Dressuur

Met mijn vriendin, die knetter is van paarden, heb ik het over paardrijden. Alles wat ik van die knollen weet is, dat het geen beesten zijn maar dieren en dat ze geen poten hebben maar benen. Dit in tegenstelling tot rioolspinnen die weer geen benen hebben maar poten. Konijnen ook trouwens. Komt omdat paarden edel schijnen te zijn. Maar ja, dat zijn rioolspinnen ook, mits ze maar in hun riolen blijven uiteraard. Om mijn gebrek aan kennis wat op te vijzelen, nodigt ze me uit voor een dagje op de manege, waar haar dochter les heeft. Dochter moet ‘springen ‘. Het gaat vandaag om het clubkampioenschap en ze moet over barricades heen springen die her en der op het parcours staan opgesteld.
Doe je dat foutloos, dan mag je een ‘barrage’ rijden.. Zelfde rit. Het enige verschil is dat je er wat meer pk’s tegenaan gooit en in volle vaart zo snel mogelijk over de balken en schuttingen dendert.
Omdat het bij uitzondering prachtig weer is, zitten wij op terrasstoeltjes vlak voor het parcours. Dochter van 8 mag als negende van start en genietend van onze koffie hebben wij de eerste 5 deelneemsters reeds van hun paard zien stuiteren.Mijn beleefde applaus wordt niet op prijs gesteld.
Als je dat gestuiter ziet overigens, vraag je je af waarom iemand vrijwillig op de rug van zo’n knol klimt om vervolgens als een idioot over een schutting te springen met de kans dat je in een rolstoel eindigt. Oké, je kunt dan nog altijd met de paralympics meedoen, maar een rolstoel de sporen geven en over een schutting springen, zit er volgens mij niet in..Maar er zijn geen gewonden, dus dat geeft de burger moed..
Vlak voor dochter mag aantreden zie ik een hondje lopen met een rat in zijn bek die groter is dan de hond zelf. Een hoop gekraak in de buurt van zijn kaken geeft aan dat de rat zijn langste tijd heeft gehad. Je zult je misschien afvragen wat dit met paarden te maken heeft.Geen idee! Het is gewoon een sfeertekening die valt onder de catogorie “het is buiten kouder dan op straat”
Nog geen minuut later ben ik de rat vergeten omdat deelneemster nummer 6 van haar paard lazert waarna het ros, zo ongeveer, op hol slaat en briesend in onze richting galoppeert. Ik zie hem aarzelen als hij het touw, dat als afscheiding van het parcours is opgehangen, ziet opdoemen..Dat paard heeft wel over hogere barricades gesprongen dus ik sta al in de startblokken om mijn koffie in veiligheid te brengen. Want zo’n paard is groot en ik zal er maar niet op gokken dat hij een omweg maakt voor een volslagen leek op paardengebied die hier toevallig verzeild is geraakt en als een Jan Lul in een terrasstoeltje met z’n koffie zit te klungelen..
Gelukkig stopt hij op het laatste moment waardoor mijn koffie voor minstens de helft is gered. De andere helft ligt op mijn broek. Best wel spannend, die paardensport. Je maakt wat mee op zo’n dag.
Toch vraag ik mij af of motorracen geen betere optie is.Volgens mij is in die sport de kans op breuken een stuk kleiner.
Dochter is aan de beurt en zij springt als een vlo op een kop met eczeem.En daar bedoel ik mee dat zij ,in mijn amateuristische ogen, geweldig rijdt want zij blijft als eerste de hele rit op het paard zitten. Alleen daarvoor zou ze al een medaille moeten krijgen. Na afloop vraagt ze aan mij of ze goed “van hand veranderde” en hoe haar “draf” was. Ik antwoord dat ik niet zo op haar handen gelet heb en toch blijft ze mij aankijken of ik alles weet van paardrijden. Dat mijn enige kennis van paardspringen, de naam Ankie van Grunsven, is maakt niet uit. Ik zeg haar dat ze prima reed en minstens derde wordt. ‘En hoe vond je mijn galop?’, blijft zij aanhouden. ‘Geweldig meid, Sinterklaas zou het je niet verbeteren’
Ze wordt vijfde! Prachtig resultaat en ze krijgt een mooie beker
De volgende dag zie ik motorraces op TV. Niemand viel van de motor. Geen honden gezien met ratten in hun bek noch rond galopperende hengsten in mijn kamer.
Ik word gewoon te oud voor die dingen.