Doe het licht uit

Een dag waarvan je denkt dat hij niet meer zwarter kan worden. Gelukkig is het slechts een naieve gedachte en geen feit. Alles kan immers altijd nog zwarter worden. En als het niet zwart oogt, dan voelt het wel als een diep zwart gat. En of het gevoel nu terecht is of niet, het is er. En zolang het er is, is er geen andere uitweg meer dan wachten. Wachten totdat elke zenuw het begeven heeft, totdat het voelt alsof elk bot in je lichaam gebroken is en je niets meer kan zien dan pure haat.

Het liefst zou je dan onder de dekens kruipen en er nooit meer vandaan willen komen. Maar dat werkt alleen maar averechts, want dan komen de gedachtes en emoties als een professioneel bokser helemaal op je af gevlogen en laat hij niets meer van je heel. Elke verzachtende emotie of gedachte die zou kunnen bestaan, word onmiddellijk knock out geslagen. Je kunt wel om hulp schreeuwen in de ring, maar het enige wat je dan hoort is een angstaanjagend gelach. Vervolgens realiseer je je dat je het zelf bent. Je lacht om de ellende, omdat je niets beters meer kan verzinnen en omdat je de waanzin nabij bent.

‘Kan ik wat voor je doen?’ Jazeker. In dit stadium kun je het beste een lege fles ter hande nemen en die met al je kracht keihard op mijn hoofd of je eigen hoofd kapot slaan. Het liefst prefereer ik uiteraard een volle fles, maar wat heb je aan een volle fles als je ziel helemaal leeg is? Je kunt dan drinken wat je wilt, maar het enige resultaat daarvan is een nog leger gevoel en met wat meer drank een misselijkmakend gevoel. Maar ach, wat is een beetje misselijkheid nu als je toch al het gevoel hebt dat je alles wel uit kunt kotsen?

Er bestaan momenten dat je je als een dwaas lieveheersbeestje voelt met zoveel stippen dat je er spontaan van moet lachen, om al die onnozelheden. Er bestaan momenten dat je je als een zwaarmoedige beer voelt die niet uit zijn winterslaap wil komen, omdat de slaap hem beter bevalt dan het wakker zijn. Als ze in ‘evenwicht’ zijn, is er geen wolkje aan de lucht. Maar als je het idee hebt dat de ene soort momenten de andere gaan overheersen, dan voel je de bui al hangen en voor je het weet bevind je je weer in een grote storm waar geen einde aan lijkt te komen. Ellende komt immers nooit alleen. Hij stuurt meteen een uitnodiging naar al zijn vrienden. Ik drink de laatste druppel op en doe het licht uit, want het feestje is voorbij.