Don’t try this at home

Het komt wel eens voor dat iemand je inspireert. Bijvoorbeeld razende reporter Kees Krick, die altijd en overal z’n compacte digitale camera mee naar toe [url=http://www.examedia.nl/columnx/zoek.html?nummer=834]neemt[/url] (nam?). Of fraaie plaatjes schiet van vliegtuigen en winterlandschappen. Dat heeft er al een keer toe geleid dat we tijdens een dagje ‘fotograferen’ vast kwamen te zitten op de bodem van de voormalige [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=37]zuiderzee[/url], maar dat die ‘inspiratie’ ook te ver kan gaan blijkt uit dit verhaal. Na het aanhoren van Kees zijn ‘[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=603]zwaartekracht[/url]’ perikelen besloot ik mijn splinternieuwe digitale spiegelreflexcamera ook maar eens onder handen te nemen. Als groot aanhanger van alles wat digitaal is moet je een beetje met de tijd meegaan. Waarom nog brieven met een pen schrijven als het ook met een toetsenbord kan? Waarom nog post versturen als e-mail sneller èn goedkoper is? Waarom nog fotorolletjes kopen en (twee dagen!) laten ontwikkelen als het ook met een eenmalige aanschaf digitaal kan? Oftewel, de computer is voor mij een gebruiksvoorwerp die het leven efficiënter en goedkoper maakt. TV & film kijken, radio & muziek luisteren, communicatie, adressen opzoeken… alles kan met de computer en een internetverbinding. Hoewel een aantal mensen deze digitale revolutie het liefst zo lang mogelijk willen uitstellen, zal uiteindelijk niemand er aan ontkomen. De belastingdienst gaat de aangifte mogelijk digitaal verplichten, stemmen zal ooit digitaal gaan en financiële zaken zullen binnen tien jaar waarschijnlijk niet meer op papier mogelijk zijn zonder een forse bijbetaling. Digitaal is namelijk in vrijwel alle gevallen goedkoper, efficiënter en vooral… sneller!

Dat geldt dus ook voor digitale fotografie. Wie nu overweegt een nieuwe compact camera aan te schaffen kan het beste eens naar de digitale varianten kijken. Ze zijn vaak nog iets duurder, maar bieden op de lange termijn ontzettend veel voordelen en zelfs betere foto’s! Na al regelmatig bedrijfsmatig met digitale fotografie gespeeld te hebben ben ik zelf ongeveer anderhalf jaar geleden ook digitaal gegaan. Als fervent amateur fotograaf werd die oude hobby ineens weer opgepakt en het gevolg was dat de ‘simpele’ digitale compact camera het al snel won van die semi-professionele spiegelreflex set met alle bijbehorende lenzen en flitsers. Een nieuwe – veel uitgebreidere – digitale camera met op papier vergelijkbare specificaties als een spiegelreflex was een jaar later het gevolg. Maar het fotografenbloed bleef kriebelen. Hoe snel de digitale revolutie van compact camera’s ook is gegaan, ze halen in 90% van de gevallen nooit de mogelijkheden die een (analoge) spiegelreflex set biedt. Ik kon er dus niet meer onderuit, er moest en zou een heuse digitale spiegelreflexcamera komen, ook al kosten die dingen nieuw ruim 2000 euro(!). Mijn oog viel op een wat ouder model, die ik voor 1000 euro tweedehands op de kop kon tikken (Canon D30). Ik was de koning te rijk, aangezien ik alle producten van mijn reeds bestaande spiegelreflex set kon gebruiken en daar nieuw leven in kon blazen.

[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/collage.jpg[/img]

Maar op geluk volgt vaak ongeluk (en andersom). En ongeluk kan ook ander ongeluk stimuleren, zo bleek. Toen ik van Kees Krick hoorde dat hij zijn camera (ook een Canon trouwens) had blootgesteld aan een sm-achtige praktijktest waarbij de camera door eigen schuld onbruikbaar werd, moest en zou ik mijn solidariteit betuigen. Ik schoot daarin een beetje door, want ook mijn camera is nu – na krap een maand foto-plezier – naar de reparatie-afdeling van Canon. Er zaten wat kleine stofjes op de CMOS sensor (een nadeel van digitale fotografie) die ik op verantwoorde(?) wijze met een perslucht spuitbus weg wilde ik jagen. Dat lukte aardig, alleen gebruikte ik een te korte sluitertijd waardoor de lamellen zich sloten en de spiegel terugveerde toen ik net de laatste dot lucht gaf. Je hoeft geen technicus te zijn om te begrijpen dat perslucht een desastreus effect kan hebben op een lichte lamellen constructie; ze waren ontspoort. De camera – leve digitaal – merkte dat er iets aan de hand was en besloot uit veiligheidsoverwegingen geen foto’s meer te maken, om meer schade te voorkomen. Het display gaf netjes een foutmelding aan, die er op neer kwam dat er iets goed mis was. Van zelf herstellen was geen sprake, veel te risicovol. Met een analoge spiegelreflex was dat een koud kunstje geweest, maar met een dure CMOS sensor met 3,3 miljoen pixels 5 millimeter onder de lamellen moet je daar niet aan beginnen.

[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/lamellen2.jpg[/img]

Het vakantie seizoen nadert… Camera-loos staar ik voor me uit, naar de natuur die volop in bloei staat en de talloze fotomomenten die zich na dagelijks aanbieden, maar die ik zwijgend moest negeren. Canon rekent minstens tien tot veertien (werk!)dagen voor een standaard reparatie en vertelde me erbij dat het op dit moment spitsmaand was vanwege de naderende zomer. Iedereen is blijkbaar op het idee gekomen om de camera uit de kast te pakken, deze te mishandelen en vervolgens achteraan de rij aan te sluiten bij de reparatieservice. Mijn vliegtuig vertrekt over een kleine drie weken. Dat zou wel eens krap kunnen worden…