‘De enclave’, zo noem ik onze straat met de 5 uit witte en grijze bakstenen en zwarte dakpannen gebouwde huizen. De 4 anderen, waarvan ik 1 bewoon hebben een andere kleur baksteen .Een ‘doodlopende’ straat met aardige mensen en rituelen dat met de seizoenen meebeweegt.Enkele huizen, niet alle 5, aan Lees meer…
Waarom stel je nooit vragen? Je lijkt gelukkig, leeft je eigen leven. Je bent dankbaar, reikt me af en toe de hand. Altijd beleefd, gehoorzaam. Zonder weerstand accepteer en volg je mijn gewoonten en gebruiken. Iedere avond roep je me nog als je gaat slapen. Aan het voorlezen kwam pas Lees meer…
Gisteren stapte ik over op een middelgroot treinstation. Ik zag daar iets aandoenlijks, dat in mijn ogen ook prachtig was. Een klein meisje ging met haar moeder of verzorger klaarstaan voor de trein. Het was echt een heel klein meisje, ze zag eruit als drie of vier. Misschien was ze Lees meer…
“Opa” beet mijn lief mij pestend toe. We reden over de A12 en hadden net Breukelen achter ons gelaten. Rechts van de weg kon je net het Amsterdam Rijnkanaal zien. Niet het kanaal zelf maar wel de bruggen die de ene klant van het kanaal met de andere kant van Lees meer…
Soms sta ik er wel eens wat langer. Op het schoolplein. En ik ken ze allemaal. De moeder van Dirk-Jan. De mama van Deveney. De papa van Mohamed en de stiefpapa van Dilano. Anders dan in het Gooi heb je hier in een Brabants dorp op een basisschool een afspiegeling Lees meer…
