Dope Shit

Dertig jarige mannen kunnen ook al niet meer normaal praten. Of twintigers. Ach ja, tegenwoordig kun je niet meer de leeftijd schatten van mensen in 2005, maar neem dan maar van mij aan dat ik doel op de groep 20-30. De tv ontplofte aan en kwam op een zender te staan. Welke zender? Geen idee, ze lijken allemaal even veel op elkaar. Evenveel onzin en evenveel reclame tussendoor wat kan leiden tot een merkwaardige zap-verslaving waar je haast RSI in je handen van krijgt.

Hoe dan ook, de tv landde op een zender en dus een programma wat puur toeval was, want normaal gesproken heb je 90% kans op reclame als de tv aangaat. Maar ik heb ook nog wel eens geluk in mijn angstaanjagende leven. Alhoewel “geluk”? Ik zie het geluk ervan niet echt in, gezien het programma waar het op kwam. Het leek op een soort van informatief programma over nieuwe games die op de markt kwamen die natuurlijk hoog werden aangeprezen, gepresenteerd door allerlei mannelijke volwassenen die veel weg hadden van de eerste de beste zaterdagavond-uitgaander: hersendood en dom voor zich uitstarend.

Alhoewel ze een microfoon in hun handen hadden vastgelijmd, konden ze toch niet de verleiding weerstaan om de microfoon zo ver in hun mond te steken zodat het leek alsof ze hun eindexamen pijpen hadden. Daarnaast nog eens hun longen uit hun afzichtelijke lijf schreeuwen op een toon van de eerste, beste, ingesproken waspoeder reclame. Waarom? Al sla je me dood. Misschien probeerden ze boven de muziek uit te komen, die alles behalve hard aanstond zover ik kon horen. Maar dit is het nog niet, het mooiste moet nog komen. Tussendoor kwamen nog Engelse, vrouwelijke gleufdieren met opwindende verhalen. Heel leuk natuurlijk om de kijkcijfers wat op te krikken, maar het had totaal niets te maken met het programma zelf.

Een presentator met een spraakgebrek waar ik straks nog op terug kom, vroeg zo’n gleufdier waar haar specialiteiten of iets dergelijks lagen op het gebied van computer games. Ik vroeg me ernstig af waarom hij dat juist aan haar vroeg. Alsof zo’n lichaam pc games zit te spelen elke dag. Ze pakt eerder de joy stick en speelt ermee in haar heilige kruis. Maar je kan alles zeggen, de hoogste score heeft ze altijd wel: hoogtepunt. Nick name van de eerste plaats: Klaar(tje) Komen. Maar alle gekheid op een stokje, ik dwaal weer eens af zoals gewoonlijk.

Terug naar de presentator, want daar ging het me om. Het is dat ik geen mannenstem heb, anders had ik hem perfect kunnen imiteren. Nee, nu lieg ik. Dat zou ik nooit geheel kunnen, want ik heb hier toevallig niet een microfoon die ik net zoals hem kan pijpen. Maar microfoon pijpend of niet, een gebrek aan Nederlandse taal blijft hij hebben en hij is nog wel in Nederland geboren. Nu vraag ik je: wat ik er in hemelsnaam mis gegaan bij zijn geboorte? Een gebrek aan zuurstof of een gebrek aan hersenen? Of het is gewoon de taal van computer nerds van deze tijd. Een soort combinatie van breezertaal, niggertaal, straattaal en wonderbaarlijk ook nog een klein gedeelte Nederlands.

Mijn neefje van 15 kan zelfs nog beter praten en die is nog wel zwaar geestelijk gehandicapt. Of hij is dagelijks stoned, dat zou ook nog kunnen. Hij speelt ook de triangel. Ik trek nooit snel conclusies, maar als hij niet rijp is voor de josti band, dan weet ik het ook niet meer. Om even een voorbeeldje te geven van de “taal” van de presentator:
“Yo, gasten, hier weer de news flash van onze vetste games. Allereerst hebben de Mortal Camzot. Deze moddervette game kun je alleen playen als je een webcam hebt. Zet hem aan en volg de instructies in het coole handboekje dat je er helemaal free bij krijgt. Is dat niet tof? Je krijgt er ook een chille standaard bij zodat je het boekje niet steeds in je klauwen hoeft te houden. Als dat niet dope is, dan weet ik het ook niet meer. Op naar de next monsterlijk vette game, zijn jullie er klaar voor gasten? O, wacht, ik zie nu een vet lekkere chick lopen. Laat ik haar eens vragen hoe zij deze vette game vindt en hoe zij dit spel speelt tijdens het vingeren.”

Natuurlijk is het voorbeeldje ietwat overdreven, maar waar het me om ging waren natuurlijk woorden als: dope shit, moddervette, monsterlijke, chick, vet lekker, chill, en ga zo maar door. Dit waren nog maar enkele voorbeelden. Maar het hele programma zat er barstvol mee. En de games waren alles behalve veelzijdig. Één en al Joden, weerwolven, SS-ers, mensetende spinnen, vampiers en leger poppetjes afknallen. Amper verhaal. Gewoon alles wat beweegt doodschieten met hier en daar een verhaaltje en af en toe een nieuw wapen of andere munitie en dat was het. Waar is de tijd gebleven van originele fantasierijke avonturen spelletjes waar je heel wat meer moet kunnen dan schieten en lopen?

Wat zich afspeelt in het honderd bulderbos, Sesamstraat of Disneyland? Waar je steeds andere opdrachten krijgt, waar niets voorspelbaar is, waarbij je moet nadenken of wat je doet, waar je inzicht en herseninhoud voor nodig hebt. Waar je alle vingers bij nodig hebt voor je controller in plaats van alleen je kleine pink en je duim om te schieten en te laden en je tong voor de pauze knop omdat je even cola of bier moet bijtanken. Waar er meerdere kleuren zijn in plaats van zwart ( kleding/wapens) en rood ( bloedbad). Waarbij je amper instructies bij krijgt waardoor je moet leren om zelfstandig te kunnen denken. Een spel waarbij je nog wel eens vastloopt omdat je geen oplossing meer kan vinden.

Dagen moet nadenken voordat je een oplossing weet en niet dagen,weken, maanden, jaren lang als een zombie achter dat idiote scherm zit waardoor je verslaafd raakt, in slaap valt, te weinig lichaamsbeweging en te weinig frisse lucht. Mensen vragen je op je 50ste wat je allemaal voor levenservaring hebt opgedaan en je begint hele fictieve verhalen op te hangen over James Bond. En wat jaren therapie later kom je erachter dat je Frank heet of hoe je ook mag heten en dus niet James 007 bent. Je beide handen zijn inmiddels verlamd geraakt waardoor je een vrouw van de Thuiszorg in dienst hebt die je eens per week voorziet van aftrekhandelingen.

Net zoals op sigarettenpakjes zouden er op computer games moeten staan: Computeren werkt verslavend, begin er niet aan! En uiteindelijk: Computeren kan leiden tot een langzame en pijnlijke (hersen)dood.