Wat klinkt dat zoet he?
Eigenlijk ben ik natuurlijk papa’s kleine meisje want ik ben de jongste.
Maar mijn zus gaat trouwen, en tijdens het zoeken van wat liedjes kom je natuurlijk ook vader-dochter liedjes tegen.. En mijn vader vindt dan vooral het nummer ‘Butterfly kisses” van Bob Carlisle mooi.. Ik moet hier een beetje om lachen en ik zal je uitleggen waarom. Laat ik beginnen bij het begin..
Juul en ik spaarde Star-Warspoppetjes, deden H-man na en bouwde hutten.
We waren altijd goor van het buitenspelen en er stonden regelmatig mensen aan de deur of we geen gras meer door de brievenbus wilde stoppen.
Natuurlijk speelde we ook wel met Barbies : die werden kaalgeknipt en benen en armen werden van plaats verwisseld.
We waren ook niet echt jurkjes-meisjes…Julia maakte ze altijd vies, ik trok ze altijd uit.
Lekker stel.
Zo ging ik met mijn zus regelmatig langs de deuren om geld op te halen voor ons “broertje” Hassan. Hassan woonde in Afrika en mijn ouders stuurde hem geld om naar school te gaan enzo.
Het enige fotootje dat we van Hassan hadden stond op de kast en werd vaak even geleend door mijn zus.
Met tranen in ons ogen zamelden we geld in voor ons arme broertje…..
Vervolgens gingen we naar de Shell ; snoep kopen.
God straft, want een jaar later werd ik door de politie in m’n kraag gegrepen omdat ik een ruit had ingegooid in een leegstaand gebouw waarvan de andere 299 ruiten al waren ingegooid.
Ik kreeg de schuld van alle ruiten.
De ijscoman, ook een schandalig verhaal.
De ijscoman had een kevertje, die maximaal 20 KM per uur kon denk ik.
Het plan was gemaakt met de ijscoman als doelwit.
Ik zou een ijsje bestellen, dit terug in de auto van de ijscoman gooien zodat de goede man uit zijn auto zou stappen.
Zo gezegd, zo gedaan. De ijscoman stapte woedend uit zijn kevertje…om vervolgens weer heel snel in te stappen want om de hoek stonden wij met een weekvoorraad besjes, van die kleine oranje pletbesjes, geplukt met voorbedachte rade,
En inderdaad, het autootje kon maar 20 KM per uur.
Hij is nooit meer teruggeweest.
Maar, zo was ik ook vaak het slachtoffer van oudere-zus-met-vriendinnen- geweld,
Zo leek het hen leuk mij in een kartonnen doos te stoppen, met de openingskant op de grond te zetten, bij mensen voor de deur dan wel , aan te bellen en weg te rennen.
Er werd mij natuurlijk een heel ander verhaal verteld. Zat ik daar, een ½ uur in een kartonnen doos op de stoep.
De nachtmerrie van iedere moeder : kappertje spelen.
Ik moest altijd het model zijn.. dat ik daar toen elke keer intrapte begrijp ik ook niet want mijn haar werd natuurlijk elke keer verziekt.
Vooral als mijn zus de krultang weer eens had gevonden die mijn moeder had verstopt.. vervolgens was het dan janken geblazen ; krultang vast in mijn haar en mijn zus huilde dan :” ik kon er echt niets aan doen hoor…!”
Nou..je begrijpt wel dat ik een beetje moet lachen bij het horen van de volgende stukjes van het liedje
“…There’s two things I know for sure
She was sent here from Heaven, and she’s daddys little girl….”
She was sent here from heaven?….uhmmmm
Maar vooral deze:
“…..Walk beside the pony daddy? It’s my first ride….”
Nou zo zoet als het liedje is, zo grappig is de werkelijkheid.
We hadden een paard. In een Wei.
En onze pappie was zo lief om brood te komen brengen voor het paard. Maar om bij de stallen te komen moest je eerst door de wei, met paarden.
En het had geregend..
Gierend van de lach keken Juul en ik toe hoe mijn vader op 1 kaplaars (De ander was blijven steken in de modder in een poging weg te rennen) met al die paarden om hem heen, naar ons stond te roepen: ” Heeeeelp!
Ach ja, m’n vader heeft veel te verduren gehad en dán nog denkt ie bij zo’n liedje aan ons…. Dat zegt dan toch ook wel weer wat..
8 reacties
melady · 21 augustus 2006 op 14:36
[quote]” Heeeeelp![/quote]
Was mijn eerste gedachte toen ik dit las.
Er zit geen kop-romp-staart aan dit dagboekfragmentje.
Spellingscontrole er over laten gaan zou een optie zijn maar ik denk niet dat dat helpt.
Blijf oefenen en laat eerst je verhaaltjes door anderen lezen alvorens je instuurt. Je eerste verhaaltje was toch ietsje beter.
little-melady-girl
klapdoos · 21 augustus 2006 op 15:26
Náh Carrie zijn leuke anekdotes van een gezellige jeugd, en om die op te schrijven en levendig te vertalen in woord is al een kunst op zich. Maar ik kon me er wel in vinden, met of zonder spellingsfouten, maar dat komt misschien omdat ik uit een nest kom met 5 meiden en 2 boys….Leuk verhaal hoor.
Groetjes van leny 😀 😀
Eddy Kielema · 21 augustus 2006 op 15:59
Je column had idd wat strakker gekund, maar wat je wel bereikt hebt, is dat ik nu wel errug nieuwsgierig ben geworden naar dat liedje ‘Butterfly kisses’! Ik zie dat die zanger een behoorlijk EO-hoofd heeft en ik heb begrepen dat het nummer mier-en mierzoet schijnt te zijn, maar toch wil ik het graag een keer horen. Ik ga op zoek!
Li · 21 augustus 2006 op 22:14
Wat een kwameidenstreken heb je uitgehaald Carlie. 😀
Sommige fragmenten lenen zich voor een verhaal apart.
Li
pally · 21 augustus 2006 op 22:21
Ik dacht toen ik je column gelezen had: je hebt per ongeluk op de knop ‘verzenden’ gedrukt, want dit was pas het concept.
Toch moet ik bekennen dat het ook wel iets heeft.
Als iemand die in de kroeg na een aantal wijntjes zijn jeugd vertelt en dat verhaal flink’opstoert’….
Carlie · 22 augustus 2006 op 15:05
Bedankt voor jullie reacties.
Het leuke is dat het idd niet de goeie was 😳
Slordig ben ik ook nog.
Die paar spelfoutjes waren al hersteld, helaas de verkeerde verstuurd.
Je kent dat wel..ff snel tussendoor, voordat je naar je werk gaat 😉
Maar sommige stukjes waren inderdaad beter geweest voor een ander stuk. Bedankt voor de tip Li!
Enne..Butterfly kisses is idd een erg afgazaagd nummer, en hij heeft echt een EO-hoofd 😉
DreamOn · 24 augustus 2006 op 00:00
O ja, en ik vond het ook een slordige column, maar wel leuk om te lezen! 🙂
DreamOn · 24 augustus 2006 op 00:00
Laat je hierdoor niet ontmoedigen hoor, gewoon lekker doorgaan met schrijven!