De crisis als excuus.

Het zal een ieder opgevallen zijn dat de wereld ten prooi is gevallen aan een allesoverheersende economische crisis, die als een orkaan door ieders leven heeft gewoed of dat nog steeds doet. Ten tijden van een crisis is vaak plaats voor zelfreflectie en een natuurlijk scheidingsproces waarbij de sterkere boven komen drijven en de zwakkere hopeloos en hulpeloos verdrinken, vaak geholpen door het laatste duwtje van de zich afscheidende sterkere. De uitkomst van zo’n crisis hoeft dus vaak geen diep tranendal te zijn gevuld met de tranen van machteloosheid en zwart omrande scenario’s betreffende de toekomst, maar is meestal het begin van een meer bloeiende periode waarin inventiviteit, durf, visie en hard werken wederom beloond zullen worden. Maar als een crisis nu puur en alleen als excuus wordt aangewend om schoon huis te maken binnen alle geledingen van de maatschappij, wat leren we daar dan van? De huidige economische crisis wordt voornamelijk aangewend om bedrijven nog meer winst te laten maken ten koste van degene die deze winst daadwerkelijk gerealiseerd hebben, namelijk het personeel. Al jaren horen en lezen we niets anders dan dat o.a banken mega winsten wisten te realiseren, maar daar tegenover hun structuur steeds meer uitholde. Een kantoor waar een oude van dagen simpelweg haar zuur bij elkaar gespaarde centjes op kon halen ,zonder dat ze in de rij moesten staan voor een pinautomaat die ze vaak niet snapten of onveilig vonden, is geheel niet meer te vinden, want voor de bank niet kostendekkend. Het triviale van deze zaak is natuurlijk helemaal niet zo triviaal want de winsten van banken kwamen steeds vaker door het sluiten van kantoren, maar hoe leg je aan de consument uit dat je aan de ene kant wel miljoenen of zelfs miljarden winst maakt, maar dat je dat kantoor niet open kan houden omdat dat niet kostendekkend is. Waar heb je die winst dan voor, alleen maar om nog duurdere hoofdkantoren neer te zetten zodat je met je concurent het wedstrijdje wie heeft de grootste kan aangaan?
Is het geen algeheel gebrek aan visie en leidinggevende kwaliteiten dat je jaren winst kan maken, maar dat je na 1 of 2 slechte jaren direct de tent kan sluiten. Waar is deze winst dan gebleven en in geinvesteerd want zijn het niet de banken die altijd vertellen dat je moet sparen om een appeltje achter de hand te hebben voor de slechtere tijden. Dat sparen van de banken bestaat dan zeker slechts uitsluitend uit betalen van idioot hoge bonussen aan de top en het sponsoren van sportploegen of evenementen om derhalve te kunnen pronken tegenover je zakenvriendjes.

Nu wil ik niet zeggen dat alleen banken boter op hun hoofd hebben want ook het bedrijfsleven heeft er een handje van. Het maakt tegenwoordig niet meer uit hoe lang je bij een bedrijf werkt of hoeveel je voor een bedrijf betekend heb, het enige waar je op beoordeeld wordt is de dag van morgen. Als er vandaag 1 miljoen winst gemaakt wordt dan moet dat morgen 2 miljoen zijn, en als dat niet blijkt te lukken dan wordt de schuldvraag bij de inzet en deskundigheid van het personeel neergelegd in plaats van te kijken of er misschien marktveranderende factoren of mismanagement van het bedrijf aan ten grondslag ligt. Er wordt steeds meer inzet van het personeel verwacht tegenover steeds verslechterende omstandigheden, en waarvoor ? Om het bedrijf steeds meer winst te laten maken. Maar wat merkt het personeel ,wat toch nog steeds een bedrijf maakt of breekt wat veel werkgevers schijnen te vergeten, van alle stijgende verkopen of winstcijfers, helemaal niets. Er is zo goed als geen enkele werkgever die in zijn personeel investeert in tijden van voorspoed zodat hij extra offers kan vragen in tijden van tegenspoed. Welke werkgever zegt na een goed jaar tegen zijn personeel: we hebben dit jaar zoveel winst gemaakt dat jullie allemaal een bonus krijgen. Nee hetgeen je te horen krijgt na een goed jaar is : dit was een goed jaar dus laten we zorgen dat volgend jaar nog een beter jaar wordt. Maar wanneer is genoeg een keer genoeg, je kan niet ieder jaar meer en meer verwachten van je personeel terwijl je ieder jaar weer probeert zo min mogelijk loon te betalen, en dan ten tijden van een crisis dat zelfde personeel vragen nog een stap extra te doen om er voor te zorgen dat de werkgever zijn dikke villa, boot of ferrari kan blijven rijden.

Maar geen zorgen want daarvoor hebben we tenslotte de crisis, als bedrijf zijnde kan je nu gewoon je personeel dat al jaren dag en nacht voor je klaarstaat de straat op schoppen om ze te vervangen door goedkopere of minder geschoolde arbeidskrachten en dit is moreel en ethisch verantwoord want we hebben de crisis als excuus.