Het bijzondere nieuws van deze week komt uit China. Het betreft de meest recente ontwikkeling in de Chinese keuken. Helaas roept die Chinese Keuken bij ons Nederlanders nog steeds het beeld op van een tot restaurant omgebouwde winkel waar je, bij acute kookaversie, een goedkope avondmaaltijd in een wit plastic tasje kunt afhalen. Maar de echte kenners weten uit ervaring, dat een goed Chinees restaurant ons de meest verfijnde exclusieve gerechten zal voortoveren. En over deze verfijnde keuken gaat mijn column. In Peking heeft het specialiteitenrestaurant Guolizhuang haar traditionele exclusieve kaart vervangen door een kaart met nieuwe delicatessen. Er wordt een nieuwe trend gezet en het loopt storm. In drommen komen welgestelde Chinese paren naar hun maanden tevoren gereserveerde tafels, om vol ongeduld te kiezen uit een kaart waarop alleen geslachtsdelen in alle soorten en maten worden aangeprezen. Deze gerechten, vroeger alleen voorbehouden aan de keizerlijke elite, worden door speciaal opgeleid personeel en voedingsdeskundigen met verstand van goede smaak bereid en als een waar kunstwerk opgediend.
De bezoekers nemen met waardige blik kennis van een enorme keus aan jongeheren van yakken, paarden, herten, honden, ezels, schapen, stieren, slangen enzovoorts. Daarbij staan de helende eigenschappen per gerecht vermeld. Deze variëren van het krijgen van een mooie strakke huid tot het verhogen van de vruchtbaarheid.
De ’topper’ op de kaart is de verse rauwe zeehondenpenis. Die moet wel van tevoren worden besteld en je telt er € 330 voor neer. Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar mijn eerste reactie was er één van ‘ach, ze doen maar in China’. Maar dat dachten we ook met de vogelgriep! Diezelfde vogelgriep is inmiddels een belangrijke bedreiging voor de mens. En zo kan je er op wachten dat op de menukaart van de zich snel uitbreidende Chinese restaurantketen de eerste jongeheer van menselijke aard verschijnt.
En dan wil ik u nog wel eens horen, want ditzelfde restaurant is voornemens chique eetgelegenheden in Parijs, Londen en Amsterdam te openen onder de naam ‘Man Slang Hang’. Daar zullen we beslist lekker kunnen eten, maar mannen pas op je zaak: het is en blijft een d’r-afhaal-Chinees.
7 reacties
pepe · 13 mei 2007 op 19:08
Bij de eerste alinea dacht ik joepie wat leuk.
Halverwege de tweede column en derde was ik blij dat ik mijn eten al binnen had.
Ik haal geen afhaal meer 😉
arta · 13 mei 2007 op 20:53
Yak! Ik eet wel thuis, dan!
Leuke column, Schoevers!
🙂
KawaSutra · 13 mei 2007 op 22:26
Smakelijke column, Schoevers. En bedankt voor de waarschuwing!
Prlwytskovsky · 13 mei 2007 op 23:28
Goed neergezet Schoev, maar de vraag blijft: Hoe Lang is een Chinees.
WritersBlocq · 13 mei 2007 op 23:50
Ik kom effe een azijnplasje doen over dit verhaal.
De 1e 2 zinnen begin je met ‘Het’. Negen van de tien keer haak ik dan af, maar omdat ik weet dat je goed schrijft, las ik door.
[quote]Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar mijn eerste reactie was er één van ‘ach, ze doen maar in China’.[/quote]
Voor mij onbesnappelijk, maar daar is het een column voor. En dan direct daar achteraan:
[quote]Maar dat dachten we ook met de vogelgriep! Diezelfde vogelgriep is inmiddels een belangrijke bedreiging voor de mens. [/quote]
😕
Schoefje, volgens mij ben jij van dat instituut waar je sneltypen leert. Als dat nog bestaat tenminste. Je schrijft teveel, of stuurt teveel tegelijk in, en ik vind dat dat je geen goed doet.
Groetje, Pauline.
Trukie · 14 mei 2007 op 00:08
Eerlijkgezegd vind ik hem een beetje opgeleukt leuk. Dat uitstapje naar een snel oprukkende vogelgriep is wel een leuke vondst. De naam van het internationale concern komt weer meer over als een leuk en uitvoerig uitgeschreven scene van “Laat ze maar lachen”.
Sorry Hans, de volgende is vast weer stukken beter.
DriekOplopers · 14 mei 2007 op 22:04
Gewoon een heel goede column. Juist voor schrijvers van wie ik vind dat ze heel goed schrijven ben ik wel wat strenger. Omdat mijn strengheid dan de moeite waard is, denk ik. Dus:
[quote]En over deze verfijnde keuken gaat mijn column. [/quote] vond ik wel een overbodige zin. Ik zou hem weglaten.
Maar nogmaals: alweer een uitstekend verhaal. En met goede vondsten.
Driek