Het komt wel eens voor dat iemand je inspireert. Bijvoorbeeld razende reporter Kees Krick, die altijd en overal z’n compacte digitale camera mee naar toe [url=http://www.examedia.nl/columnx/zoek.html?nummer=834]neemt[/url] (nam?). Of fraaie plaatjes schiet van vliegtuigen en winterlandschappen. Dat heeft er al een keer toe geleid dat we tijdens een dagje ‘fotograferen’ vast kwamen te zitten op de bodem van de voormalige [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=37]zuiderzee[/url], maar dat die ‘inspiratie’ ook te ver kan gaan blijkt uit dit verhaal. Na het aanhoren van Kees zijn ‘[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=603]zwaartekracht[/url]’ perikelen besloot ik mijn splinternieuwe digitale spiegelreflexcamera ook maar eens onder handen te nemen. Als groot aanhanger van alles wat digitaal is moet je een beetje met de tijd meegaan. Waarom nog brieven met een pen schrijven als het ook met een toetsenbord kan? Waarom nog post versturen als e-mail sneller èn goedkoper is? Waarom nog fotorolletjes kopen en (twee dagen!) laten ontwikkelen als het ook met een eenmalige aanschaf digitaal kan? Oftewel, de computer is voor mij een gebruiksvoorwerp die het leven efficiënter en goedkoper maakt. TV & film kijken, radio & muziek luisteren, communicatie, adressen opzoeken… alles kan met de computer en een internetverbinding. Hoewel een aantal mensen deze digitale revolutie het liefst zo lang mogelijk willen uitstellen, zal uiteindelijk niemand er aan ontkomen. De belastingdienst gaat de aangifte mogelijk digitaal verplichten, stemmen zal ooit digitaal gaan en financiële zaken zullen binnen tien jaar waarschijnlijk niet meer op papier mogelijk zijn zonder een forse bijbetaling. Digitaal is namelijk in vrijwel alle gevallen goedkoper, efficiënter en vooral… sneller!
Dat geldt dus ook voor digitale fotografie. Wie nu overweegt een nieuwe compact camera aan te schaffen kan het beste eens naar de digitale varianten kijken. Ze zijn vaak nog iets duurder, maar bieden op de lange termijn ontzettend veel voordelen en zelfs betere foto’s! Na al regelmatig bedrijfsmatig met digitale fotografie gespeeld te hebben ben ik zelf ongeveer anderhalf jaar geleden ook digitaal gegaan. Als fervent amateur fotograaf werd die oude hobby ineens weer opgepakt en het gevolg was dat de ‘simpele’ digitale compact camera het al snel won van die semi-professionele spiegelreflex set met alle bijbehorende lenzen en flitsers. Een nieuwe – veel uitgebreidere – digitale camera met op papier vergelijkbare specificaties als een spiegelreflex was een jaar later het gevolg. Maar het fotografenbloed bleef kriebelen. Hoe snel de digitale revolutie van compact camera’s ook is gegaan, ze halen in 90% van de gevallen nooit de mogelijkheden die een (analoge) spiegelreflex set biedt. Ik kon er dus niet meer onderuit, er moest en zou een heuse digitale spiegelreflexcamera komen, ook al kosten die dingen nieuw ruim 2000 euro(!). Mijn oog viel op een wat ouder model, die ik voor 1000 euro tweedehands op de kop kon tikken (Canon D30). Ik was de koning te rijk, aangezien ik alle producten van mijn reeds bestaande spiegelreflex set kon gebruiken en daar nieuw leven in kon blazen.
[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/collage.jpg[/img]
Maar op geluk volgt vaak ongeluk (en andersom). En ongeluk kan ook ander ongeluk stimuleren, zo bleek. Toen ik van Kees Krick hoorde dat hij zijn camera (ook een Canon trouwens) had blootgesteld aan een sm-achtige praktijktest waarbij de camera door eigen schuld onbruikbaar werd, moest en zou ik mijn solidariteit betuigen. Ik schoot daarin een beetje door, want ook mijn camera is nu – na krap een maand foto-plezier – naar de reparatie-afdeling van Canon. Er zaten wat kleine stofjes op de CMOS sensor (een nadeel van digitale fotografie) die ik op verantwoorde(?) wijze met een perslucht spuitbus weg wilde ik jagen. Dat lukte aardig, alleen gebruikte ik een te korte sluitertijd waardoor de lamellen zich sloten en de spiegel terugveerde toen ik net de laatste dot lucht gaf. Je hoeft geen technicus te zijn om te begrijpen dat perslucht een desastreus effect kan hebben op een lichte lamellen constructie; ze waren ontspoort. De camera – leve digitaal – merkte dat er iets aan de hand was en besloot uit veiligheidsoverwegingen geen foto’s meer te maken, om meer schade te voorkomen. Het display gaf netjes een foutmelding aan, die er op neer kwam dat er iets goed mis was. Van zelf herstellen was geen sprake, veel te risicovol. Met een analoge spiegelreflex was dat een koud kunstje geweest, maar met een dure CMOS sensor met 3,3 miljoen pixels 5 millimeter onder de lamellen moet je daar niet aan beginnen.
[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/lamellen2.jpg[/img]
Het vakantie seizoen nadert… Camera-loos staar ik voor me uit, naar de natuur die volop in bloei staat en de talloze fotomomenten die zich na dagelijks aanbieden, maar die ik zwijgend moest negeren. Canon rekent minstens tien tot veertien (werk!)dagen voor een standaard reparatie en vertelde me erbij dat het op dit moment spitsmaand was vanwege de naderende zomer. Iedereen is blijkbaar op het idee gekomen om de camera uit de kast te pakken, deze te mishandelen en vervolgens achteraan de rij aan te sluiten bij de reparatieservice. Mijn vliegtuig vertrekt over een kleine drie weken. Dat zou wel eens krap kunnen worden…
4 reacties
Kees · 20 juni 2003 op 21:09
Ik stel je solidariteit erg op prijs. Wist niet dat je zo ver zou gaan je eigen camera te molesteren. Pikant detail is dat ik van Cor Snijders zojuist verneem dat ook hij zijn camera gelanceerd heeft. Enige verschil is: die van hem werkt nog en die van ons niet meer.
Na weken van wachten is eindelijk het schadeformulier op de mat gevallen, is een week later de meneer van het expertisebureau langsgeweest, heb ik vandaag mijn aankoopbon weer terug (die moest effe mee), dus kan de camera met ingang van morgen naar Canon. BTW: een maand geleden vond de traumatische gebeurtenis plaats!
Vaag herinner ik me iets uit jouw column over een wachtrij bij Canon… ik wacht daar toch maar niet op. Casperio gaf al een hint, jij wist het ook al langer: ik ben in Cameraland geweest. Deze camera is flink wat groter – en hopelijk ook steviger! Heb ik ooit (ik gok op eind dit jaar) een compacte camera voor de onverwachte momenten en deze nieuwe voor de geplande fotosessies in het veld.
Yoyogro · 20 juni 2003 op 22:35
Ik gebruik de computer ook voor alles wat maar mogelijk is en er knipperen daarnaast nog heel wat ledjes in mijn huis. Nadeel van de digitalisering is dat je bij het minste of geringste ALTIJD naar (dure en langzame) deskundigen toe moet. Een ouwe typmachien kon ik zelf nog repareren omdat ik kon zien wat er niet goed zat. Bij die electronica en digitale toepassingen zie je niks, behalve de meest wilde foutmeldingen die je meestal volkomen op een dwaalspoor brengen. Om nog maar te zwijgen van de overgevoeligheid van die dingen. Dat jouw camera meteen niet meer vooruit te branden is vanwege een lullig STOFJE, da’s toch werkelijk een schande! Even blazen, een klapje er tegenaan en hij zou het zó weer moeten doen. Kinderachtig ding, hoor!
Groetes,
Yoyogro
Reyn_Eaglestorm · 26 juni 2003 op 14:28
Rood.
Digitale compressie heeft heel erg veel moeite met die kleur. Waarom, dat weet niemand, maar zelfs een ongetraind oog kan het verschil zien tussen een digitaal en een analoog plaatje, omdat het rood er in de digitale versie onnatuurlijk uitziet.
Uiteraard zijn alle plaatjes op Internet digitaal. Uiteraard wordt de tv ook steeds meer digitaal. Films worden tegenwoordig ook al steeds minder vanaf ouderwetse reels op het witte doek geprojecteerd – en als dat wel zo is, dan zijn ze vaak digitaal gefilmd en bewerkt. Men raakt er dus aan gewend om “fout” rood te zien. Net zoals men gewend raakt aan de “foute” klank van digitaal geluid. En aan oploskoffie uit de automaten op het werk…
Yoyogro · 26 juni 2003 op 23:43
Ik vind ‘fout rood’ wel leuk. Moet meteen aan Wouter Bos denken…….