Exhibitionisme is een eigenschap die door velen met argwaan bekeken wordt. Maar kijken doen ze dan toch, de genadeloze criticasters. Lekker gruwelen bij mensen die ongegeneerd aan een hoopje zonnenbankrimpelhuid vertellen dat ze het liefst klaarkomen in een bad bruine bonen, terwijl hun moeder in verpleegsterstenue ze een thermometer in de reet steekt. Dat je daarna maanden lang geen chili con carne kunt eten is een bijverschijnsel dat je maar op de koop toe moet nemen. Laatst was ik wegens een chronische aandoening bij de homeopaat. Dit kan ik aan niemand vertellen die ik in het echt ken; immers, ik sta nogal bekend als gehaktmolen voor zweefteven. Maar ja. Ik stond voor de keuze om of mijn dierbare neusje te laten breken, om zogenaamde gebreken recht te laten zetten, of om mijn principes aan de kant te zetten en eens een ‘alternatief’ te proberen.
De homeopaat zag er leuk uit; sterker nog, het was best een lekker ding. Daar ben ik nogal gevoelig voor. Ik kreeg een kopje gewone thee, niet eens groen, of rooibos, dus dat bracht ook alweer wat krediet.
Daarna kwam het gesprek op gang. Het begon vrij gewoon met mijn NAW-gegevens. Met de klacht. Maar de heer homeopaat nam geen genoegen met gewone antwoorden. Alles moest worden uitgelegd. Elk gevoel moest verder benoemd. Voor ik het wist zat ik mijn hele hebben en houwen te vertellen. Over het gepest met mijn accent vroeger. Over woedeaanvallen die ik had als ik gekleineerd werd, of me gekleineerd voelde. Over dromen met daarin planten, kleding en dolfijnen. Het kwam er allemaal uit in een klein uurtje.En ik moet zeggen, dat was zalig! Niet iets om elke week op een sofa te doen, maar gewoon die ene keer, jahaa, genieten!
Vervreemdend was wel het einde van het gesprek, waarbij hij me meedeelde genoeg informatie over me te hebben. Ik was net zo lekker op dreef! Nieuw ook, dat hij nog even ‘een nachtje wilde slapen over het juiste middel’. De volgende dag kreeg ik een heel klein buisje, met daarin een hele kleine korrel voor onder de tong. Eenmalig.
Ik ben twee dagen verder. Ik heb ontzettend veel geslapen. En ik heb veel en veel minder last dan normaal. Alleen heb ik nu wel last van een identiteitscrisis. Ik kan niet meer met recht de paranormale inquisiteur uithangen. En dan ben ik blijkbaar ook nog een exhibitionist.
Toch eens kijken of de homeopaat daar nog een middel tegen heeft.
9 reacties
pepe · 2 augustus 2004 op 08:25
😛
Misschien ben ik te blond, maar ik snap nu nog de titel niet.
Verder leuk geschreven, komt er nog een vervolg?
Raindog · 2 augustus 2004 op 10:34
Bijna herkenbaar Des. Behalve dan dat de mijne niet bepaald een lekker ding was, ik daar trouwens ook geen echte belangstelling voor heb gelet op mijn sexuele geaardheid, heb ik vorige week bij een acupunctuur-meneer gezeten.
Ook ik houd niet bepaald van zweverigheid maar toch geloof ik in een bepaalde belangrijke connectie tussen lichaam en geest. Bij dit soort lui is daar simpelweg aandacht voor en m.i. terecht ook. De medische wereld kan alleen maar meten wat we al weten. Daarom heet het ook wetenschap. Wat we niet weten of nog niet ontdekt hebben bestaat niet. Interessante gedachte vind ik dat. Omdat ‘ie niet klopt en dat natuurlijk nooit hard te maken is. Zo zal het jou nu ook moeten vergaan. Ik zou de schijn maar ophouden als ik jou was: je belabberd voelen 😉
Leuke column!
Ma3anne · 2 augustus 2004 op 10:37
Via exhibitionisme en chili con carne naar een neusje dat niet gebroken hoeft te worden vanwege een lekker ding, die zich homeopaat noemt en dan weer terug naar het exhibitionisme. Kan allemaal hoor, daar is het een column voor. Maar ik krijg de verhaallijn op de maandagmorgen niet helemaal mee.
Homeopathie heeft overigens niets met paranormale zaken te maken. Dat wilde ik ook nog effe kwijt.
Verder wel lekker lekker gelezen, omdat je gewoon lekker schrijft.
Kees Schilder · 2 augustus 2004 op 13:28
Het wordt pas link als ze je brandnetelthee gaan voorzetten. Je kunt het ook proberen bij een auracleaner.Die dichten alle gaten in je aura zodat je chakras weer met de klok mee gaan draaien.
Geweldige column
Mosje · 2 augustus 2004 op 13:55
Bruine bonen? Persoonlijk kick ik meer op appelmoes, maar wellicht dat ik daarover nog eens een column schrijf.
😛
Ma3anne: als de betekenis van paranormaal is dat het betrekking heeft op hetgeen niet met de normale zintuigen is waar te nemen, dan hoort homeopathie daar ook toe.
KingArthur · 2 augustus 2004 op 22:16
Mosje, eigenwijs als ik ben, ben ik het niet met je eens en sluit ik me aan bij Ma3. Scheelt Desa ook weer een identiteits crisis. 🙂
En Desa, exhibitionisme hoeft toch ook geen achteruitgang te zijn?
Mosje · 2 augustus 2004 op 23:11
[quote]Mosje, eigenwijs als ik ben, ben ik het niet met je eens [/quote]Mag, maar als ik jou was zou ik me er nog eens in verdiepen.
Lees eens over de speciale manier waarop homeopatische geneesmiddelen worden verdund, en wel zodanig dat er geen werkzame stof meer in aanwezig is.
De “uitvinder” van de homeopathie Hahnemann schrijft daar zelf over:
‘de geneesmiddelsubstantie … zich door middel van zulke steeds hogere dynamiseringen eindelijk helemaal tot een geestachtige, spirituele geneesmiddelkracht verfijnt en omvormt … ‘
“geestachtig”, “spiritueel”, hebben we hier te doen met paranormale zaken of niet?
Beste King, als je er verder over wilt discussieren, dan gaarne in het cafe.
ReporterL · 3 augustus 2004 op 11:47
Heerlijke column om te lezen!
Irma · 3 augustus 2004 op 14:35
Volgens mij heeft een homeopaat overal een middel voor (tegen), maar of je een middel tegen exhibitonisme nodig hebt, betwijfel ik.
Zeker als je het in lichte vorm hebt, is het zeer leerzaam… 😉 Leuke column.
En eeh… de titel is volgens mij wel duidelijk. Zoiets als ‘de twijfelende gehaktmolen’, toch? 😛