Een andere wijs

Chagrijn

Tegenwoordig dient een mens zich zorgen te maken over de natuur. Dat is  de algemene teneur. In plaats van mensen te vertellen hoe mooi de natuur in al zijn verscheidenheid is, wordt te pas en te onpas benadrukt hoe slecht het er mee is gesteld. We vallen kinderen op de basisschool al lastig met dit chagrijn. Zij leren over een natuur die zwak en hulpbehoevend is. Het liefst vanuit een boek of vanachter de computer, want de natuur is toch niet meer wat het is geweest.

Ook, of juist, de wereldnatuurorganisaties verkondigen deze boodschap. Als we nu niets doen is het te laat. Smeltende poolkappen, klimaatsveranderingen en biodiversiteit, het gaat erbarmelijk slecht. Of u dat in uw oren wilt knopen. De natuur als leproos!

Dat het ontzag en egard voor de natuur zienderogen afneemt is niet verwonderlijk. Een hulpbehoevende, zwakke en vervallen natuur oogst geen respect.

Een tegengeluid

Gelukkig valt er ook een ander verhaal te vertellen. Ik heb namelijk een ontdekking gedaan. Er is natuur waar het bijzonder goed mee gaat. Geweldig zelfs.

Als er een soort of beter gezegd superfamilie in de biologie is waar we ons geen zorgen over hoeven te maken, is het wel die van de Extinctioidea. De familie omvat miljoenen soorten en, alle inspanningen van de wereldnatuurorganisaties om het te voorkomen ten spijt, er komen er alleen maar meer bij. Jaarlijks dient de soortenlijst van deze superfamilie aangevuld te worden, zo goed gaat het met ze! Lang leve de natuur!

Niets voor natuurbeschermers

Toch zult u weinig natuurbeschermers zien juichen wanneer er weer een soort bijgeschreven wordt. De toenemende populatie uitgestorven planten en dieren is namelijk een bedreiging voor hun niche. Voor elk uitgestorven organisme moet tenslotte een bedreigde het veld ruimen; een wetmatigheid in de natuur. En laat het beschermen van  bedreigde flora en fauna (Periclitaturoidea) nou net het doel en de missie van vrijwel alle natuurorganisaties zijn. U snapt wel waar de schoen wringt.

Natuurbeschermers houden begrijpelijkerwijs dus niet van uitgestorven natuur. Sterker nog het is hun schrikbeeld. Met uitgestorven natuur valt namelijk geen droog brood te verdienen, laat staan een organisme van de ondergang te redden! De reeds uitgestorven planten en dieren, oké, dat zijn gedane zaken, geef die maar aan Maarten. Daar lijkt toch niets meer aan te doen. Maar verder mag geen soort meer bij.

Status door bescherming

Doordat het zo goed gaat met de Extinctioidea is er niemand die zich zorgen maakt over hun voortbestaan. Zo gaat dat met natuur die gedijt. Droevig, want natuur zonder bescherming dient men te scharen onder het kopje onkruid/ongedierte.

Ga maar na: Hoeveel mensen koesteren een rattenplaag of muggenzwerm? Hoeveel mensen doen een stuk braakliggend bouwgrond aan om van de de natuur te genieten ? Juist! Niet zo veel. Veel liever koestert men de korenwolf en bezoekt park de hoge Veluwe of navenant natuurgebied. Het is dan ook logisch dat een beetje zichzelf respecterend stukje natuur zich tegenwoordig laat vertroetelen, verzorgen of in stand houden.

Zieltjes winnen

Daarom lijkt het mij wenselijk, dat verdient de uitgestorven natuur, dat we de Extinctioidea een bedreigde status toekennen en per direct beschermen. Nu het nog kan. Ze worden namelijk ernstig bedreigd door menselijk handelen.

Onlangs nog werd er een uitgestorven kikker nieuw leven in geblazen. Ook wordt er achter de schermen hard gewerkt aan de terugkeer van de oeros. Hoe barbaars! En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Ook de mammoet en zelfs de Neanderthaler staan op het verlanglijstje van de wetenschap. Voor we het doorhebben is er geen uitgestorven beest of plant meer over. Stelt u zich eens voor, een wereld zonder uitgestorven natuur, het zou onleefbaar worden!

Aarzel dus niet en geef gul, nu het nog kan!

Tot slot

Wat betreft de nog levende natuur: help gerust en geef graag, maar dan wel uit verwondering, bewondering of hoogachting. De natuur is namelijk oersterk, die redt zichzelf wel.  Haar beschermen dient enkel de bestaande flora en fauna, onszelf in het bijzonder, maar is zeker de moeite waard!