De vieze directeur en de gouden agente

Even met café ‘Het Hoekje’ gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Harrie in de buurt?” Snel kreeg ik de foeterende uitbater van het verlopen horeca-etablissement aan de lijn. Het was een schande, vond ‘ie. Ook de kleine horeca-ondernemer is ondanks een aangespannen rechtszaak gehouden aan het rookverbod in de horeca, en daar is Harrie het niet mee eens. Maar ik had hem tuk: “Wat lul je nou over dat je een kleine horeca-ondernemer bent? Man, je bent zeker 1 meter 80!” Tevreden hing ik op. Dat zal ’m leren met zijn schandalige prijzen voor die gore bakkies slootwater van hem… Inderdaad, sinds de komst van de Euro zijn het gouden tijden voor de horeca. Je betaalt je scheel voor een borrel of een hapje eten. En een nachtje in een hotel? Gewoon niet meer op te brengen. Dat vond ook de voormalige directeur van het Legermuseum. Gert Groenendijk. Die rotzooide wat met zijn secretaresse in hotelkamers. Werkbesprekingen. En het was beter als de echtgenote van Gert en de man van zijn secretaresse niet wisten dat ze zo enorm hard werkten. Ze zouden zich maar ongerust maken. En dus werden de bonnetjes van het hotel door het museum betaald. Ik ben nooit in dienst geweest, maar ik begrijp dat je niet in het leger mag als je geschift bent. S5 heet dat. Maar de directeur van het Legermuseum was dus wél geschift. Sorry, maar als je je kanon in de loopgraaf van je secretaresse steekt, dan ís dat geen werkbespreking. Dat heet anders. Dat heet een wip maken. En dat is een klusje voor een timmerman, niet voor een museumdirecteur. Sowieso een schandaal, want meneer de directeur verwende zijn neukertje ook nog met een enorme loonsverhoging. Dat mensen zich willen overgeven aan dampende hotelseks, ze doen maar. Maar de hotelbonnetjes dan gewoon als arbeidskosten declareren en de als secretaresse vermomde stoephoer een flinke loonsverhoging geven… Legermuseum. Schei nou uit, het enige wat leger werd in dat museum was de kassa. Inmiddels is Gert bij het museum vertrokken. En terecht, want zo’n rotzooiende patjepeeër is natuurlijk onaanvaardbaar als boegbeeld. Maar bij het CDA houden ze wel van dat soort stiekemerds. Gert is nog steeds gewoon bestuurslid van de afdeling Breda. Onthoud die naam. Gert Groenendijk.

Een naam die we ook altijd zullen moeten onthouden is die van Gabriëlle Cevat. Zij was als politie-agent uit het goede hout gesneden. Ook als ze nog niet in dienst is, gewoon even achter een slingerende scheuratomobilist aan. Niks andere kant opkijken. Want agent ben je 24 uur per dag. Haar uitstekende optreden heeft ze met de dood moeten bekopen. Overhoop geschoten door een dolgedraaide Arubaan. Een goede vriend van mij is ook politieman. Hij heeft ook de gewoonte om zelfs in zijn vrije tijd automobilisten aan te spreken op hun gedrag. Ik hoop dat hem zijn kordate optreden niet eveneens fataal zal worden… Want een samenleving waarin we allemaal de andere kant opkijken, die wil ik niet. Moge Gabriëlle Cevat rusten in vrede.