De zin van de onzinnigheid

De Nederlandse curlingmannen hebben zich niet geplaatst voor de Olympische Spelen. Dit vinden jullie ongetwijfeld onzin, maar ik ben verdrietig. Misschien omdat sport als geen ander verbindt en het juist verbinding is waar ons land naar op zoek is. Of misschien omdat ieder mens in zijn leven behoefte heeft aan zijn eigen portie onzinnigheid. Van curling tot Killer Clowns, van Candy Crush tot de tweets van Trump. Iedereen heeft zijn eigen guilty pleasure.

Onzin is overal en overal is onzin. Ik skip een reclame over een middel tegen vaginale droogheid en vraag me af wat er met mijn cookies is gebeurd. In het filmpje dat volgt bespreken Matthijs van Nieuwkerk en Frans Bauer de ‘gewone Nederlander’. Wanneer ik Frans hoor praten besef ik dat de wereld van vandaag de dag een voorkeur heeft voor de onzinnigheid. Ik snap het wel, onzin is een veilige manier om zinnigheden aan de kaak te stellen. Wij Nederlanders durven ons segregatieprobleem niet openlijk te bespreken en voeren deze daarom nu al jaren impliciet via een Zwarte Pieten-discussie. Soms is het leven verwarrend als een Hornbach-reclame.

Denkende over dit alles loop ik langzaam over de met sneeuw bedekte stoep (in de winter bewegen jullie als Bambi, ik als Lucille Werner) terwijl ik word ik ingehaald door een bejaard echtpaar. De vrouw vertelt haar echtgenoot van het curlingnieuws. De man reageert positief en stelt dat ‘God het nooit zo bedoeld kan hebben’. Ik bekijk hun Nordic walking-stokken en matchende ANWB-jassen en betwijfel of er überhaupt ooit een bedoeling is geweest.

Soms vrees ik dat God ons is vergeten. Dat hij tijdens ‘the making of’ door iemand werd geroepen en nooit meer is teruggekeerd. Het zou een hoop verklaren, van Frans Bauer tot Zwarte Pieten-gezeik. Mijn grootste angst echter is dat hij ons opeens herinnert en besluit terug te komen. Vol verwachting klopt zijn hart wanneer hij met de snelheid van het licht opduikt vanuit de duisternis. En dan ziet hij het: vier volwassen mannen op een ijsbaan die vol passie en overtuiging een steen vooruit bezemen. Ik denk dat we hem nooit meer terugzien.