Vanochtend vroeg hoorde ik een zacht, klagend geluid voor mijn voordeur. Bij nadere inspectie bleek het toe te behoren aan drie lianen, die elkaar ondersteunden in een innige omstrengeling. Ze maakten een verflenste indruk. Uit verse snijwonden liep helder sap. “Waar komen jullie nu toch vandaan?” vroeg ik geschrokken. Ik had er net wel iets over gelezen in de Volkskrant. Dat er steeds meer exotische dieren en planten naar ons land komen, op de vlucht voor de klimaatopwarming. En daar waren ze al.
“We komen uit Colombia,” jammerde de langste. “We zijn op de vlucht geslagen. Niet voor het regime, maar voor de hoge temperatuur. Verborgen tussen een partij cocaine zijn we hier naar toe gekomen. Ieder een vertelde ons veel goeds over uw land. Dat het er vruchtbaar is, en groen. Daar houden wij van. Dus vragen we asiel.”
Het was een frisse zomerochtend, en er lagen nog overal plassen van het noodweer van gisteravond.
“Weten jullie dat wel zeker?” vroeg ik streng. “Hier regent het altijd, of het waait, of het vriest. Niets voor lianen.” Een regen van kleine blaadjes viel op de grond. Gauw greep ik een gieter en goot die over de ontheemde exoten uit.
“Geeft niet, geeft niet,” verzuchtten ze. “Als het maar kouder is”
“Maar waarom juist hier?” vroeg ik door, in een poging de waarheid boven tafel te krijgen. “Onze regering wil het aantal vreemdelingen drastisch beperken. We hebben hier zogezegd een ontmoedigingsbeleid. Illegalen sturen we onverwijld terug. Hebt u eigenlijk wel papieren? Iedereen kan tegenwoordig wel zeggen dat hij liaan is.” Deze opmerking was duidelijk een schot in de roos.
“Geloof ons, we hebben vreselijke dingen meegemaakt. De rebellen hebben ons met machetes doorgehakt en onze boom doorgezaagd. We willen alles doen om ons aan te passen. Desnoods in een appelboom gaan hangen.”
“Dan kunt u misschien beter meteen naar de Betuwe gaan. Bent u trouwens wel ingeburgerd? Weet u dat we hier tomaten en komkommers verbouwen, en dat er overal gras groeit? Zo niet, dan moet u een inburgeringscursus volgen.”
“Dat willen wij,” zeiden de drie in koor, “We weten al het een en ander over de suikerbiet, en de aardappel. Dat moet een kleine moeite zijn.”
In een aanval van goedertierenheid en naastenliefde opende ik het tuinhekje.
“Als jullie je maar niet als gekken gaan voortplanten. Daar hebben we hier slechte ervaringen mee. Jullie kunnen in die perenboom gaan hangen, als je verder geen last veroorzaakt. En een beetje aanpassen, begrepen?”
“Si si,” juichte het stel. Ze slingerden zich razendsnel om de takken van de oude, knoestige perelaar.
Even later leek het net of ze de vorm van peren al hadden aangenomen.

Categorieën: Actualiteiten

10 reacties

LouisP · 21 augustus 2011 op 09:15

“Si si,” juichte het stel. Ze slingerden zich razendsnel om de takken van de oude, knoestige perelaar.
Even later leek het net of ze de vorm van peren al hadden aangenomen.

d’r zit echt vanalles in…goed hoor!

pally · 21 augustus 2011 op 12:06

Vlot en goed geschreven ‘sprookje’,waarin je de actualiteit mooi hebt verwerkt.:wave:

Welkom op CX
groet van Pally

sylvia1 · 21 augustus 2011 op 16:24

Fris en fruitig debuut! Leuke vondsten… dat belooft!

Ferrara · 21 augustus 2011 op 16:29

Met plezier gelezen. Stroomt het weer?
Heb even op de website gelezen. Succes hier, gaat vast lukken.

Meralixe · 21 augustus 2011 op 18:25

Welkom op column x

SIMBA · 22 augustus 2011 op 08:39

Leuk debuut, welkom hier!

arta · 22 augustus 2011 op 09:31

Jaaa, hij is leuk!
🙂

Harrie · 23 augustus 2011 op 01:03

Ik vind hem ook leuk.

Dees · 23 augustus 2011 op 10:33

[quote]“Als jullie je maar niet als gekken gaan voortplanten. Daar hebben we hier slechte ervaringen mee. Jullie kunnen in die perenboom gaan hangen, als je verder geen last veroorzaakt. En een beetje aanpassen, begrepen?”[/quote]

Erg sterk stukje!

embee · 25 augustus 2011 op 21:31

Heel erg leuk om te lezen!

Welkom van Embee

Geef een reactie

Avatar plaatshouder