de Steeg

Opnieuw hebben nepagenten in Amsterdam toegeslagen. Japanse toeristen werden naar een steeg gelokt waar een poging tot beroving werd gedaan. Over de steeg der verwarring en hoe een beroving anders afliep dan gepland. Drie argeloze toeristen werden op de dam aangesproken door twee geüniformeerde agenten. In een nabijgelegen steeg bekeken de nepagenten voor de vorm de papieren van de toeristen, waarna ze beschuldigd werden van het in bezit hebben van vals geld. Op het moment dat de Japanners hun geld aan de nepagenten wilden overhandigen kwamen drie agenten juist de hoek om gewandeld. Zodra die het tafereel zagen kwamen ze in actie. De nepagenten sloegen voor de naderende agenten op de vlucht. Eén agent ging de bedriegers achterna, de ietwat verbouwereerde Japanners toonden hun papieren aan de tweede, de derde agent sommeerde de Japanners hun geld en kostbaarheden te tonen.

Op dat moment kwam een eenheid van de mobiele eenheid in het bekende donkerblauwe busje de hoek om. Zodra de chauffeur het tafereel zag stopte hij abrupt. Het waterkanon werd ingezet om de agenten die geüniformeerde misdadigers bleken te zijn omver te blazen. De achterdeur van de wagen klapte open en een peloton ME-ers sprong in allerijl uit de wagen, stormde op de drie op een hoopje liggende neppers af en knuppelden ze de steeg uit. De opper-ME-er en zijn chauffeur controleerden daarna de papieren van de geschrokken Japanners en vroegen om papiergeld en digitale camera’s.

Een groep krakers die zojuist een opname van “eigen tuinhuis” had bijgewoond kwam luid discussiërend de steeg in lopen. De twee overgebleven ME-ers keken verschrikt op. In een mum van tijd lag het blauwe busje op zijn kant en werd het in brand gestoken. De groep stortte zich luid scanderend op de achtergebleven ME-ers, die verklede bedriegers bleken te zijn. Daarna ontfermden ze zich over de toeristen die opeengepakt en met de rug tegen de muur apathisch in het oneindige stonden te staren. De leider van de krakers raapte de identificatiepapieren van de grond, veegde het schoon en droog aan zijn wijde broek en gaf het terug aan de rechtmatige eigenaren. De Japanners bogen beleefd. Met een snelle beweging pikten de krakers het geld van de toeristen in.

Een amfibievoertuig op weg naar de gaypride kwam de steeg inrollen. Luide dance-muziek bonkte uit enorme speakers. De Japanners trokken op het ritme van de opzwepende beat hun donkerzwarte pakken uit, hun smetteloos witte overhemden, de beige sokken vol gaten, tot ze in hun pikante ondergoed stonden. De nep-Japanners wiegden hun gespierde achterwerken, staken met leren armbanden vol stalen stekels versierde armen in de lucht, flirten met de krakers en overgoten zichzelf met glimmende massageolie. Ze sprongen dansend aan boord en terwijl de praalwagen langzaam verder reed en de steeg verliet, het groepje sensueel dansende nep-krakers in zijn kielzog, dwarrelden bankbiljetten als een wilde sneeuwbui door de verlaten steeg. Nepgeld, het spreekt voor zich.