Ik ontwaak in de schemering van de ochtendgloren. Ik wapper mijn vleugels, ik strek mijn poten. Ik fluit, ik loei, ik ga op pad. De eerste zonnestralen neem ik in me op, ze geven mij energie voor het begin van weer een nieuwe dag. Met mijn tong schraap ik de dauw van het gras en snijdt deze keurig af. Ik pik een bes of vang een harige baby vlinder. Mijn werk is begonnen, op naar een productieve dag.
Zie de mensen om me heen, bedrijvig zoals altijd. Het gebrom van stalen karren, het geschreeuw van jonge moeders en hun los lopende kinderen. Als ik de mensen zie krijg ik een lach. Genietend van hun manier van doen, hun gedragen. Mijn huis komt van hen. De drooggelegde polders vol weelderig groen. Water om te drinken, de ruimte om me heen. De bomen in de straten, de parken in de stad. Wat maken die mensen toch een pracht.
Het zorgen voor elkaar, samen houden we stand. De natuur is mooi, versteend of bestaand uit los zand. Regen, kou of wind. Niets is wat mij tegen houd. Iedere dag opnieuw stel ik alles in staat. Om te overleven en te vechten voor mijn bestaan. Soms vinden ze mij vervelend, laat ik ze ontwaken uit hun slaap. Breng ik vervelende geuren en loop ik in de weg. Ze zien zichzelf als iets anders. Iets groters met meer macht.
Een dag is weer voltooid, op naar een goede nacht. Uitrusten is wat ik moet, morgen weer een dag. Langzaam aan breng ik mijn bed gereed. Genietend van een ondergaande zon en zachte temperaturen. De mensen zijn weer op stal, klaar voor een diepe slaap. We eten nog wat, maken ons buikje vol. Duister is nabij, de lichten gaan weer aan. Toch wel raar, dat altijd aanwezig zijnde licht. Toch vind ik het vermogen en sluit mijn ogen dicht.
Dagelijks zijn we bezig en maken we bewuste keuzes. Om te doen wat moet, voor een gelukkig leven. Intelligentie hebben we allemaal, al is het in zekere mate. Een vogel of een koe, wij leven een dieren bestaan. Mensen zijn ook dieren, we zijn het allemaal. Laat ze ons dan zien als hun gelijke. Ze hebben het niet in de gaten. De mens ziet zich heel anders, ik ben ook geen mens. De natuur is van ons allen, wij zijn de natuur.
12 reacties
Nachtzuster · 13 april 2013 op 23:10
Ik vind het wat vaag, maar het leest als poëzie. En voor mij is poëzie vaak vaag! Maar daarom niet minder mooi!
BuddhaWriter · 14 april 2013 op 02:01
Een vaag bedankje dan maar. 😉
Yfs · 14 april 2013 op 10:09
Ik wil niet zeuren over een ‘d’ of een ’t’, maar meteen al in de eerste regel struikelde ik over ‘de ochtendgloren’, wat volgens toch echt ‘het ochtendgloren moet zijn.
Knap dat je de lezer laat raden vanuit welk dier je spreekt. Net als je denkt dat het een vogel is kom je er achter dat het ook een koe zou kunnen zijn, leuk hoe je dit bevestigt in de laatste alinea.
Tijdens het lezen ontdekte ik dat sommige woorden rijmen, het is verwarrend om er tijdens het lezen achter te komen of dit per ongeluk was,of juist de bedoeling.
Het lijkt me daarom meer een column die je niet moet lezen, maar waar je naar moet luisteren! Leuk gedaan! :-))
BuddhaWriter · 14 april 2013 op 13:46
En dat terwijl ik pas op het laatste moment ‘het’ veranderde in ‘de’……oliedom!
Dank je wel voor je leuke reactie! Missie geslaagd. En misschien als dieren nu zouden kunnen spreken… 😉
Wat betreft de rijmende woorden, het gebeurd onbewust tijdens het schrijven dat het hier en daar blijkt te rijmen. Maar ik heb het wel bewust zo gelaten. Dus ja, het is de bedoeling geweest.
TheVoice · 14 april 2013 op 14:16
@Yfs,
ik wil niet zeuren over “mij” of een “spatie” maar meteen al in jouw eerste regel struikelde ik over het ontbreken van het woordje “mij” tussen de woorden “volgens” en “toch” en later de missende spatie achter de komma tussen was,of 😀
BuddhaWriter · 14 april 2013 op 14:20
Wil je aub reageren op mijn schrijven en niet zo zeuren! 😛 😛 😛
TheVoice · 14 april 2013 op 14:50
Sorry Buddha :-((
Zal het nooooit meer doen 😛
Yfs · 14 april 2013 op 14:43
:clap: ( @ TheVoice)
Harrie · 15 april 2013 op 14:23
Dat heb je goed gezien. Volledig eens met de strekking van het verhaal. Maar het moet gezegd. Sommige zinnen lezen als Klukkluk. Laat dat nu net een gevederde mens zijn. Hardop het verhaal aan jezelf voorlezen kan soelaas bieden. Groetjes, HArrie
BuddhaWriter · 15 april 2013 op 19:48
🙂
Mien · 15 april 2013 op 23:43
Ha die Gary.
Weer back in town.
Leuke column.
Dier- en mensvriendelijk.
Knap.
BuddhaWriter · 17 april 2013 op 03:43
Hee Mien.
Ik probeer weer wat vaker aanwezig te zijn ja.
Dank je wel! 🙂