijn.
Ik ben ook niet gecharmeerd van het gebruik van slechts een letter voor een naam. Alsof je met een crimineel van doen hebt en dan al helemaal de letter K (kanker, kut of klote?) Verzin de volgende keer gewoon een naam als je de werkelijke naam niet prijs wilt geven.
lisa-marie · 5 oktober 2009 op 08:56
Snap wat je wil zeggen maar komt niet uit de verf.
En geef K een naam anders is het zo :wanted:
Mien · 5 oktober 2009 op 10:33
Vriendin K?
Welke van de twee?
Ehh …
Welke van de drie?
Mien heeft er geen K’s van gegeten
Petra · 5 oktober 2009 op 12:26
Ik ben benieuwd hoeveel reacties ik nog krijg op ‘vriendin K’:)
Ik heb het zo gebruikt om een abstracte sfeer te creeren, passend bij de inhoud. Jawel , er is zelfs over nagedacht.
En tja, dat jullie dan gelijk aan criminelen denken, dat is je eigen referentiekader…
Petra
ddddd · 5 oktober 2009 op 14:38
Vriendin K. is prima. Oké, zonder ‘vriendin’ klinkt het wellicht crimineel, maar nu niet. Niets mis mee (met die afkorting dan).
KingArthur · 5 oktober 2009 op 16:08
Eenmaal gezegd hoeft het idd niet herhaalt te worden. Maar wees niet verontwaardigd en lees het als oprecht commentaar. Als schrijver heb je nu eenmaal van doen met het referentiekader van de lezer.
Petra · 5 oktober 2009 op 16:21
Ik stel feedback zeker op prijs, dat is voor mij de voornaamste reden om diverse columns op column x te plaatsen. Maar naast vorm en inhoud, moet er wel ruimte blijven voor een eigen stijl. Maar nietemin heel leerzaam verder.
arta · 5 oktober 2009 op 18:08
Leuk, zo’n K3-column! (Jajaja, heel erg flauw, ik weet het :-D)
Tja, als jij letters ipv namen als jouw stijl ziet, ben ik de laatste die er wat van zegt, wel een kleine tip: Lees bijv. Driek’s column van vandaag eens en vervang de namen door letters, dan zul je waarschijnlijk begrijpen wat de reageerders bedoelen…
Je schrijft lekker vlot, wat kleine schoonheidsfoutjes, die je er, als je het stuk een paar dagen laat liggen makkelijk zelf uitfiltert.
pally · 6 oktober 2009 op 11:55
Vooral het eind spreekt mij aan. Eerlijk naar je zelf toe.
groet van Pally