In woon en leef al 32 jaar in Zeeland en met de dood van een dierbaar familielid sta ik praktisch alleen als het gaat om familie. Dit zowel een verlies als de kans om nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Zoals de vraag is Zeeland na 32 jaar nog wel de plek voor mij?
Dit is het eerste deel uit een paar columns over wanneer andere mensen een mening hadden, die uitdrukten en die achteraf gewoon overdreven, dom of soms uiting van jaloersheid waren. Ik weet dat je niet te veel moet terugkijken naar het verleden. Maar er zijn momenten die vergeet je niet, daarvan wil ik er een paar vertellen naast mijn serieuze columns.
Eerste keer dat ik mee doe aan een opdracht van de maand. Thema sprak mij enorm aan.
Politiek is één groot complot tegen eenvoudige sukkels als u en ik.
(Jan Blokker – Nederlandse journalist en columnist 1927-2010)
Richard Bach zei ooit terecht: De band die je ware familie verbindt is er niet een van bloed, maar van respect en vreugde in elkaars leven. Deze column vertelt over hoe ik mijn familie zie. En dan voornamelijk die ik zelf heb gevonden!
Dit is geen column om reclame te maken, want dan moet ik mijn kroegen, eettentjes en andere plekken waar ik respect voor heb en ook kom, ook allemaal een column geven! Maar veel mensen uit Goes en omgeving weten wat ik bedoel met 3x links. Je gaat een straat in, Lees meer…
Liever te dik dan serieus liggend in de kist! Lang leve chemie, zelfspot bij ziekte en ongemakken.
Mijn oma, iedereen noemt zijn of haar oma speciaal. De mijne was er eentje die van gewone komaf was en die stierf zonder rijkdom, behalve die van de liefde in haar hart. Ze was een vrouw met rotsvaste overtuigingen, maar ook iemand die de test van de tijd heeft doorstaan. 88 jaar heeft ze mogen worden, waarvan ik 29 jaar mee heb kunnen lachen, huilen, soms boos op haar was en soms extreem gelukkig. Dit is mijn hommage aan oma!
Iedereen mag dromen, ik ben een nuchtere Zeeuw. Maar wel eentje die niet alleen is op zijn plekje in Nederland zich thuis voelt. Maar ook helemaal gek is op een dorp op het grootste Griekse Eiland, Kreta!
Een ode aan mijn moeder en tevens mijn laatste column van kalenderjaar 2018
De tienerjaren, een tijd waarin je heel snel vrienden maakt, zeker als je een zakcentje op zak hebt. Je maakt zogenaamde vrienden en je maakt ook genoeg vijanden in mijn geval. Maar het is net als het zoeken naar een schat; je vindt soms een diamantje dat een echte vriendschap Lees meer…
“Een autobiografische terugblik op 556 dagen in het ambt van Jongerenraadslid van de Gemeente Borsele. Een roeping met succes, dieptepunten en prijskaartje. Maar met hoop op meer voor de toekomst. Verspreid over 2 delen”.