Een frisse wind

Nieuw is beter en wat van ver komt is lekker. Zomaar twee slogans die zijn ingegeven door de marketingindustrie waar wij allemaal mee te maken hebben. Vernieuwd, in prijs verlaagd, nu nog beter, smakelijker, smeuïger, handzamer en mooier. Afijn, u begrijpt wat ik bedoel. Iets ouds in een nieuw jasje of iets jongs in een bestaand jasje, als er maar een verandering is die voldoende prikkelt om nieuwe aandacht naar zich toe te trekken.

Zo is het Algemeen Dagblad vernieuwt. Niet echt natuurlijk, maar een beetje. De nieuwe hoofdredacteur Hans Nijenhuis heeft ervoor gezorgd dat er een frisse wind door het bedrijf waait en is in zee gegaan met designer Jacet Utko en art director Karin Goedhart. Klinkende namen, met klinkende ideeën die het plan om heel veel nieuwe lezers aan te trekken moeten gaan verwezenlijken. Het eerste resultaat was vanochtend te zien. Vernieuwd, maar toch nog hetzelfde. In deze uitgave stelden de nieuwe columnisten zich aan de lezer voor. Nieuw? Ik wil helemaal niet nieuw. Ik wil gewoon Jerry Goossens lezen en zijn column uitpluizen. Potverdrie, het AD gaat me toch nu niet vertellen dat mijn favoriete columnist is afgeserveerd? En toch, wat stond er in zijn laatste column, dank voor uw aandacht? Vandaar die column over Ede, zijn journalistieke debuut en het gespit in zijn archieven. Ik dacht nog, zo oud ben je nou ook weer niet.

De reden van vertrek heb ik niet meegekregen. De vraag of ik een column heb gemist waarin dit werd uitgelegd kan ik niet beantwoorden. De gemeente waarin ik woon houdt er een strenge handhaving op na als het gaat om de inzameling van plastic en oud papier, dus als het in een krant heeft gestaan, dan is deze inmiddels vernietigd. Geen columns meer van Jerry.  Is dit uit eigen beweging, of is hij weggeblazen door die frisse wind en dat nieuwe design dat nog vorm moet krijgen?

Voor de enkeling die het interesseert, de columns van zijn concurrenten heb ik niet gelezen. Ik ben namelijk nogal vastgeroest in mijn gewoontes en niet meer zo flexibel. Volgens zoon is het hoog tijd om daar verandering in te brengen. Ik moet met de tijd meegaan en accepteren dat dingen nu eenmaal veranderen, zo meldde hij mij vanochtend terwijl hij de Sportwereld omdraaide om zijn favoriete stripverhaaltje te lezen. Ik houd van lezen en schrijven, en als het erop aankomt wil ik mij daar ook in verdiepen. De krant die ik nu voor mijn neus heb liggen doet dat ook en bevat een katern met de inspirerende naam ‘de verdieping’. Echt iets voor mij dus. ‘Er zitten geeneens strips in’, riep zoon verontwaardigd na een bladersessie, ‘als je deze krant gaat lezen, dan mis ik de DIRKJAN’.

Tjaa, ‘t is even wennen die frisse wind, maar we moeten nu eenmaal met de tijd mee.