“Ik zie je graag.” zei Silke.
“Ik zie je ook graag, maar ik moet nu echt weg.” antwoordde Bart. Silke streek met haar handen door zijn haren. De sterrenhemel was verlicht.
“Jij bent mijn puntje licht, mijn ster aan de hemel, nooit wil ik je verlaten.” ging ze verder.
“Dat klinkt allemaal zeer prachtig maar ik moet nu echt weg.” hij gaf haar een afscheidskus en vertrok. “Pas op!” riep ze nog snel. Een vallende ster daalde neer met de snelheid van een taterende schoonmoeder.
“Lieveling!” riep ze weer. Maar alle hulp kwam te laat.
Bart was in het hoofd getroffen, het werd hem fataal. Bart ’s ziel had zijn lichaam verlaten en was opgeroepen door hogere kringen. Een nieuwe ster kwam pinkend tevoorschijn aan de hemel.
“Bart?” vroeg Silke die de hemel aantuurde. De ster pinkte nogmaals.
“Jij bent mijn puntje licht, mijn ster aan de hemel, verlaat me nooit…”zei ze. De ster van haar persoonlijke God droeg ze voor altijd mee in haar hart…
[i]Nota:
deze tekst is tot stand gekomen door een schrijfopdracht voor mijn kerstexamen Nederlands
de opdracht was een mythe schrijven over het ontstaan van een natuurfenomeen[/i]
9 reacties
DriekOplopers · 22 december 2005 op 08:00
Heel mooi gedaan. Creatief, en kort-maar-krachtig pats-boem.
Hulde!
Driek
Troy · 22 december 2005 op 12:49
Goed geschreven, Merel. Wat mij betreft had je de “nota” wel weg mogen laten.
wendy77 · 22 december 2005 op 13:07
Kort maar prachtig 😉
Mosje · 22 december 2005 op 13:18
Inderdaad mooi stukje Merel, en Troy heeft gelijk. Voetnoten ontkrachten bijna altijd het geschrevene. Beter dus om niet meer te doen.
Dees · 22 december 2005 op 14:45
Mooi gedaan Merel..
En alle voetnoten op een stokje, wat heb je voor de schrijfopdracht gekregen?
Mup · 22 december 2005 op 16:21
Dat moet een dikke voldoende worden,
Groet Mup.
Trukie · 22 december 2005 op 23:01
Top met ster.
Raindog · 23 december 2005 op 00:01
De opmerking over de voetnoot heb je al gehad.
De column heb ik gisteravond in de wachtrij nog gelezen en ik vind hem werkelijk prachtig. En ik moet eerlijk toegeven; met de vermelde voetnoot in gedachten vind ik hem eigenlijk nog beter, omdat je het in zo weinig woorden hebt gedaan. Erg mooi.
bert · 26 december 2005 op 11:51
[quote]Een vallende ster daalde neer met de snelheid van een taterende schoonmoeder.[/quote]
Voor de taterende schoonmoeder had je naar mijn idee wel iets poëtischer kunnen kiezen. Verder vind ik het ook een prachtig stukje. 🙂 🙂 🙂