‘De enclave’, zo noem ik onze straat met de 5 uit witte en grijze bakstenen en zwarte dakpannen gebouwde huizen. De 4 anderen, waarvan ik 1 bewoon hebben een andere kleur baksteen .
Een ‘doodlopende’ straat met aardige mensen en rituelen dat met de seizoenen meebeweegt.
Enkele huizen, niet alle 5, aan de overkant hebben zonnepanelen op schuine dakpannen, dat gericht staat naar het zuiden. Hun zonnepanelen werden geplaatst door mannen, die met hun witte bussen, op een dag verschenen en, via de dakkapel, de panelen op de pannen gingen plaatsen. Ik keek niet meer naar deze, in een vreemde taal sprekende mannen. Ze hadden slippers aan.
De achtertuinen van deze huizen zijn langgerekt en als er geen zon is een koude plek. Nooit zag ik de overburen in hun voortuinen zitten. Op hun oprit staan auto’s en soms een fiets, een motor die schoongespoten en daarna droog gepoetst werden, meestal een zaterdagmorgen omstreeks 10 uur.
Aan de overkant hebben de huizen oneven nummers. Wij, hun overkant, waar gretig naar binnen gekeken wordt, door voorbijgangers en door sommige van de overkant.
Onze huizen hebben 2 lange – tot aan de grond – ramen.
Daar staat mijn stoel dat kan draaien, soms doe ik de lange ‘in-between’ vitrage dicht en ga observeren wat er afspeelt op straat.
Onze enclave is door andere huizen omringt tot aan alalle achtertuinen. Onze achtertuin, een wildernis waar de natuur haar gang mag gaan, is groter.
In de enclave wonen gezinnen, sommige hebben hun kinderen nog thuis. Kinderen die ik heb zien groeien van kleuter naar een weekend thuiskomer, ze wonen buiten de enclave. Onze nederzetting bestaat uit 3 dorpen en het in het grootste dorp woon ik. In het kleine centrum staat het gemeentehuis en kan er in 3 supermarkten boodschappen worden gedaan, soms maak ik een praatje met een bekende die toevallig ook een winkelmand met wieltjes door de gangpaden trekt.
‘hoe gaat het met jou’ Ooh, goed hoor! Ook een filiaal van een keten kapsalons kent dit centrum: ‘BrainWash’ de naam. Zonder online gemaakte afspraak wordt je niet geholpen. Mijn hoofd met een ruim bos haren wordt grijzer en grijzer. De aanwezige kapster gaat masserend wassen en vraagt of het water niet te warm of te koud is. Ik zeg dan niets.


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

2 reacties

Kees Schilder · 25 januari 2023 op 11:02

En dan kijken naar bejaarden die thee drinken in hun tuin en staren naar mensen die aan de overkant thee drinken in hun tuin. Zoiets. Een taakstraf om daar te wonen?

    Nummer 22 · 25 januari 2023 op 13:07

    Wat zijn bejaarden? Is dan een theedrinkende advocaat met slagroom lepelenden oudere in een verzamelgebouw van koopappartementen met een fraai uitzicht en…. hulp aan huis, maaltijden verzorging wanneer gewenst enjn een recreatie ruimte gesjoeld, het biljarten kan worden gespeeld, bridgen enz enz of gewoon roddelen over de bewoner van huisnummer 345 die ‘ wel weer een verre reis is gaan maken met de bewoner van nummer 343 of was het nu 347. De geur van dood gaan hangt al als je dit gebouw binnentreedt.. Ooh daar staat een oud kastje… dat lijkt wel dat kadtje van papa mama, opa, oma ( kies naar eigen keuze).
    ‘ voor wie komt u?’

Geef een reactie

Avatar plaatshouder