Toen ik directeur werd van Fantoom, een grote zorginstelling, zag ik de toekomst lachend tegemoet. Na al die jaren hard werken beschouwde ik het als de ultieme beloning.
Niets is mij ooit aan komen waaien. Ik heb meerdere medische studies gevolgd in binnen- en buitenland. Altijd feeling gehad met geneeskunde. Maar het management trok mij uiteindelijk meer. Vooral na jaren les geven aan studenten medicijnen. Dat was afzien. Voor mij is het daarom onbegrijpelijk dat mensen geloven dat ik mijn kostje gemakkelijk naar binnen heb geharkt. Al die jaren inzet en onderzoek verdienden een degelijke vergoeding, dus mijn aanstelling hier, met bijbehorende privileges, waren een logisch vervolg van mijn carrière.
Het valt me op dat mensen die geen noemenswaardige opleiding hebben genoten, noch over enige ervaring beschikken in de bestuurswereld, nu wel het hardste schreeuwen. De agressie en domheid, de platvloersheid van de gewone man. Zij, die denken dat het eenvoudig is om aan de top te komen.
Ik verhield me tijdens het spreekuur regelmatig tot dit soort lieden toen ik nog werkzaam was in de geneeskunde. Mijn bezoekers waren vrijwel altijd te dik, rokend, drinkend en laag opgeleid. Dit type mens werkt nu ook voornamelijk voor onze instelling. Het is niet vreemd dat we laatst een groot aantal van dit soort figuren moesten ontslaan. Ze zijn nu eenmaal van te weinig betekenis voor het bedrijf om aan te houden. Spookpersoneel noemen we dat soort mensen tijdens besloten vergaderingen.
Je moet ze betalen, maar ze leveren het bedrijf niets dan onrust, problemen en winstverlies. Zuinig en efficiënt werken is ons credo. Zoveel mogelijk rendement uit zo min mogelijk bezetting.
Ik open een lade uit mijn nieuwe kersenhouten bureau met gouden, sommige mensen waarderen dat niet, glimmende knoppen. Mijn zojuist verbouwde werkkamer op de achttiende verdieping kijkt uit over de verlichte stad. Uit de lade pak ik een kostbaar doosje sigaren dat ik voor speciale gelegenheden bewaar. Dan neem ik een sigaar uit het folie en snuif aan de top. Heerlijk. Echte Havanna sigaartjes.
Er is een goede reden om een feestje te vieren. Want het is voor elkaar. Na maanden overleg is besloten dat ik eind dit jaar vertrek naar een andere noodlijdende zorginstelling. Het mooiste is echter nog wel de te ontvangen afvloeiingsregeling. Het gaat om een paar ton. Maar we zullen verder niet te veel ruchtbaarheid geven hierover aan het publiek, zo is afgesproken. Sommigen zullen dergelijke regelingen namelijk niet begrijpen.
Ik werp een blik naar beneden en zie een dame lopen op de pas aangelegde asfaltweg, gehuld in onze bedrijfskleding. Ze loopt wat moeilijk. Zal ongetwijfeld te veel zitten en een afkeurenswaardig ongezond leven leiden. Ach, dat is vaak de reden wel.
Dan wend ik me af, deponeer mijn voeten op het nieuwe bureaublad en sla één been over het andere. Ik neem een trek van mijn sigaar, tuit geconcentreerd mijn lippen en blaas met voorzichtige stootjes de rook uit in kleine kringetjes. Geleerd toen ik nog student was.
32 reacties
Mien · 30 augustus 2016 op 07:44
Een vreemd begin. Een samenvattende beginalinea in een zin. Verder veel boerenjongens krentemik. De hoofdpersoon moet arrogant overkomen maar spreekt niet echt de ballentaal. Verder wel een column om over na te denken. Met een gezondheidstip. Val af. In kilo’s en in … ?
NicoleS · 30 augustus 2016 op 07:51
Ik heb het geprobeerd. Ik beweeg me niet echt in deze kringen. Alles een keertje proberen. Als het een co-column was had het beter uitgepakt ????
Mien · 30 augustus 2016 op 07:57
Heb ooit tijdelijk vertoefd in en rond deze rook- en bierkringen. Je schuurt er wel goed tegenaan. ?
NicoleS · 30 augustus 2016 op 08:06
Haha, thanks?
Bhakje · 30 augustus 2016 op 08:17
De monsters die de maatschappij zelf gecreëerd heeft, mooi in beeld gebracht.
Goed geschreven.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 09:20
Dank?
van Gellekom · 30 augustus 2016 op 11:16
Zo lees ik ze graag
NicoleS · 30 augustus 2016 op 11:16
???
StreekSteek · 30 augustus 2016 op 11:18
Ik heb zelf in die kringen verkeerd en weet dat, als ze niet gecorrigeerd worden, mensen willoos opgezogen kunnen worden in de orkaan van roem en reputatie. En als ze eenmaal in het oog zitten, is het windstil en zijn ze onbereikbaar. De omgeving die eigenlijk de vinger aan de pols moet houden, creëert vaak juist een omgeving die megalomanie in de hand werkt. Ik keur het niet goed, je beschrijft het gedrag precies zoals het is, dan wel zoals het beleefd wordt van buitenaf, maar er zijn nuanceringen te maken. Maar goed geschreven.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 11:28
Je hebt gelijk Streek. Ik heb deze column geschreven uit woede naar aanleiding van een krantenartikel dat ik vrijdag jl onder ogen kreeg. Vandaar..
Spencer · 30 augustus 2016 op 13:01
Ik vind ‘m niet slecht.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 13:56
Haha Dank Spencer
Nummer 22 · 30 augustus 2016 op 14:46
Mooi verhaal. Fantoom pijn is ondraaglijk, maar dit terzijde ??
NicoleS · 30 augustus 2016 op 18:19
Dank ?
Blanchefort · 30 augustus 2016 op 17:59
Mooie weergave van een naar iemand.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 18:19
Dank?
Snarf · 30 augustus 2016 op 18:19
Mijn voormalige baas past naadloos in het profiel. Hij verblijft inmiddels in een klooster en schrijft columns. Heeft moeite met d’s en t’s. Maar ach, wie is volmaakt?
NicoleS · 30 augustus 2016 op 18:19
Dank?
NicoleS · 30 augustus 2016 op 18:20
Tja sommige bazen moeten weer op de grond gezet worden.?
Esther Suzanna · 30 augustus 2016 op 18:46
Ergerlijk goed neergezet. Bah! Yek! ☺
NicoleS · 30 augustus 2016 op 19:26
??
Ferrara · 30 augustus 2016 op 21:59
Na het lezen van je column werd ik met terugwerkende kracht weer kwaad. Vrijwilligerswerk gedaan, was lid van een cliëntenraad van een zorginstelling waar directie en Raad van Bestuur de CR, als het ze uitkwam, volstrekt niet serieus nam.
Nu heb ik veel paden binnen de gezondheidszorg bewandeld en weet dat het ook anders kan. Met StreekSteek eens waar het nuanceringen betreft.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 22:07
Ik sta achter mijn column. Dat dan weer wel. Overigens betreft het hier één man. Niet iedereen in de gezondheidszorg. Er zitten goede bij. Deze was niet zo erg genuanceerd. Hij kwam nu eenmaal zo uit mijn pen.?
Ferrara · 30 augustus 2016 op 22:20
Niks mis met je pen, toch? Ik ben niet boos op jou, maar op die bestuurders die er een potje van maken, want die zijn er, eigenlijk zijn we het eens.
NicoleS · 30 augustus 2016 op 22:34
Haha, ik ?. Jammer dat die bestuurders zo zijn. Eigenlijk moeten ze eens een rondje meelopen met de gewone zorgverlening. Dan zien ze hoeveel zulk personeel waard is. Ze zijn namelijk onbetaalbaar.
Nummer 22 · 30 augustus 2016 op 23:37
1 rondje maar..nee..hup de nachtdienst in.
Bruun · 31 augustus 2016 op 08:12
De graaicultuur viert hoogtij. Treffende vertolking.
NicoleS · 31 augustus 2016 op 10:09
Dank Bruun
Nachtzuster · 31 augustus 2016 op 12:29
Leuk dat je diverse stijlen probeert. De een ligt je duidelijk meer dan de ander. Vind deze helemaal niet slecht en zeker actueel. Ietsje teveel clichématig naar mijn smaak. Graag gelezen! 🙂
NicoleS · 31 augustus 2016 op 14:21
Dank Nachtzuster
AntoniA · 3 september 2016 op 10:40
Een treffende tekst, NicoleS! Vooral de naam van de zorginstelling ‘Fantoom’ vind ik geniaal gevonden. Hartelijke groet, A.
NicoleS · 3 september 2016 op 10:51
Dank AntoniA. Ik kijk uit naar een column van jou.?