Een horizontaal. Daar gaan we al: geen idee. De geur van langzaam ovenwarmende broodjes en het tijdloze tegen elkaar tikken van nog zes minuten borrelende eieren, vullen de kamer. Terwijl in andere kamers de agenda vandaag tussen tien uur en kwart over tien, of zoveel korter als de wijsneuzige kinderen zichzelf met Dokter Corrie op hun IPad kunnen vermaken, met knalrode prioriteit “high” is geblokkeerd voor de wekelijks repeterende “entry” van een snelle routineuze G-spotter, buiten asfaltschrapende loopschoenen hardvoetig worden getormenteerd in een even lamentabele als hopeloze poging slagaderlijke vervetting tegen te gaan, een bijna bronstige tot op de doodsklok bezuinigde bronzen oproep poogt sektarische kuddes in vormeloze eendagskledij te verleiden bijeen te komen om hun zielenheil af te smeken en de redeloze reddeloze drenkeling doet ontwaken uit de zaterdagavondroes, kan ik niet op het woord komen. Mijn hoofd zit ergens anders. Ik schrijf een nieuw boek. Dat proces begint bij mij met de titel. Dan weet ik waar het over gaat en waar ik me zo ongeveer aan moet houden. De titel is de kapstok die langzaam wordt gevuld met de hangers van de hoofdstukken. Dat weerhoudt mij ervan al te grenzeloos te worden en mijzelf en, nog veel belangrijker, mijn lieve lezers niet in het grote boze letterbos te laten verdwalen. Ervaring heeft mij geleerd dat het dagelijks zoeken naar woorden op waarde in zinnige zinnen, het oplossen van een cryptogram vergemakkelijkt. Het associatievermogen staat puntscherp. Waarom weet ik het niet? De zevende schijnt kalm (zeven letters).
3 december 2016 #BinnenDoorDenken
16 reacties
pally · 30 november 2016 op 15:16
Van de tweede zin raak ik totaal buiten adem, maar dat is vast precies jouw bedoeling. Grappig.
Mien · 30 november 2016 op 15:25
Zolang je maar niet lijdt aan cryptofobie. Hoewel, daar zijn tegenwoordig goede volumineuze woordenboekpillen voor te krijgen. ?
NicoleS · 30 november 2016 op 16:25
Klinkt als een lome zondagmorgen. ?
Nummer 22 · 30 november 2016 op 16:57
Aha… mooi geschreven als aanloop naar.
Ik neem even adem en lees enkele zinnen van jouw hardop en val alsof ik net de halev marathon heb volbracht. Nu aan de zuurstof dan maar.
Esther Suzanna · 30 november 2016 op 17:10
Als je je jouw lieve lezers niet in het grote boze letterbos wil laten verdwalen heb je hiermee een valse start gemaakt. 😉
Taalvaardig: zeker, woordenschat: enorm, leesbaarheid: ….
StreekSteek · 1 december 2016 op 09:22
Gelet op deze reactie lijkt de intentie van de column geslaagd!
Esther Suzanna · 1 december 2016 op 10:13
Hahaha..ik ben een waardeloos qua crypto’s.. 😉 Geef mijn maar kruiswoorden.
Snarf · 30 november 2016 op 20:49
Voor mij volstrekt onleesbaar. Veelvuldig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Heb betere van je gelezen. Wellicht is beginnen met het eind en eindigen met een titel een optie …?
Karen.2.0 · 30 november 2016 op 22:20
het mag de leesbaarheid dan niet ten goede komen, als je zulke zinnen kunt schrijven wordt het bijna kunst. Verder houdt die crypto me al de hele avond bezig. Mocht je het antwoord weten dan hoor ik het graag! Het knaagt. 😉
Nummer 22 · 30 november 2016 op 22:28
De zevende schijnt kalm… maanvis?
Nummer 22 · 30 november 2016 op 22:30
Epiloog?
Karen.2.0 · 30 november 2016 op 22:49
Zondags? Zevende dag en rust (kalm) dag?????
StreekSteek · 1 december 2016 op 09:29
We hebben een winnaar die niet is verdwaald in het bos van de betuttelende zuurpruimige adverbia en adjectieven.
De prijs zal je per sociale media bereiken!
Esther Suzanna · 1 december 2016 op 10:14
En een sticker! Toch Streek? Wat knap Karen… 🙂
Karen.2.0 · 1 december 2016 op 10:36
Voor iemand die, buiten de ijsprijs, nog nimmer iets won, is dit een bijzonder prettig begin van de dag. En dan ook nog een sticker van Esther. Crypto´s zijn leuk, daar ga je van buiten de lijntjes denken 😉
Mien · 1 december 2016 op 10:58
Felies cryptologe Karen2.0! 🙂