Een Romantische Avond……..

Halftwaalf, maandag avond, herfst.
Buiten waait de wind guur en met wild geraas rond mijn huis, de regen klettert zachtjes op mijn ramen en binnen branden flauw wat lampen.
De dag nadert zijn einde en de slaap komt langzaam opkruipen als ik de stereotoren zachter zet en luister naar het geraas buiten.
De kachel springt af en toe aan, om mijn stulpje van de nodige warmte te voorzien. Ik kijk opzij en zie de gesloten ogen van een dame, een dame die haar rust heeft gevonden bij mij op de bank.
Ik ken haar nu bijna 1,5 jaar, we kenden elkaar vaag, maar langzamerhand groeide er een band tussen mij en haar.
Haar koppigheid en eigenzinnigheid deden mij eerst afschrikken, maar hadden later een aantrekkingskracht op mij die haar weergave niet kende.
En zo verstreek de tijd en vlogen de dagen voorbij waarin ik haar alleen maar beter leerde kennen.
Haar mooie, diepe ogen die je vol verwondering kunnen aankijken, haar sterke karakter en persoonlijkheid doen mij smelten, telkens weer als ik haar aankijk.
Als ik thuis kom van mijn werk is zij er voor mij en ik ben er dan voor haar, vol spanning kijkt ze me aan totdat ik vertel hoe mijn dag was en dan luistert ze aandachtig.
Vaak kruipen we dicht tegen elkaar aan en genieten van al het goede dat we elkaar te bieden hebben.
Soms praat ik uren met haar, maar soms zegt ons stilzwijgen meer dan genoeg.
Heel soms hebben we ruzie, dan hebben we weer eens onenigheid, maar goed, niemand is perfect en ondanks haar missertjes blijft ze een echte dame.
Een dame die vol elegantie je voorbij kan lopen en speels haar hoofd omdraait om je vol liefde en uitdaging aan te kijken.
We horen bij elkaar we zijn gewoon voor elkaar gemaakt! Nog nooit voelde ik me zo met een dame compleet!

De wind neemt in kracht toe en ik druk haar dicht tegen me aan, ze opent haar ogen en kijkt ietwat slaperig om zich heen.
“Stil maar meid”, zeg ik zachtjes, “alles is goed, ga maar slapen, je bent veilig.”
Ze murmelt wat en draait zich om, we passen net met ons tweeën op de bank, maar dat maakt de sfeer zo compleet.
Maandag avond, halftwaalf, de slaap doet bijna zijn intrede.
Vreemd, heel vreemd, wat slaap eigenlijk met je kan doen.
Want wie schrijft er nu een romantische ogende column over zijn kat??

SARCASME.
😀