Een beul op theevisite

Deze week veel cultuur opgezogen. Nu kan het nog: openluchttheater in het Amsterdamse Bos (dat trouwens in Amstelveen ligt), een kostelijk optreden van Charlie Dee in Haarlem, het Prinsengrachtconcert in Amsterdam (al was het dan via de tv), Wim Brands met zijn onnavolgbare tv-programma Boeken, het muziekprogramma Vrije Geluiden. Verder: boeken gelezen, gedichten genoten, artikelen geschreven, teksten geredigeerd, ‘Muziek en poëzie aan de Schie’ voorbereid, boekenkast geknuffeld. Zo voelt een week als een dag zo kort.

Charlie Dee is singer-songwriter en bracht dus eigen werk. Maar op 1 van de cd’s van haar, ‘Tribute to Joni Mitchell’, staat haar nummer ‘Woodstock’. Niet geweest, maar wel gezien en gehoord op tv en film. Massa’s mensen met een machtig mooie droom.

Het 30ste Prinsengrachtconcert was een lust voor het oor. Ook een beetje voor het oog, want het is heerlijk om al die bezoekers in hun bootjes te zien, mensen die uit het raam hangen. De cameramensen verdienen bij dit soort festiviteiten dan ook een pluim. Veel ‘hoge’ bezoekers uiteraard: de Amsterdamse burgemeester en een aantal ministers en staatssecretarissen.

Nu kan het aan mijn opmerkingsgave liggen, maar ik miste Halve Zoolstra. Als kiespijn, dat natuurlijk weer wel. Deze kunstslager en cultuurbarbier, die al hyperventileert als hij het woord kunst of cultuur hoort en bij een piano denkt dat het brandhout is, leek afwezig. Gelukkig maar, want wat moet een beul op theevisite bij zijn slachtoffer. Deze opzichtige onzichtbaarheid is typerend voor de man: de bottebijlbeul laat zich natuurlijk niet graag zien op een verjaardagsfeestje van een van de mooiste cultuurfestivals in ons land.

Kunstenaars en kunstliefhebbers: reik elkaar de hand, sla de handen ineen, dan zal de schade beperkt blijven. Cultuur en kunst gaan nooit verloren.
Ténzij wij het hoofd laten hangen!