Drugs maakt meer kapot dan je lief is.

Drugs maakt meer kapot dan je lief is.
Elk weekend ging ik stappen met mijn vrienden en het was geweldig.
Ik, met mijn glas wijn of mijn cocktail, de ander met een pilletje of een snuif coke.
Wat heb ik me ze gelachen altijd en wat hadden we het naar ons zin. Tja niemand is een heilig boontje en ik ook niet. Totdat ik ze jaren later tegenkwam met kringen onder hun ogen en een ingevallen gezicht.
Sommige van hun zagen geesten en rare beestjes en sloegen wartaal uit.
Waarom zouden mensen drugs gebruiken, is het fijn om te doen, ben je zekerder van jezelf, doe je het omdat je het leven niet meer aan kan, waarom?

Hoe meer drugs mensen gebruiken, hoe arroganter ze worden, schijt aan de wereld, gewoon lekker in je eigen sprookjeswereld blijven leven en trek je vooral niks aan van een ander en liegen kunnen ze als de beste.

Een afkickkliniek kost ze vaak zoveel moeite dat ze het na een week voor gezien houden, om hun neus vervolgens weer in de coke te stoppen of hun volgende shot te halen en weg te kwijnen in een donker smerig steegje waar het stinkt naar urine.
Het is misschien wel heerlijk om te doen, maar net als roken is het vaak ontzettend moeilijk om ervanaf te komen.

Als vrienden/familie zijnde probeer je de verslaafde natuurlijk overal mee te helpen.
Waar sommige mensen zich heel erg in vergissen, is dat je ze vaak niet kan helpen, behalve nog verder de afgrond in.
Blijf ze vooral helpen en geef ze vooral geld en blijf vooral begrip tonen voor hun vreselijke situatie, want ach het zijn ook maar mensen.
Het zou toch ontzettend moeilijk zijn om ze af te wijzen, nee te zeggen en ze desnoods in hun sop gaar te laten koken.

Nee, dat verdienen ze niet, natuurlijk niet, het is toch zielig en rot?
Nee, het is niet zielig of rot om ze af te wijzen, of wil je soms zelf met een schuldgevoel rond blijven lopen de rest van je leven als je de zoveelste heb moeten begraven/cremeren omdat hij/zij kapot is gegaan aan de drugs?

Nog steeds ben ik bang, voor wat er komen gaat.