De alcoholist staat laat op, drankfris voor de nieuwe dag die al vrij lang aanstonds is. Maar daar heeft de alcoholist geen weet van. Geen zweet ook niet. Transpireren doet hij al een eeuwigheid niet meer. Drankfris zijn is zijn kracht. Weten waar de mosterd gehaald wordt. Niet alleen waar. Ook wanneer.
Hij schuift zijn benen langzaam in zijn broek. Vanaf het bed dat nog lichtjes dampt en zuur ruikt. Naar lang doorgetrokken slaap en verschraald gedroomd bier. Zijn neusvleugels tintelen, alleen al bij gedachten aan.
Wijn wordt het vandaag. Het is immers weekend. Rood, wit, rosé, vlees noch vis. Het hemelse vocht mag vandaag iedere kleur aannemen, mits het percentage minimaal een zeven scoort. Voor minder gaat hij niet.
0 reacties