We maken met elkaar mee de grootste volksgezondheidscrisis sinds de Spaanse Griep. 2020, ik weet niet hoe de geschiedenis over ons zal oordelen dat ligt ook aan wie de geschiedenisboeken schrijven! Ik hoop dat ze zeggen over ons kikkerlandje maar misschien ging het met vallen en opstaan maar uiteindelijk zijn we er doorheen gekomen. Ons kleine pragmatisch landje heeft vele onbekende helden waar ik later op terug zal komen. Het kabinet moet nu optreden zoals enkele voorgangers ook hebben moeten doen. De politieke geschiedenis zal zeggen Drees had de crisis op Paleis Soestdijk haar eigen waarzegster, De Jong moest weer rust in de winkel krijgen, Den Uyl had de oliecrisis en ook bijna de val van de monarchie door een Prins-Gemaal. En zo kan ik doorgaan… maar dit artikel is geen politiek werkstuk.
1 april 2019, iemand kwam uit de toekomst en zei dat de terrassen dicht zouden zijn, alle restaurants, de kappers etc. Ik denk dat ik diegene flink had uitgelachen en dan vertelt had dat hij beter een pretpark op de maan kon gaan bouwen! Maar het is zo 1 april 2020 en het is toch zo, ik ben blij dat tijdreizen niet bestaat want dan had ik flink voor joker gestaan. Maar wil ik even luchten? Wil ik even boos zijn of vertellen hoe het beter moet? Nee, ik wil het eventjes hebben over 2 woorden die geld voor meer dan alleen de dokters en verpleegkundige! Nederlandse heldhaftigheid zijn die 2 woorden!
Nederlandse heldhaftigheid
Nederlandse heldhaftigheid? Ja, dit is er wel degelijk in deze tijd waarin we ons vreselijk ergeren op een groep mensen die massaal op tocht trekken om de eerste de beste tuin te zien of elkaar omver te lopen in de bossen die ze herontdekt hebben nu de horeca is gesloten. Ik moet zeggen dat ik dit kabinet voor het eerst echt in actie zie, ik denk dat op de conto van Mark Rutte niet alleen meer het economische herstel zal staan. Ik denk dat als hij het goed aanpakt, misschien soms met een harde hand en soms met een taal dat vaderlijk lijkt in de rij van Lubbers en Drees komt. Ik moet toegeven dat hij zijn echte emoties laat zien, zeker na het weekend van het goede weer. Zijn gebruikelijke “Wachten tot papa thuiskomt en dan krijg je misschien een pak op je broek” houding is serieuzer geworden. Zijn toespraak gericht aan het land was zijn Den Uyl moment zoals bij de oliecrisis. Alleen vrees ik als mensen doorgaan met hamsteren van paracetamol, dat die misschien ook nog wel eens op de bon gaan.
Maar persoonlijk heb ik verschillende emoties aan deze unieke tijd. We maken maatregelen mee in deze tijd, die we niet nooit eerder hebben gezien en hopelijk hoef ik ze niet meer te zien in mijn leven. Ik zie ook de maatregelen die laten zien dat innovatie niet alleen hoort bij grote bedrijven. Innovatie is ook gewoon van biertjes tappen naar het gaan van maaltijden maken. Ik zie hoe horecaondernemers niet op hun luie achterste gaan zitten, wachtend op steun van de staat. Wie het krijgen, ik kijk er zeker niet op neer noch op omhoog. Want deze bijzondere tijd vraagt bijzondere maatregelen! Ik vind het mooi dat mensen niet hun handen in hun zakken stoppen maar de mauwen opstropen en uitsteken. Mensen die terugkeren naar de zorg, mensen die door blijven gaan in sectoren die vaak vergeten worden. Die wel worden gezien als essentieel. Denk aan de beveiligers, denk aan de schoonmakers, denk aan de mensen op de trein en het lijkt
of deze menen een drijf hebben. Ja, er is groepje die klaagt, dat mag ook want je moet kunnen luchten. Maar toch werken ze door alsof ze een opdracht hebben meegekregen.
Ik moet bijna denken aan de katholieke drijfveer, van de paters jezuïeten in Nijmegen. Het beroemde motto daar “Ik zal dienen”.
Je hoeft geen uniform of doktersjas te hebben om te dienen. En we zullen tot 1 juni creatief moeten zijn. We hebben een plicht om de ouderen te steunen, we hebben een plicht om vooral dat wat van Nederland overblijft draaiende te houden. Nederland moet zich bewijzen dat ze zich kan houden aan de regels. Ongeacht welke gebeurtenis, laten we nog even gas terugnemen om later weer vol gas te geven. Dit virus maakt geen onderscheidt. Jong en oud wordt erdoor getroffen. Maar het kabinet samen met het RIVM zal ons leiden. Hopend op een goede uitkomst en Met een beetje geluk doordat mensen goed nadenken, dat mensen het blijven proberen dat er een medicijn komt tegen dit virus. Maar ik wil mensen gelijk uit de illusie halen, mensen gaan dood in de wereld voordat we een oplossing hebben. En het is belangrijker dat we goed nadenken hoe we na deze crisis verdergaan.
Open en Eerlijk nadenken na deze crisis!
Nadenken over het gebruik van antibiotica, gebruik van allemaal zeepjes en schoonmaakmiddeltjes die ons zo ontsmetten, dat ons immuunsysteem niet opgebouwd kan worden. Maar laten we ons niet ingraven met standpunten en meningen maar openlijk denken over de toekomst. Geloof en ideologische verschillen moeten ons een keer niet verdelen, we moeten grond vinden om hiervan te leren. Maar ik ben bang dat als de stof gaat liggen Nederland weer verzakt in haar gebruikelijke gedrag, misschien is dat ook niet slecht… ik weet het echt niet. Twijfelachtig, grote sociale veranderingen kosten tijd! Maar ik denk dat deze crisis ons wel tijd geeft om te denken, denken is belangrijker dan de schuldvraag overigens!
En hoelang deze crisis zal duren is een vraag?
Persoonlijk; een relatietest
Deze tijd vraagt veel van ons. Het vraagt veel van onze zenuwen, het zorgt voor wrevel onder mensen en test ook relaties. Op dat laatste gebied is voor mij een uniek moment, de dag dat ik deze column online zet hebben we precies 3 maanden een vaste relatie! En dit virus brengt ons meer samen dan dat het scheidt. Maar zoals ik tegen mijn lieve schat heb gezegd, een betere relatie test kunnen we niet hebben. Als we dit kunnen overleven dan denk ik dat je mag zeggen dat je relatie een hele goede storm heeft doorstaan.
Nederlandse heldhaftigheid, waar ik over begon zit in de gewone mens. En wees dankbaar voor de slager, de bakker en de vakkenvuller van de supermarkt. En ze krijgen misschien niet de erkenning die ze verdienen. Ik wens iedereen veel wijsheid en gezondheid toe! Hopelijk schudden we elkaar met meer wijsheid de hand en ook met ook een beetje meer vriendelijkheid, zodat we helden zien en niet alleen de schuldigen. Of we door gaan op oude voet, maar dat zal de geschiedenis oordelen. Ik zal het boek over dit virus niet willen schrijven, ik schrijf liever in het boek van “ons” leven….
Zoals een zeeman zijn angst opheft door de storm te accepteren, lost de wijze zijn angst op door alle dingen te accepteren.
Tao Meng
0 reacties