Een laagdrempelig stukje

Jessica zit aan de rand van het zwembad haar nagels bij te vijlen. Af en toe kijkt ze naar Ricardo die het water ontdoet van de takken en bladeren die er in zijn gewaaid. Wel een lekkere jongen zoals hij daar nu met ontbloot bovenlijf aan het werk is, vooral als hij zich bukt en zijn strakke billen zich duidelijk onder zijn halflange [of halfkorte?] broek aftekenen. Soms heeft ze bepaalde fantasieën over Ricardo, maar daar zal het bij blijven, want ze zou nooit de gouden regel overtreden die zegt dat je nimmer iets met het personeel moet beginnen. Want daar kan alleen maar narigheid van komen.

Viktor komt nu de villa uit. Viktor is Jessica’s broer. Hij gaapt en rekt zich uit. Vervolgens vraagt hij of Jessica misschien ook trek heeft. En ja, Jessica lust ook wel wat. Er is nog krabsalade van gisteren, of misschien even wat vijgen vullen met blauwe aderkaas en dan een minuutje onder de grill? Of wellicht iets met zalm en bladerdeeg, maar dat duurt uiteraard wat langer. Ach, zegt Jessica zuchtend, doe maar wat, ik ben te moe om erover na te denken. En dan moet ik straks ook nog de stad in om een nieuwe zonnebril te kopen.. Maar je hebt toch een zonnebril? Ja, maar die is van vorig jaar. En doe maar een glaasje Evian. De Evian blijkt op. Spa dan maar? Nee, geen Spa. Doe dan maar niks.

Haar mobiele telefoon met ingebouwd plasmascherm laat een populair riedeltje horen. Het is haar vader. Terwijl ze naar hem luistert betrekt haar gezicht. Hij heeft de Ferrari naar de garage gebracht omdat hij nog maar op elf cilinders liep, en ze kan hem het komende weekend dus niet lenen om er mee naar het feest van de Van Roo van Aldenweerelts te gaan. Maar ze kan de Range Rover nemen. Pa, zegt ze bestraffend, een Range Rover is GEEN Ferrari! En de BMW cabrio komt natuurlijk helemààl niet Im Frage.. Haar vader spreekt sussende woorden over aanpassing en dergelijke, maar Jessica is niet te vermurwen, en uiteindelijk belooft hij dan maar een Ferrari voor haar te hùren.
Haar gezicht klaart op. Wanneer hij weer eens naar huis komt? Gauw, in ieder geval vòòr het weekend. Er waren wat aanloopproblemen in de nieuwe Chinese vestiging, voornamelijk vanwege de culturele verschillen, maar de zaak stond nu ‘op de rails’. En zo lekker goedkoop die Chinezen. En geen vakbonden, dus 12 uur werken per dag en 6 dagen per week was geen probleem. Nou, tot over een paar dagen dan maar.

Viktor komt nu naast haar zitten en zet de schaal met lekkernijen tussen hen in. Hij heeft nog niks van mijn nieuwe bikini gezegd, denkt Jessica, hij ZIET zulke dingen gewoon niet. Ze neemt haar broer van terzijde op en merkt op dat zijn ogen strak gericht zijn op het achterwerk van Ricardo die juist even voorover bukt om wat op te rapen. Zò heeft ze nog nooit een jongen naar een andere jongen zien kijken. Ze heeft haar broer altijd al wat merkwaardig gevonden, maar nu is het alsof er puzzelstukjes in haar brein in elkaar grijpen en.. Maar natuurlijk! Dààrom praat hij nooit over meisjes.. Dat ze het niet eerder door heeft gehad..

Ricardo heeft zich inmiddels weer opgericht, en alsof hij voelt dat er naar hem gekeken wordt, draait hij zich om en grijnst zijn witte tanden bloot. Broer en zus kijken elkaar nu aan, en het lijkt alsof er ineens een diepe verstandhouding tussen hen is ontstaan. Alsof ze beiden onderdeel uitmaken van een geheim complot, waarin zij door warme golven door het kruis tesamen zijn gesmeed. Als op een afgesproken teken staan ze tegelijk op en slenteren in de richting van Ricardo. Regels zijn er tenslotte om overtreden te worden.