De grote avond

Als een dievegge op de dag sloop ik de slaapkamer van mijn grote zus binnen. Zij was uit logeren bij een vriendin en dat kwam mij prima uit. Die avond was namelijk dé grote jaarlijkse feestavond van mijn school en ik wilde daar een onuitwisbare indruk achterlaten. Mijn garderobe was onvoldoende geoutilleerd, dus was ik genoodzaakt te gaan winkelen in de kledingkast van mijn zus. Bij het openen van de snoepwinkel zag ik direct de zwarte, lakleren lieslaarzen. Wów! Dat ze twee maten te groot waren, deerde mij niet. Ik vulde ze op met oude kranten, mij niet bewust dat de punten hierdoor opkrulden, wat uitmondde in een carnavaleske Harlekijnslook. Hebberig griste ik nog een superstrak sexy truitje van een plank. Vanavond zou mijn voorgeveltje, gezien een AA65 cupje, geen beschamend knikje geven bij het binnenkomen, maar een trots en duidelijk ‘Hallooo’! laten zien. Ik waste mijn haren en bij gebrek aan een föhn schudde ik deze droog boven de kolenkachel. De spiegel toonde mij een schaap in wolfskleren, gezien een wilde bos haar, pimpelpaarse oogschaduw en lieslaarzen die pijnlijk langs mijn schaamlipjes schuurden. Slechts de schattig gebloemde Hema onderbroek onder de strakke jeans verraadde de onschuld van een dertienjarig meiske. Tijd om naar school te gaan!

De avond werd gehouden in de schoolkantine. Ik zette mijn fiets in het fietsenhok. Het zal een vreemd gezicht geweest zijn om een diva af te zien stappen van een meisjesfiets met op het stuur een fietsmandje van plastic bloemetjes. Vanaf het schoolplein waren de disco lichten al duidelijk te zien. Ze knipperden op de maat van ‘Crazy Horses’ van The Osmonds. Hinnikend galoppeerde ik naar de ingang. Ik stapte de kantine binnen en werd meteen gewenkt door mijn dansende klasgenootjes. Wild met mijn armen zwaaiend veroverde ik een plaatsje op de dansvloer en was er niet meer van af te slaan. En toen, op Vrijdagavond 26 Mei 1972 om 23.45 gebeurde het. Ik werd op mijn schouder getikt door Mario, de knapste jongen van de hele wereld. Of ik met hem, een jongen van 17, wilde schuifelen. Ik hoefde niet te antwoorden, dat had mijn “Hallooo’ al gedaan. Terwijl we wang tegen wang en tietjes tegen broekriem dansten viel mijn oog op de kantine klok. Het was bijna 12 uur, het tijdstip waarop ik uitdrukkelijk thuis moest zijn van mijn vader. In paniek vluchtte ik als Assepoester naar buiten. De Prins had het sprookje waarschijnlijk niet begrepen, want deze stond ineens naast me in het fietsenhok terwijl ik de sleutel van mijn Pompoen zocht. Hij pakte me vast en trok me tegen zich aan. Hij zoende me en duwde meteen zijn natte tong naar binnen.

Maar daar bleef het niet bij. Nadat ik het geluid van een ritssluiting hoorde pakte hij mijn hand en stopte deze dwingend in zijn onderbroek. Ik voelde hoe mijn vingers eerst door een grote bos schaamhaar gleden en opeens had ik een dikke , warme naaktslak met een snotneus in mijn hand. Ik wist me geen raad en bleef hulpeloos met het ‘enge ding’ in mijn hand staan. Mario spoorde me aan om iets te doen door tegen mijn pols te tikken, maar ik had nog steeds geen clou. Na pakweg vijf minuten zo gestaan te hebben was het Mario wel duidelijk dat de snel gevulde kinderhand incapabel was om hem een hete zaadlozing te bezorgen. De rits ging weer dicht en nog voor ik mijn fietssleutel had gevonden zag ik hoe de Prins wegreed op zijn brommer, zijn handen hoog in de lucht om bij het stuur te kunnen. Als afgekeurde Harlekijn bleef ik achter.

Ik bleek een lekke band te hebben en terwijl ik met de fiets aan mijn ene hand naar huis liep, bleef ik gefixeerd kijken naar mijn andere hand.  Af en toe rook ik er trots aan. Ik had toch maar mooi een pielemoos vastgehouden. Terecht een grote avond voor mij! Hoewel, nu ik er aan terugdenk……. zo groot was hij nu ook weer niet.