Wat is de waarheid meer dan een verdraaide leugen? Wij leven in een samenleving waarin de tijd een grote prioriteit geniet. Waarom zou men dan de waarheid spreken? De waarheid duurt ’t langst, en daar hebben we geen tijd voor.
Niets neigt meer naar de leugen dan de waarheid. Wanneer niets zeker is, is alles een leugen. In het leven is niets zeker. Al onze theorieën zijn gebaseerd op onzekerheden, want niets is immers zeker in het leven. Als je een appel ziet vallen, en hij belandt op je hoofd, wil dat dan zeggen dat appels per definitie aangetrokken worden naar de grond? Nee, het is een theorie die niet te bevestigen is, want wie zegt mij dat de appel de volgende keer niet boven mijn hoofd blijft zweven? Dat de zwaartekracht slechts een inbeelding van de geest is en een bevestiging van onze bedrieglijke wijsheid.
Wij maken ons te vaak de illusie dat we wijs zijn, maar in feite zijn we dom. Wanneer je theorieën baseert op toevalligheden, dan ben je niet wijs, maar dan ben je naïef. Naïviteit is een gevaar voor de twijfel. Ik twijfel, dus ik denk. Ik denk, dus ik besta. Twijfelen is een must in het leven, wanneer je uitgaat van theorieën die gebaseerd zijn op toevalligheden, dan word je naïef.
Neem alles wat je ziet in twijfel en laat je ratio het werk doen. Leef niet op de theorieën van een ander, deze zijn nietszeggend. Het doel van het leven is niet het naleven van theorieën, maar het najagen van geluk. Twijfel alsjeblieft ook aan deze tekst. Er staat niet waterstaat.

Categorieën: Algemeen

17 reacties

Dees · 20 januari 2009 op 17:49

Tja, ik word er onzeker van. Want als niets zeker is in het leven is het ook niet zeker dat niets zeker is. Ik vind het wel een leuk stukje, leuke uitsmijter.

maurick · 20 januari 2009 op 17:57

Dank!

Het is overigens wel erg klein nu ik het hier zo zie staan..

Callar · 20 januari 2009 op 19:13

Maak het dan volgende keer iets langer. En als je (post-modern) wil filosoferen dan mag je best wel wat meer inhoud erin gooien. Anders wordt je eigen taaltheorie gewoon een excuus om alles maar te kunnen zeggen.

En als dat zo is kun je maar beter niet schrijven en spreken, want waarom zou je dat doen als je zelf al impliceert dat men je niet moet geloven.

lisa-marie · 20 januari 2009 op 19:15

Je hebt een goed punt en goed verwoord, met plezier gelezen.

maurick · 20 januari 2009 op 19:30

Hoe meer inhoud, hoe minder fantasie er over blijft. Het is aan de kleine kant, des te meer kan je er over nadenken. Het lijkt me duidelijk genoeg en zeker geen vlucht om maar alles te kunnen zeggen.

Ik impliceer dat men mij niet moet geloven? Haha, dat concludeer je uit mijn laatste zin?
Ik vond ’t een leuke afsluiter, lekker ironisch.

Callar · 20 januari 2009 op 19:44

Ironisch betekent bij jouw meer ‘lekker makkelijk’. Maar misschien dat veel mensen daarin trappen. In dat geval: leuke column, ga zo door!

maurick · 20 januari 2009 op 20:03

Yeah. Ik voel me al een oplichter. Bedankt 😀

Krasblog · 20 januari 2009 op 20:50

Vind het ook jammer dat het zo kort is. Maar vind het vooral boeiend geschreven en het zet mij aan tot nadenken. Mij heb je te pakken.
En ik vind de uitsmijter ronduit goed gevonden.

Krasblog

maurick · 20 januari 2009 op 21:18

Bedankt 🙂

maurick · 20 januari 2009 op 21:20

Bedankt!
Het doet me deugd wanneer ik iemand aan het denken zet. Wat is rationalisme dan een fijn iets! Heerlijk om een mens te zijn…

Mosje · 20 januari 2009 op 23:22

Mmm, ik twijfel over dit stukje. Het lijkt erop dat je iets gelezen hebt over Griekse, Stoïcijnse filosofie, en daar maar een verhaaltje van gebrouwen hebt.
Met de Stoïcijnen stel ik mijn oordeel nog even uit.

maurick · 21 januari 2009 op 01:16

Ik heb zoveel over filosofie gelezen, maar dat wil niet zeggen dat ik geen eigen redenering mag/kan hebben….

Het feit dat mijn gedachtegoed daar wellicht het meest naar neigt, wil niet zeggen dat het de theorie van iemand anders is die ik in een verhaaltjes vorm zou hebben gegoten.

Maar dat je twijfelt, tsjah, dat is juist de bedoeling. Dan heb je ’t begrepen 😉

Mien · 21 januari 2009 op 09:32

Goh … maurick … hoe lang heb jij in de grot van Plato vertoeft om hiermee voor de dag te komen?

Mooie vertwijfeling zet je hier neer.

Je denkt na, je twijfelt, ja en dan mag je terecht concluderen dat je mag zijn wie je bent, waardoor je ook automatisch verwordt tot wie je bent. 😉
Daar heb je een punt.

Mien twijfelt altijd

Asberg · 21 januari 2009 op 10:34

Het lijkt wel of twijfel niet mag bestaan. Jij probeert er ruimte voor te scheppen en dat is een mooi streven. Jammer van dat voorbeeld van de zwaartekracht. Dat was juist mijn enige zekerheid.

doemaar88 · 21 januari 2009 op 11:07

Ik vind ‘m erg kort, maar aan de reacties te zien heb je wel bereikt wat je wilt bereiken. Denk ik. 😀

maurick · 21 januari 2009 op 12:12

Zeker!
straight to the point zullen we maar zeggen, hè.

maurick · 21 januari 2009 op 12:18

Haha! Veel te lang.

Bedankt!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder