Dit weekeinde heeft een beetje in het teken gestaan van opruimen. Alles klaar voor de winter zeg maar. Omdat dit huis nauwelijks een berging heeft (een kleine bijkeuken is alles), was ik wel wat bezorgd over de ehh, pasvorm zeg maar. In september 2002 ben ik hier ingetrokken en met een wasmachine, motorfietsje en twee fietsen was het al aardig vol. In de lente alles verherschikken, en behalve inmiddels drie fietsen en een opbergrek bleek er zelfs ruimte te zijn voor een assorti tuingereedschap, een speelgoedtrekker mét aanhanger en een fietsje met zijwieltjes. De motor was naar de tuin verhuist maar uiteindelijk bleek er véél meer in de kleine ruimte te passen dan verwacht.
Gedurende de zomer heb ik nog wat meer rommel verzameld. Het oudste zoontje een grotere fiets, een iets breder kinderzitje op de mijne, een motor erbij en een wasdroger en ook de wasmand is van de douche naar de bijkeuken verhuist. Dat past dus allemaal nooit.
Dus wel. Opmerkelijk. Het begint er op te lijken dat er eigenlijk een onbeperkte hoeveelheid rommel in mijn bijkeuken past. Een verbijsterende conclusie, maar wat mijmerend over oppervlaktes, inhouden en natuurlijk sex realiseerde ik me dat er meer van dat soort verschijnselen zijn.
Een tube tandpasta bijvoorbeeld. Elke keer denk je dat ie leeg is, maar met nét wat anders in de tube knijpen en nét wat meer kracht zetten is er toch steeds weer meer uit te krijgen. Wel steeds minder met meer kracht, maar uiteindelijk zou je met een oneindig grote kracht een oneindig kleine hoeveelheid (maar meer dan 0) tandpasta uit de tube te krijgen zijn.
Een zelfde verschijnsel tref je aan bij vla.
Ik vind het fantastisch. Binnenkort ga ik m’n auto in de hal stallen en verhuur ik het toilet aan boeren met een mestoverschot. Op de zolder kan ik zeker een oneindig aantal daklozen bergen. Zodra ze daar wonen hebben ze tenslotte een dak boven het hoofd dus is het aantal op zolder wonende daklozen 0. Prachtig. Verhuurd per vierkante meter (een eindig aantal maar met onbegrensde flexibiliteit) aan de bewoners (ook een oneindig aantal) levert aardig wat op, zelfs als ik een concurrerende prijs hanteer.
Het lijkt erop dat ik binnenkort wel een groter huis kan kopen. Al is dat niet nodig natuurlijk.
4 reacties
pepe · 3 januari 2004 op 20:34
😛 Ik geloof bij jou alles gewoon passend gemaakt wordt 😉
Leuk geschreven… we horen ’t wel als je uit je huisje barst he?
Mup · 3 januari 2004 op 21:03
Herkenbaar probleem. Terwijl je als je op vakantie gaat met veel minder uitkomt. Kleiner gaan wonen is pas een uitfaging, en dan ons laten lezen hoe het gaat:-)
Groet Mup
Kees Schilder · 3 januari 2004 op 23:01
Onderkoeld. Genoten!
Yoyogro · 4 januari 2004 op 00:14
Klasse column.
Ik hoop dat je binnenkort cursussen gaat geven in de keuken of op de overloop. Hoe je dat doet met die ruimte. Want bij mij is het precies omgekeerd. Ik gooi voortdurend dingen weg, maar het lijkt net of het aantal vierkante meters (of kubieke) zienderogen afneemt.
Ik wil LES !
Yoyogro