Met mijn vriendin, die knetter is van paarden, heb ik het over paardrijden. Alles wat ik van die knollen weet is, dat het geen beesten zijn maar dieren en dat ze geen poten hebben maar benen. Dit in tegenstelling tot rioolspinnen die weer geen benen hebben maar poten. Konijnen ook trouwens. Komt omdat paarden edel schijnen te zijn. Maar ja, dat zijn rioolspinnen ook, mits ze maar in hun riolen blijven uiteraard. Om mijn gebrek aan kennis wat op te vijzelen, nodigt ze me uit voor een dagje op de manege, waar haar dochter les heeft. Dochter moet ‘springen ‘. Het gaat vandaag om het clubkampioenschap en ze moet over barricades heen springen die her en der op het parcours staan opgesteld.
Doe je dat foutloos, dan mag je een ‘barrage’ rijden.. Zelfde rit. Het enige verschil is dat je er wat meer pk’s tegenaan gooit en in volle vaart zo snel mogelijk over de balken en schuttingen dendert.
Omdat het bij uitzondering prachtig weer is, zitten wij op terrasstoeltjes vlak voor het parcours. Dochter van 8 mag als negende van start en genietend van onze koffie hebben wij de eerste 5 deelneemsters reeds van hun paard zien stuiteren.Mijn beleefde applaus wordt niet op prijs gesteld.
Als je dat gestuiter ziet overigens, vraag je je af waarom iemand vrijwillig op de rug van zo’n knol klimt om vervolgens als een idioot over een schutting te springen met de kans dat je in een rolstoel eindigt. Oké, je kunt dan nog altijd met de paralympics meedoen, maar een rolstoel de sporen geven en over een schutting springen, zit er volgens mij niet in..Maar er zijn geen gewonden, dus dat geeft de burger moed..
Vlak voor dochter mag aantreden zie ik een hondje lopen met een rat in zijn bek die groter is dan de hond zelf. Een hoop gekraak in de buurt van zijn kaken geeft aan dat de rat zijn langste tijd heeft gehad. Je zult je misschien afvragen wat dit met paarden te maken heeft.Geen idee! Het is gewoon een sfeertekening die valt onder de catogorie “het is buiten kouder dan op straat”
Nog geen minuut later ben ik de rat vergeten omdat deelneemster nummer 6 van haar paard lazert waarna het ros, zo ongeveer, op hol slaat en briesend in onze richting galoppeert. Ik zie hem aarzelen als hij het touw, dat als afscheiding van het parcours is opgehangen, ziet opdoemen..Dat paard heeft wel over hogere barricades gesprongen dus ik sta al in de startblokken om mijn koffie in veiligheid te brengen. Want zo’n paard is groot en ik zal er maar niet op gokken dat hij een omweg maakt voor een volslagen leek op paardengebied die hier toevallig verzeild is geraakt en als een Jan Lul in een terrasstoeltje met z’n koffie zit te klungelen..
Gelukkig stopt hij op het laatste moment waardoor mijn koffie voor minstens de helft is gered. De andere helft ligt op mijn broek. Best wel spannend, die paardensport. Je maakt wat mee op zo’n dag.
Toch vraag ik mij af of motorracen geen betere optie is.Volgens mij is in die sport de kans op breuken een stuk kleiner.
Dochter is aan de beurt en zij springt als een vlo op een kop met eczeem.En daar bedoel ik mee dat zij ,in mijn amateuristische ogen, geweldig rijdt want zij blijft als eerste de hele rit op het paard zitten. Alleen daarvoor zou ze al een medaille moeten krijgen. Na afloop vraagt ze aan mij of ze goed “van hand veranderde” en hoe haar “draf” was. Ik antwoord dat ik niet zo op haar handen gelet heb en toch blijft ze mij aankijken of ik alles weet van paardrijden. Dat mijn enige kennis van paardspringen, de naam Ankie van Grunsven, is maakt niet uit. Ik zeg haar dat ze prima reed en minstens derde wordt. ‘En hoe vond je mijn galop?’, blijft zij aanhouden. ‘Geweldig meid, Sinterklaas zou het je niet verbeteren’
Ze wordt vijfde! Prachtig resultaat en ze krijgt een mooie beker
De volgende dag zie ik motorraces op TV. Niemand viel van de motor. Geen honden gezien met ratten in hun bek noch rond galopperende hengsten in mijn kamer.
Ik word gewoon te oud voor die dingen.


8 reacties

Mosje · 6 juni 2004 op 13:48

[quote]Ik word gewoon te oud voor die dingen[/quote]Kop op Kees, er is vast wel een manege met een bejaardenuurtje. 😛

pepe · 6 juni 2004 op 19:37

Hier een adviesje om in de wind te slaan: ga turnen kijken daar hebben ze een houten paard, dat geen draf of galop kent, en jij dus lekker kan blijven zitten met je hele kop koffie 😉

Je hebt het weer lekker beschreven allemaal 😛

sally · 6 juni 2004 op 21:18

ook ik ben niet opgevoed met paarden
maar ik hoorde laatst van m’n broertje die ook een nieuwe vriendin heeft wiens dochter paard rijdt dat het wel even wennen is. De hele sfeer er om heen. Er werd een taal gebezigd waar z’n oren van aan z’n hoofd flapperden. Wat dat betreft voel jij je daar vast prima thuis Kees.
De rest went ook wel denk ik.
weer een leuk column
groeten Sally

Eftee · 6 juni 2004 op 21:57

Weer een hartstikke leuke column. Deed me denken aan de rijlessen van m’n broer, samen met m’n, toen nog levende, man.
De paardrijleraar werd helemaal gestoord van ze. Het begon al met het verkeerd om op het paard zitten. Daarna de stomme vragen als: “Waar zit de handrem? Waar zit de versnelling? Hoe moeten we gas geven?” Na een aantal vreemde geluiden van de paarden, zoals briesen en winden laten, gaven ze nog de tip aan de leraar dat de contactpuntjes schoongemaakt moesten worden. De leraar is uiteindelijk bijna stikkend van het lachen de bak uit gelopen.
Na een aantal lessen waren de serieuze mensen al overgestapt naar een andere lesgroep. De groep waar m’n man en m’n broer inzaten, is nog jaren samen blijven lessen en rijden. Na afloop van de lessen bleven we nog uren nadrinken, in de bar van de manege. Ik ging altijd mee om te kijken. Maar dan wel veilig vanachter het raam in de bar.
Het was niet zo’n manege waar alles in stijl moest, dat hadden ze nooit uitgehouden. Niks rijkostuums, zweepjes of caps. Gewoon lekker ontspannen jezelf kunnen zijn.

Shitonya · 7 juni 2004 op 02:35

Achja, paardrijden, weer eens wat anders dan olifanten. Geinig beschreven, toppie. Vooral opeens dat “sfeergeval” over een rat was zeer onverwacht en origineel 😀

Irma · 7 juni 2004 op 12:52

[quote]Als je dat gestuiter ziet overigens, vraag je je af waarom iemand vrijwillig op de rug van zo’n knol klimt om vervolgens als een idioot over een schutting te springen met de kans dat je in een rolstoel eindigt. [/quote]
en
[quote]De volgende dag zie ik motorraces op TV. Niemand viel van de motor.[/quote]

Hadden ze weer mazzel. Het ene lijkt mij niet gevaarlijker dan het ander. Je kent vast het boek ‘Zen, en de kunst van het motoronderhoud’ van Robert M. Pirsig 😉

Leuke column. Paarden zijn prachtige dieren waar ik diep respect voor heb, maar ik heb er zelf niet veel mee, dus voor mij leest het lekker (herkenbaar) weg..

Ma3anne · 8 juni 2004 op 00:20

Mijn dochter heeft een tijdje paard gereden: nooit eraf gevallen. Gaat één keer met haar vriend uit achter op de motor en dondert van de dijk af en komt op krukken thuis.

Zo zie je maar weer: Rioolspinnen of ratten, je kunt er geen parcours op trekken. Het is net als met koffie: het kopje is half vol of half leeg als een gegeven paard een steekje en een kind laat vallen.

Kortom: ik kan niet meer op mijn onedele poten staan, ben hondsmoe en duik mijn nest in. Als ik dat niet doe begin ik waarschijnlijk onzin uit te kramen. Feliciteer je namens mij de dochter van je vriendin met haar vijfde plaats? Knap!

Louise · 8 juni 2004 op 08:43

Ik ken het, hier gaat het ook de hele dag over paarden. Prachtige en lieve beesten, maar op zijn tijd levensgevaarlijk.

Je neergezette sfeertje bij zo’n wedstrijd klopt helemaal. Super voor de ruiters, redelijk beangstigend voor het publiek. 😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder