Het is koud buiten. Ik sta te wachten bij de bushalte. Van ver zie ik mijn zoon aankomen. Verleden week was hij nog jarig, hij werd vier en twintig, en straks is het vijf december. Daarom gaan we nu met de bus naar Amsterdam. Hij mag kleren uitzoeken in de Lees verder…
Collega Hans is overleden. Dit weekend. De baas vertelde het net, aan het einde van onze werkdag.‘Verdomd, hij stond niet op zijn plek vanmorgen,’ zegt Snieder peinzend.‘Vreemd. Ik miste hem niet.’ Hij neemt zijn dikke, zwarte jas van de kapstok en trekt een pakje half zware van Nelle uit zijn Lees verder…
Oma werd dement. Na een aantal keer vermist te zijn geweest werd het te gevaarlijk. Vooral omdat ze zich door een slot op de deur niet liet belemmeren om te vertrekken. Er werd een passend tehuis voor haar uitgezocht. Een dag voor vertrek werd het aan haar meegedeeld. Prompt lag ze Lees verder…
Ik zeg altijd: als je liefhebt moet je bereid zijn pijn te lijden, wie liefheeft is kwetsbaar. Dit grote huis is mijn thuis, buiten bevinden zich de oude rozenkassen, binnen de kronkelende blauwe trappen, en boven de inmiddels lege kamers. In de schaduwen herbergt het huis mijn pijn, mijn verlies, Lees verder…
Het is vrijdagmiddag. Ray wil per se naar de stad. ‘Weet je het zeker?’ Vraag ik en schud mijn hoofd. ‘Tuurlijk maatje,’ zegt Ray. Dan ga ik mee. We hebben gezelschap. Hij heet Joeri, ik ken hem nauwelijks, hij is eigenlijk zomaar aangehaakt. Zijn ogen staan glazig. Ik haal mijn Lees verder…
