Dagboekdelen 21

16 januari 2017

Mevrouw Wezel, maatschappelijk werkster, komt langs om het resultaat van haar bespreking met het zorgteam toe te lichten. Femke heeft sinds we een wekenlange opname in de *Bascule weigerden geen psychische ondersteuning meer ontvangen. Lucertis sloot ons dossier omdat ze geen ander alternatief hadden dan de Bascule. Daarin was men onverbiddelijk. Dat is nu een half jaar geleden en het gaat niet goed. We hebben diverse ontmoetingen gehad met verschillende maatschappelijk werksters en hopen op goed nieuws, al valt het ons zwaar om daar nog in te geloven. Hulp in de opvoeding, hulp bij het krijgen van een volledige diagnose, hulp voor Femke.

De bel gaat om twee uur precies. Mevrouw Wezel heeft inderdaad nieuws. De gemeente zal tegemoet komen aan onze hulpvraag. Ook heeft ze Lucertis gesproken. Volgens mevrouw Huppelaar, psychologe aldaar, hadden wij er zelf voor gekozen om het dossier te sluiten en gaven wij niet aan wat daarvan de reden was.
‘Wat een leugenaar,’ reageer ik met opeen geklemde lippen. Manlief ziet wit van kwaadheid.
‘Zij stonden erop dat wij naar De Bascule gingen, ze chanteerden ons daar zelfs mee door te zeggen dat ze ons niets anders meer konden bieden, en nu dit?’ Mevrouw Wezel vindt het zelf ook een vreemd verhaal. Femke moet in elk geval geholpen worden en er is een alternatief gevonden, het Invivo instituut. Een psychiatrische instelling, maar een stuk kleiner dan de Bascule.

De telefoon gaat. Samuel weer. Ik neem niet op, want mevrouw Wezel zit er nog. Hij stuurt een app.
‘Pffff, duurt deze pijn nog lang? Kan het kwaad? Jij dacht toch van niet?’ Ik zucht.
‘Kan ik je bellen?’
Mevrouw Wezel opent haar laptop en neemt de site van Invivo met ons door. Het ziet er gewoontjes uit. De achtergrond is groen. Neutraal. Wat we er van vinden. Tja. Mijn  telefoon piept weer.
‘Mijn linkerwang is dikker. En mijn oog hangt. Is dat erg?’ Mevrouw Wezel vertrekt en ik plof neer op de bank. Manlief haalt Femke uit school.

‘Weet je wat ik hoorde?’ zeg ik tegen Manlief als hij thuiskomt. ‘Die idioten van de zoek Pip groep verdenken een oude vrouw in Edam ervan die hond te hebben ontvoerd. Ze staan er al een week te posten.’
‘Ze zijn gek,’  zegt manlief en gaat zuchtend zitten.
‘Morgen weer werken.’
‘Ja,’ zeg ik.
‘Volgens mij heb ik een bore-out.’ Hij kijkt met een strakke blik naar buiten. De telefoon piept. Samuel.
‘Zou ik een herseninfarct hebben?’
‘Een bore-out? Nee, daar heb ik geen last van,’ zeg ik en de telefoon gaat weer. Ik neem op.

*Bascule= Psychiatrische instelling waar kinderen en volwassenen opgenomen kunnen worden om tot een diagnose te komen en voor behandeling.

*Lucertis= Psychiatrische instelling voor ambulante hulpverlening