Down goes another one

Ik deed mijn best. Ik heb meer dan mijn best gedaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon. Alles gegeven wat ik had. Alles gegeven wat ik kon missen en zelfs meer.
Ik heb je beloofd dat als het nodig was ik voor je zou willen sterven. Ik zou kogels voor je vangen, tussen een gevecht springen en alles doen wat ik maar zou kunnen om je te redden. En dat meende ik. Ik heb het echt gemeend toen ik dat tegen je zei. Ik had het echt voor je willen doen.
Maar ik ben verdronken in een golf van emoties. Een golf die niet te stoppen was, een golf die alles vernietigde en alles meenam wat hem in de weg stond. Deze golf van emoties werd veroorzaakt door degene waar ik alles voor zou willen achterlaten. De persoon die mij mijn zorgen liet vergeten, mijn dromen liet betwijfelen en degene die mij naast het spoor liet rijden.
Ik hoop echter één ding, dat je nu daar bent. En in het puin zal zoeken naar mijn levenloze lichaam meegesleurd door de verwoestende golf die jij in werking hebt gezet.
Ik hoop dat je mijn laatste gebeden hebt gehoord, hoewel ik het betwijfel. Anders zou je toch wel opgehouden zijn?
Toch hoop ik dat je luistert naar mijn gebeden, naar mijn tranen. Tranen die vallen als regendruppels in de modder. Bedoeld om voor altijd één te worden met de aarde en nooit meer gezien te worden door iets of iemand. Bedoelt om een deel van het geheel te worden, deel van het geheel wat niemand hebben wil.

Hoe moest ik weten dat ik een jaar geleden tussen de lijnen door had moeten lezen. Achteraf praten is altijd makkelijker dan een keuze maken op het moment van de waarheid. Op dat moment is er namelijk maar 1 juiste keuze die je kunt maken en vaak maak je de verkeerde keuze.
Iedere leugen die jij me vertelt hebt is een reden geweest voor mijn verdrinkingsdood.

Elke keer als ik in slaap val zijn mijn dromen opgejaagd. Er wordt een klopjacht gehouden en het doelwit dat ben ik. Niemand kan de jachthonden in mijn dromen temmen en met geen mogelijkheid kan ik de jagers voorblijven. Elke keer als ik mijn ogen sluit ben ik niet alleen. Je bent overal, overal verscholen om mijn leven een hel te maken. Maar elke keer als ik tijdens een moment van zwakheid moet huilen, ben ik terug bij af. Terug waar jij me hebben wil. Ik probeer je uit mijn geheugen te dwingen, ik probeer de herinneringen aan jou te verdrinken. Zoals jij mij hebt verdronken in mijn eigen emoties, in mijn eigen zee van tranen.
Neer gaat een andere herinnering aan jou, Down goes another one.

We leven snel, gaan jong dood. Zo ook ik. Ik leef te snel, ging te jong dood. Maar ik heb geleefd met wat jij me hebt aangedaan. Ik heb alle beschuldigen doorstaan, ik heb ze één voor één neergehaald. Ik heb ze allemaal aangekeken en teruggestaard. Ik zal niet langer meer op de vlucht slaan, ik zal niet langer rennen. Niet voor jou, niet voor je beschuldigingen. Voor niks niet, voor niemand niet. Zelfs niet voor de jagers uit mijn dromen die mij elke nacht komen opzoeken, om hun jacht op mij voort te zetten.
Ik begin me ineens dingen te herinneren, dingen die jij ooit gezegd hebt. Ik probeer te ontraffelen wat ze betekend hebben of nog steeds betekenen. Maar de wereld blijft maar doorrennen. Niemand heeft tijd om te stoppen en mij te helpen. Niemand neemt de moeite een rustpauze in te lassen en te stoppen met rennen, om met mij mee te wandelen. Iedereen rent aan me voorbij, niemand haalt mij uit het web van leugens waarin je me hebt opgesloten. Ik moet zelf alles zien te ontraffelen om uit jou web van leugens te ontsnappen.
You’re just another one.

Hoe moet ik nu doorgaan? Zal ik mezelf ooit kunnen bevrijden of moet ik blijven hopen dat iemand bij me stopt en me bevrijdt. Zal ik voor altijd toe moeten kijken hoe de wereld doorrent terwijl ik vast zit en met geen mogelijkheid los te krijgen ben?
Ik weet niet wat de toekomst me brengen gaat, maar ik weet wel dat ik los zal komen en jou zal opsluiten in je web van leugens. Ooit op een dag zal ik je passeren terwijl de hele wereld maar doorrent. Ik zal naar je zwaaien, terwijl ik voorbij loop. Als ik voorbij je gelopen ben zal ik nog één keer omkijken en je daarna voorgoed achterlaten. Ik zal namelijk over jou leugens heenkomen, maar je kan zelf niet meer ontkomen aan het web wat je gesponnen hebt. Het web wat altijd al bedoeld is om in te lopen.
Down goes another liar. Down goes another one