Die ochtend wist hij nog niet wat hem boven het hoofd hing
beneden komend, net onder de douche vandaan
hoorde hij zijn geliefde zeggen dat ze eens “iets” wilde veranderen
dat veranderen sloeg op het wijzigen van de kamerindeling
en dat heeft hij geweten, het hele huis ging zowat ondersteboven
meubels werden verschoven en kompleet verhuist zo ook de computer met al zijn aansluitingen
van boven naar beneden en ook andersom
maar uiteindelijk wist hij wel waar hij het voor gedaan had
Hij had weinig tijd, omdat hij een afspraak later die dag had
maar als je zag wat hij in nog geen anderhalf uur kon doen
was het een hele prestatie, dit was inclusief de schoonmaak
schoonmaak van de plaatsen waar het kwam te staan
maar ook van de te verschuiven meubelstukken
trap op trap af, niets was hem teveel
zwetend en zwoegen kwam hij een heel eind
totdat de klok vertrektijd sloeg
tevreden keek hij nog eenmaal achterom en vertrok
Later die middag heeft hij nog even een zonnebank in elkaar gezet
dit was waar het allemaal om te doen was geweest
althans volgens het voorop gezette plan van zijn grote liefde
en ze kreeg gelijk, het zag er dan ook gelijk een stuk beter uit
en niet alleen de indeling, maar ook de gebruinde huid
die dan ook niet veel later onder het “tosti ijzer” werden gebrand
het was een enerverende dag geweest, maar zeker de moeite waard
en een mooi lijf, willen we toch allemaal
een “tweedehandsje” maar het effect was niet anders geweest
6 reacties
Mosje · 12 februari 2008 op 12:58
Ja, dat zijn me nog eens veranderingen.
Teunis · 12 februari 2008 op 13:37
Dit is denk ik de langste zin die ik ooit gelezen heb. Ik schat eentje van maar liefst 400 woorden.
Trukie · 12 februari 2008 op 21:55
Tristan, je hebt wel een wisselend aanbod. Deze vind ik wat minder. Er missen een aantal punten.
pally · 12 februari 2008 op 22:27
Ik zie geen clou. Tja…Ik weet wat je hebt gedaan, puntloos en dat is het.
groet van Pally
Siebe · 12 februari 2008 op 23:41
Wonderlijk, wijs me kop en staart, geef me een touw en leer me een knoop. Grappig vind ik weer wel dat in de optiek van de schrijver een gebruinde huid synoniem is aan een mooi lijf. Bij een iets slimmere partnerkeuze had je je deze hele exercitie wellicht kunnen besparen. En ons deze column. Sorry, ik bedoel het niet lullig maar ik kan hier gewoon helemaal niets mee. Zelfs aan de clou kan ik geen touw vastknopen. Wat was je bedoeling? Daar ben ik dan wel weer benieuwd naar.
Gr.
S
Dees · 13 februari 2008 op 10:59
Ik vind het wel wat hebben – ik houd dan ook wel van luchtige niksjes – maar ik mis wat losheid in de stijl en tegelijkertijd het cement om de boel aan elkaar te praten. Dat komt grotendeels door de beruchte enters (ik krijg er steeds meer een hekel aan). En het gebrek aan dat kleine snufje humor, of die kleine twist, of een ander element van ‘je ne sais quoi’, want dat had het hele stukje opgefrist en gered.
Dénk ik.