Dumpen

Het is maandag, dus de container moet weer aan de weg gezet worden. De ene week de groene, de andere week de grijze. We hebben een mooie kalender van de gemeente gekregen, maar ik kijk ’s morgens gewoon naar buiten en sluit me aan bij de meerderheid van de straat. Grijs vandaag. De container moet op een speciale manier op de stoep gezet worden, zodat de automatische grijparmen van de vuilniswagen hem moeiteloos kunnen optillen, leegschudden en terugzetten. Een vuilnisman komt er tegenwoordig zijn auto niet meer voor uit.

Ik zit ’s middags op mijn werk achter de netwerkcomputer. Ik typ een stuk, reken wat uit, zoek er wat bij, typ weer een stuk. Oh ja, niet vergeten op te slaan. Ik klik op het save-knopje maar opeens: hopla! Een blauw scherm. “Fysieke geheugendump gestart”, zegt het scherm en er loopt meteen een zenuwachtig tellertje.
Fysieke geheugendump. Ik heb geen verstand van automatisering, maar het klinkt nogal ernstig. Zoiets als totale amnesie.
Ik bel de helpdesk en wacht op redding. Ondertussen proef ik de woorden op mijn tong: Fysieke. Geheugen. Dump. Geen mentale geheugendump, nee nee, een fysieke, denk erom. Het tellertje is nu al bij vijfentachtig. Dat gaat rap.
Ik stel me de grijze container van vanochtend voor en verbeeld me hoe al mijn herinneringen, al mijn ervaringen, al mijn kennis, al mijn informatie, kortom mijn complete geheugen, zich uit mijn hersenen losrukt en als een stroom van losse brokjes tevoorschijn komt om uiteindelijk op de bodem van de grijze container te belanden.
Misschien is dat helemaal niet zo’n slecht idee. Alle vervelende herinneringen dumpen, je ingesleten gewoontes weggooien, je aangeleerde onhebbelijkheden definitief bij het vuilnis zetten. Met een schone lei beginnen. Een frisse blik. Een nieuwe kijk. Van de ene verbazing in de andere vallen. Ja! Maak je hoofd leeg en gooi die container zo vol als je kunt. Zet hem ogenblikkelijk aan de weg, voordat je je kunt bedenken. Nog even en de automatische grijparmpjes zullen je voorgoed verlossen van alles wat je creativiteit in de weg zit…..

Oh. Daar is de helpdesk al. Het probleem wordt snel verholpen. Dat ene document is definitief verloren gegaan, maar de rest is er allemaal nog. Nou ja, jammer dan. Voor ik het weet schuif ik weer achter het beeldscherm en zit ik gewoontegetrouw een stukje te typen, iets uit te rekenen, er iets bij te zoeken, en weer iets te typen. Helaas. Die fysieke geheugendump was niet meer dan een illusie. Weg ermee.

= = =
[url=http://www.yorienvandenhombergh.nl]Schrijven is schrap///[/url]