Dokter Bernhard

Ik heb al dágen, precies onder mijn ribben een raar gevoel. Niet dat het zeer doet, maar het voelt gewoon heel anders dan anders. En het zit aan mijn rechterkant Wat zit er ook alweer allemaal rechts in je lichaam? Even denken. Mijn lever natuurlijk. Ja, dat is het ‘m. Oh jee, mijn lever…dat klinkt niet best! Dat is vast iets heel ernstigs! Even in mijn ogen kijken. Is het wit van mijn ogen soms geel? Hmm…nee, mijn huid dan misschien? Even bij daglicht kijken, nee, eerlijk is eerlijk, ik zie gewoon wit. Wel érg wit trouwens… Is ook niet goed. Zou ik soms bloedarmoede hebben? Ik voel me wel vaak moe de laatste tijd. Nou heb ik het dan ook wel erg druk, maar toch. Ik eet ook niet supergezond momenteel, dus de vitamientjes en mineraaltjes schieten er regelmatig bij in. Als het daar nou bij zou blijven, maar nee hoor, ik heb nog wel meer op mijn lever. Als ik snel opsta bijvoorbeeld, dan voel ik me plotseling wat duizelig. En niet te vergeten: die akelige steken in mijn hoofd die ik zomaar ineens krijg. Ik kan op zo’n moment nergens anders meer aan denken, dan aan het feit dat ik vast een hersentumor heb! Mijn dokter zegt dat iedereen zulke pijntjes wel eens heeft, maar dat geloof ik niet, de mijne zijn echt heel erg heftig!

Nou zit er wel verschil in hoofdpijn, dat weet ik ook wel. Mijn ‘gewone-hoofdpijn-zonder-steken’ kan natuurlijk ook met mijn ietwat hoge bloeddruk te maken hebben. Hoelang is het eigenlijk geleden dat mijn bloeddruk gemeten is? Veel te lang, nu ik erover nadenk! Dat kan niet vaak genoeg gebeuren wat mij betreft. Meten is weten zeg ik altijd maar. In mijn familie komt namelijk hoge bloeddruk voor. Niet alleen wat betreft hart – en vaatziekten ben ik erfelijk belast, ook kanker en suikerziekte komen aan één kant van de familie veel voor. Eigenlijk kom ik gewoon uit een heel ongezond nest. Dat baart me veel zorgen, begrijpt U wel?

Heeft U dat nou ook weleens? Dat uw hart een slag overslaat? Nou, ik wel! Mijn dokter zegt dat het geen kwaad kan. Maar ik weet het nog zo net niet. Die dokters van tegenwoordig weten ook niet alles, toch? Maar doorsturen naar iemand die er wél voor doorgeleerd heeft is er mooi niet meer bij. Iedere keer dat ik bij hem kom smeek ik gewoonweg om een verwijskaart, maar ik krijg er nooit één. Wat maakt hèm dat nou uit, vraag ik me op mijn beurt dan af? Die ene keer in de week! Daar voelt hij toch niets van?!

Oh, wat rommelt mijn buik toch. Mijn darmen lijken wel overprikkelt. Even rennen hoor, ik moet hoog nodig weer naar het toilet.

“Hé dokter, nog een keertje met mij….Ja inderdaad, de tweede keer al vanavond. Wat zegt U? Het klinkt hol bij mij? Ja, dat klopt, ik durf niet goed van het toilet af. Wat betekent het wanneer je ontlasting licht bruin ziet en je darmen veel rommelen?
………
Niets ongewoons? Weet U het zeker, dokter?
………
Ik heb lucht in mijn darmen?! Klinkt ernstig, dokter. Moet ik mijn koffertje voor het ziekenhuis al pakken, denkt U? Nee? Oh…ik moet gewoon meer windjes laten en gezonder gaan eten? Oké dokter, nu durf ik weer met een gerust hart op te staan. Dank U voor Uw tijd, dokter. Tot de volgende keer dan maar weer.”