Het is bijna december en de grote verzonnen kindervriend is al in het land. Voor de sint is onze kleinzoon echter nog te klein. Ik ken echter een echte kindervriend en daar is geen enkel kind te klein (of te groot of te oud) voor: de Amerikaanse folkzanger Woody Guthrie (1912-1967).
Woody was dol op kinderen en er is een kinderfonds naar hem genoemd.
Onze kleinzoon is nu ruim 7 maanden en het is heerlijk om het ventje te zien groeien. Hij logeerde een paar dagen bij ons en dat was een geweldig feest. Eten geven, spelen, wandelen, lachen, naar bed brengen, wassen, aankleden – en we zongen natuurlijk kinderliedjes voor hem.
De geijkte Nederlandse kinderliedjes gingen er in als koek. Maar ook de 2 kinderliedjes van Woody die ik deels uit mijn hoofd ken, deden hem kraaien van plezier. Het gaat in die liedjes niet alleen om de woorden (hoewel die voor Engels sprekende kinderen geweldig grappig zijn) maar zeker ook om de muziek: daar word je vanzelf vrolijk van. Woody verstond als geen ander de kunst om liedjes te maken die sombere gedachten uit je hoofd verdrijven.
Het ene liedje heet ‘Take you riding in my car’ en het andere ‘Mail myself to you’. Waarmee opnieuw bewezen is dat muziek universeel is en een van de mooiste dingen die de mens heeft voortgebracht.
Woody zou volgend jaar 100 zijn geweest en ik glunder al bij de gedachte dat hij straks, als onze kleinzoon groter is en begrijpt waarover zijn liedjes gaan, door een nieuwe generatie kinderen gezongen zal worden. En beluisterd. Kijk maar eens op de website http://www.woody100.com/
8 reacties
Bhakje · 25 november 2011 op 10:08
Leuke column, ook al heb ik zelf geen nakomelingen, toch spreekt het me aan. Bij “Take you riding in my car” zit ik ook te kraaien van plezier. 😆
Van mij had deze column echter in de rubriek “Liefde” mogen staan, zou toepasselijk zijn.
Mien · 25 november 2011 op 10:15
Ach … wat lief … Woody.
Ooit had ik daar nog een mooie dubbelaar van.
Op ouderwets vinil.
Helaas te vroeg weg gedaan.
Woody maakte mooie muziek en is een grote inspiratiebron voor Bob.
Nee, niet Bob de Bouwer.
Bob Dylan.
The greatest.
Het komt wel goed met dat kindje als het nu al naar zo’n mooie muziek mag luisteren.
Mien answer
Ferrara · 25 november 2011 op 10:44
Met drie nakomelingen begrijp ik dit enthousiaste stuk heel goed. Voorlezen komt nog, dr. Seuss, de oude vertalingen, aanrader. Ik denk dat jij ze wel kent.
Boukje · 25 november 2011 op 13:46
Jaah mooi!
Al het goede geven we door aan de volgende generatie.
Fijn stukje en heel graag gelezen. 😀
Meralixe · 25 november 2011 op 16:08
Net zoals de 224 andere columns, daterend sinds 2004, stuk voor stuk tegen de perfectie aan leunende stukjes. Meer wierook heb ik niet.
Helaas, ik vind U nergens terug bij de kritieken en opmerkingen naar anderen toe, nochtans een belangrijk onderdeel voor de werking van column x, denk ik.
Boukje · 25 november 2011 op 17:24
Moet sint niet met een S?
sylvia1 · 25 november 2011 op 23:41
[i]Waarmee opnieuw bewezen is dat muziek universeel is en een van de mooiste dingen die de mens heeft voortgebracht. [/i]
Die stelligheid of overtuiging waarmee jij kunst en cultuur verdedigt, die vind ik sympathiek. Weer een leuk stuk.
JanBontje · 2 december 2011 op 00:45
Ik reageer te weinig… zal proberen daar wat aan te doen!