Zijn beeld voert mij onveranderlijk jaren terug, naar een scene waarin een groepje oudere mannen zich verzameld heeft op de hoek van het grote kruispunt. Ze bekijken de twee auto’s die per uur voorbij komen. Ook herkauwen ze hun filosofische overdenkingen. Of misschien is het ook wel pruimtabak. Zeker is wel dat het ritueel gepaard gaat met typisch plattelands Groningse conversatie, gemiddeld zo’n woord per minuut. De jongste van het clubje was niet alleen onderdeel van het kruispunt, maar fungeerde ook als deeltijd dorpsgek. Niemand luisterde naar hem. Het enige dat ik me nog echt helder voor de geest kan halen, is zijn geschreeuw. “Wacht maar, wacht maar”, orakelde hij door het hele dorp. Wie weet wat hij voorzag. Van dorpsgek naar profeet, het is immers maar een kleine stap.
Als kind neem je als vanzelfsprekend aan dat bepaalde zaken bij elkaar horen. Een voorbeeld voor mij is de combinatie van BlueBand margarine, de NCRV-gids en Spoetnik*. Als er BlueBand op tafel staat, ga ik automatisch de ruimte rondspeuren naar de omslagfoto van een jonge, heteroseksuele Jos Brink. Als het dan ook nog vrijdagavond is, verwacht ik elk moment een Spoetnik* en ben ik gelukkig; ik mag een half uur langer opblijven. On(lo)smakelijk met elkaar verbonden. Dat mechanisme is altijd blijven hangen.
Soms krijg ik er nieuwe mechanismes bij. Zoals met de dorpsgek, die voor mij op de een of andere manier al jaren nauw verbonden is met minister Remkes. Het is niet zozeer het uiterlijk. Misschien is het gewoon een kwestie van die gele vingers, die misschien wel gewoon op exact dezelfde manier sjekkies pielen. Als ik aura’s voor zoete koek kon slikken, zouden het dezelfde aura’s zijn. Ik kan het niet helemaal plaatsen, maar de heren zijn ronduit twee helften van dezelfde sinaasappel. Zie ik Remkes, dan klinkt direct een fluisterend “Wacht maar, wacht maar” in een uithoek van mijn brein.
Daarom voelt het toch wat dubbel, dat die ene keer dat er dan eens naar hem geluisterd werd, die ene keer dat iedereen hem hoorde, die ene keer dat mensen plannen voor de Nijmeegse zomerfeesten inruilden voor misschien wel een weekend op het Groningse platteland, dat na ‘his 15 minutes of credibility’ de dorpsgek weer werd teruggefloten en voor het oog van het gehele dorp het ezelsbord weer om zijn nek geknoopt kreeg.
Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die brief wortel heeft gevat in het brein van mijn dorpsgek. Maar in tegenstelling tot vroeger is er een stukje in mij dat braaf nog even wacht.
Al is het vast een hele grote stap, van dorpsgek naar profeet.
* 1 hoog glas gevuld met 1 deel cola, 1 deel 7-up en een flinke schep koffiemelkpoeder. Even roeren.
12 reacties
KingArthur · 26 juli 2004 op 09:51
Weinig aan te merken op deze column.
Maar zeg een eerlijk, je meent toch niet serieus dat een spoetnik voor consumptie bedoeld was?
Een chemisch experiment zou ik me nog voor kunnen stellen.
gast · 26 juli 2004 op 10:23
Geen idee waar je naartoe wil in deze column. Vind hem erg vaag, om eerlijk te zijn.
viking · 26 juli 2004 op 10:23
[quote]1 hoog glas gevuld met 1 deel cola, 1 deel 7-up en een flinke schep koffiemelkpoeder.[/quote]
GATVERDAMME! Nog een wonder dat ze bij jullie niet allemaal gek zijn geworden…
Raindog · 26 juli 2004 op 10:39
Leuk!
Vooral de vertwijfeling in je laatste alinea over wie er nu eigenlijk gek is, is misschien wel een kenmerk van deze tijd. We weten het allemaal niet meer zo zeker, wie er nou eigenlijk gek is. En het is maar moeilijk voor te stellen dat een man als Johan Remkes dat wel zou zijn. En als hij dat wel is, waarom jij dan niet, of ik niet…
Tenslotte een alternatief recept voor spoetnik:
– koffiemelk en suiker in hetzelfde hoge glas
– Cola – of welk ander bubbelend goedje dan ook maar – hier bovenop schenken
(Wees bereid om alles wat over de rand gaat lopen meteen op te slurpen. Dit gebeurt namelijk geheid en is het spannendste van deze hele cocktail)
pepe · 26 juli 2004 op 11:03
[quote]On(lo)smakelijk met elkaar verbonden.[/quote]
(h)eerlijk geschreven, leuk weer eens te lezen over die spoetnik.
Dorpsgekken zijn soms zo gek nog niet.
Kobus · 26 juli 2004 op 14:17
[quote]Tenslotte een alternatief recept voor spoetnik:
– koffiemelk en suiker in hetzelfde hoge glas
– Cola – of welk ander bubbelend goedje dan ook maar – hier bovenop schenken [/quote]
En dat heb ik dus wel eens gehad. op een halloweenfeest
😀
Ma3anne · 26 juli 2004 op 18:15
[quote]Van dorpsgek naar profeet, het is immers maar een kleine stap.[/quote]
[quote]Al is het vast een hele grote stap, van dorpsgek naar profeet.[/quote]
😕
Goed geoliede column. Enkel uit bovenstaande quotes moet ik concluderen dat Remkes geen echte dorpsgek is, dus?
Mosje · 26 juli 2004 op 19:46
Erg mooi verhaal. En naarmate ik het vaker herlees, ontdek ik er steeds meer dingen in.
Waarom ik het een paar keer herlezen heb? Ik heb een zwak voor dorpsgekken.
rrobin · 26 juli 2004 op 20:00
Mooi verhaal, ik herken vooral mezelf er in 😀
–edit–
Vooral in de dorpsgek, niet de minister! Gewoon voor de duidelijkheid 😛
Hans · 27 juli 2004 op 00:37
Het mooie van een dorpsgek zijn is dat je er zelf geen last van hebt.
Dees · 27 juli 2004 op 06:09
Bedankt voor de feedback, reacties en oerkreten mbt het Godendrankje uit mijn jeugd 😉
Louise · 27 juli 2004 op 08:49
Meteen bij je eerste zin, kreeg ik beeld en begon de film te draaien.
Een kruispunt met tevreden mannetjes ernaast in de vage kleuren van de jaren 70 TV. Rustige geluiden van de bossen ernaast en twee keer per uur een kevertje dat ronkend voorbij tuft.
Ik zit als een klein meisje voor de tv, kijkend naar deze beelden en mag opblijven omdat het weekend is. Met een tupperware bakje met chips. De spoetnik is een klein glaasje appelsap en de gids met Jos Brink in vervlogen tijden ligt op tafel…
Dan leg je met behulp van bovenstaande scene kort en bondig uit hoe bepaalde dingen en situaties voor altijd bij elkaar horen en leg je soepel een bruggetje naar het heden om als laatste de boel weer rond te maken met een uitsmijter die zowel herkenbaar als verrassend is.
Je wist me moeiteloos mee te trekken in een sfeertje van vroeger, terwijl je me wel degelijk iets van het heden duidelijk maakte.
Mijn complimenten.
Loutje 😉