Ik ga boodschappen doen en slenter door het park. Genietend van de zon, de vrolijk gekleurde topjes, blote benen en zonnebrillen. Kinderen spelen bij het water en likken aan een ijsje. Vanuit de tuinen hoor ik gerammel van kopjes, bestek. Geschuif van tuinstoelen.
Zomergeluiden, zomerdingen. Mijn ingebouwde klok speelt op; protesteert. Er zoemt iets door mijn hoofd over gebreide dassen, warm appelgebak, wolkjes uit mijn mond. Verkleumd aanschuiven aan een tafel waar de stamppot als dampende nazorg veelbelovend staat te wachten. Vrieskou buiten en lange donkere sfeervolle avonden binnen.
Ik koester de zon op mijn blote armen en denk aan Sinterklaas.

Sinterklaas met een frisgeschoren baard en een luchtig kort rood jurkje. Een grote zonnebril op zijn neus.
Waterschoentjes voor de kachel en [i]Zie ginds komt de stoomboot[/i] in shirt en korte broek.
Ik waad tot aan mijn blote enkels door een pak gevallen bladeren en denk aan de kerst.
Over een week of zes.

De besneeuwde kerstbomen in de etalages zullen knullig overkomen op het voorbij schuifelende zomers geklede volk. En de kruidige baklucht zal de strijd aan moeten gaan met de geur van zonnebrand.
Nog even en de winterse sfeerplaten van Anton Pieck gaan nergens meer over, is de Efteling failliet. Geen warme chocolademelk of een bak erwtensoep in bevroren vingers. Geen dik ingepakte mensen die zich laven aan de warme gloed van een vuurkorf ergens middenin de stad. Voorbij zijn de decemberstraten.
Geen heldere fonkelende sterren in een inktzwarte hemel met daarin de belofte van zalig slapen onder een donzen dekbed. De belofte van een mooie winternacht.

Niet schaatsen, maar luieren tegen een boom met kale takken. Een chaos in de lucht met rondtrekkende vogels, die compleet de weg kwijt zijn. Met het zuiden alle kanten op.
Morgenvroeg zit ik met mijn ochtendkrantje en een kop koffie in de achtertuin en zie ik geen steek omdat het gewoon nog stikdonker is.

Ik ga boodschappen doen en slenter door het park. Het pad, de oever, de berm, het gras; alles is met elkaar versmolten door een laag bladeren in de mooiste kleuren.
Statige oude bomen, pootjebadend in knisperend okergeel tot donkerrood. Hun bijna kale takken onwennig in de volle zon.
Ik zet mijn zonnebril recht, sla een vlieg van mijn blote benen en zet de pas erin. Beetje opschieten maar.
Over een half uur is het donker.

Categorieën: Actualiteiten

19 reacties

Wright · 4 november 2005 op 08:12

Geweldig onderwerp en echt super geschreven, Lou!
Zat vorige week ook in een luie stoel in de tuin, op een tapijt van herfstbladeren met de voetjes in de vijver, weird! 😉

pepe · 4 november 2005 op 09:02

(H)eerlijke woorden.
Ik kreeg juist gisteren foto’s van dochter in bikini op het strand van Curacao, terwijl hier de wind stormachtig de bladeren om mijn hoofd blies. Koud is het nog niet echt.

Ik kom ff naast je zitten met koffie op het terras.

Kees Schilder · 4 november 2005 op 09:28

Geweldig! En zo op de sfeer geschreven en geraakt

KingArthur · 4 november 2005 op 09:46

Ja alles lijkt een beetje van slag en onwerkelijk. Eerlijk gezegd vind ik het prettiger zo. Het helpt mij een beetje beter door deze komende donkere dagen door te komen.

Ik vind het wel een beetje jammer dat je je niet aan het verzoek van Dees hebt gehouden. Ik ben geen naaktslak tegen gekomen in dit stuk :-).

Li · 4 november 2005 op 10:03

Ha, geinig geschreven.
En helemaal waar. Het is dat bomen hun bladeren laten vallen en de bloembolllen toch echt niet van plan zijn hun neusjes nu al boven de grond te steken. Maar anders…
Het weer is van slag.
Nog even en we kunnen in juli een koek- en zopietent in de tuin zetten.

Li

Trukie · 4 november 2005 op 11:20

Genieten jouw stukje.

Dees · 4 november 2005 op 13:21

Mooi gevangen het ‘Indian Summer’ gevoel en beeld.

Al schijnen overigens in Amerika meer moorden gepleegd te worden tijdens Indian Summers dan tijdens normale herfsttemperaturen. Gezien de liquidaties van de laatste tijd, wie weet hier ook wel.

Geertje · 4 november 2005 op 13:44

Dit weer noemen ze ook wel een ‘oude wijven zomer’. 😀 Heerlijk genoten zowel van je column als van het weer. 🙂

Wessel · 4 november 2005 op 18:10

Mooi geschreven Louise. De titel en een aantal van je kleurrijkste zinnen doen mij denken aan klassieke herfstgedichten. Het is een thema dat om poëzie vraagt, maar je hebt er voor de verandering een leuke column over geschreven 😉

Louise · 4 november 2005 op 18:29

En inmiddels valt het met bakken eruit, zitten we middenin windkracht 7 en slaat dit stukje nergens meer op.
(geen rekening gehouden met de wachtrij).
Bedankt voor het terugspoelen naar vorig weekend en de reacties 😉

@Wessel: heb helaas helemaal geen kaas gegeten van poezie, daarom vind ik je reactie wel errug leuk om te lezen 🙂

Raindog · 4 november 2005 op 19:38

Mooie column. Sinds een week bekruipt me het gevoel dat er iets mis of zo. Struiken krijgen nieuwe uitlopers en groeien voor de tweede maal dit jaar kleurige bloemen. Bijna net zo mooi als deze kleurige column, een column waar helemaal niets mee mis is.

Poosje niet gelezen geloof ik. Maak er geen herfst of winterdepressie van he? Qua weer ook helemaal niet nodig immers!

WritersBlocq · 4 november 2005 op 20:47

Mooi plaatje Lou’tje!
Een on-Hollandse column: geen gezeur over het weer 🙂

Troy · 4 november 2005 op 21:38

Fijn dat Nederland nu ook aan de trend van Indian Summer meedoet. Het beste van twee seizoenen in één. Mooie column.

Ma3anne · 4 november 2005 op 22:19

[quote]Sinterklaas…met een luchtig kort rood jurkje.[/quote]
En dan witte sokken en sandalen eronder?
😮

Heerlijke beelden van deze bijzondere nazomer. Op zijn Louisiaans is het allemaal nog mooier!

melady · 4 november 2005 op 23:18

Moest de titel eerst een paar keer lezen, maar dat ligt helemaal aan mij.
Hier in ut noord’n is het pas november en we hebben vandaag nog een bbq met de buren gehad.:-D

Niets veranderlijker als/dan het weer.

Prachtige na-denk column.
Beangstigde ook.

KawaSutra · 5 november 2005 op 02:47

Voor een motorrijder is het perfect. Ik heb deze week vernomen dat we de komende decennia kunnen genieten van het Franse klimaat. Vandaar dat we ook meer wijn zijn gaan drinken natuurlijk. De agrarische sector in Nederland is toch een aflopende zaak dus kunnen we in de toekomst vakantieland worden voor Europa. Ik denk dat ik maar een (motor-)camping ga beginnen! 😀

klungel · 5 november 2005 op 11:00

Heerlijk weglezen zo in de …..’regen’ 🙁

😀

Count me in Kawa 😀

Trukie · 5 november 2005 op 11:44

Loutje, het zonnetje is er weer.
Voor morgen staat hier een herfstwandeling in het bos op de agenda.

Mup · 6 november 2005 op 22:40

Kan het sfeerplaatje meevoelen, in gedachten, door jouw beschrijving,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder