Een geur , een plek een gevoel

De meeste beelden en plekken die je ziet in je leven sla je op, onbewust. Wanneer je het beeld dan weer ziet komt het beeld weer uit de opslag plek en komt het beeld je bekend voor. Dit gebeurt mij dagelijks. Vaak kan ik het dan niet een plaats geven wat ik zie. Best lastig soms, want dan blijf ik er voortdurend aan denken. Het zelfde heb ik met mensen, geluiden en geuren. Vooral geuren denk ik. Dan heb ik geuren uit het verleden op geslagen en ruik ik ze weer. Best bijzonder dat je hersens dit opslaan. Zonder dat je het weet zit er een hele programmering in je hoofd.
Dit heb je ook met gevoelens, dit gaat ook onbewust. Vaak zonder dat je het wilt ga je je aan iemand hechten. Soms weet je niet eens wat er zo geweldig is aan diegene. Wel weet je dat je er naar verlangt bij die persoon te zijn. Ook kan je iemand soms niet uitstaan. Deze gevoelens regelen je lichaam onbewust. Soms moet je zelfs ook zoeken wat je nou voor diegene persoon voelt , je lichaam , geest en hart zijn er nog niet uit. Maar deze gevoelens kunnen ook beinvloed worden door je omgeving. Bijvoorbeeld wanneer je telkens te horen krijgt dat dat ene meisje niet uit te staan is , dan blokkeerd jou gevoel het meteen om haar in je leven toe te staan. Tenzij je hier voor oppast. Dus wanneer jij je zelf dwingt niet te luisteren naar andere maar zelf de waarheid te ondervinden. Eigenlijk is dat een prachtig gegeven. Je gevoelens gaan vaak onbewust maar wanneer je bewust er mee leeft kun je het bijna helemaal zelf regelen.
Ik wil die gevoelens bewust gaan regelen. Niet dwangmatig maar ik wil weten wat ik doe. Ik wil alles van een afstandje proberen te bekijken zodat ik dingen kan relativeren. Een vriendin van mij zegt vaak dat ik een warbol ben en niet weet wat ik wil , misschien heeft ze daar wel gelijk in. Maar daar wil ik dan verandering in brengen. Ik wil geuren een plaats kunnen geven, ik wil mensen toelaten in mijn leven zonder voor oordelen en ik wil genieten van plekken en ze later herkennen. Niet mijn leven gehaast leven maar stil staan bij dit soort dingen.

Vroeger stond ik veel meer stil bij dat soort dingen. Ik herkende mensen & plekken beter en als ik een geur rook wist ik precies waarvan ik het herkende. Tegenwoordig leef ik gehaast en let ik niet goed meer op. Ik vergeet vaak wie ik wanneer heb gesproken en al helemaal wat diegene mij heeft verteld. Ook heb ik een selectief geheugen. Ik wil graag onthouden welke schoenen ik aanhad op maandag , maar of ik nog weet wat ik s’ochtends heb gegeten? Nee hoor , dat soort dingen vergeet ik. Hoe ik selecteer is mij ook een raadsel. Het zijn niet echt mijn intresses waarop ik mij selecteer volgens mij. En zoveel schoenen heb ik nou ook weer niet , dus wat maakt een uit wat voor schoenen ik aan had.
Van vroeger weet ik ook nog veel. De meest kleine dingen die ik vroeger deed zitten nog in mijn geheugen. Misschien is mijn hoofd gewoon vol. Zou dat kunnen? Nee dat lijkt me niet eigenlijk, maar je moet op zn minst af en toe wat lading lozen. Anders ga je toch vol zitten? Erg apart.