Een warm gevoel

Soms heb ik wel eens van die momenten dat ik overvallen word door een warm gevoel. Dat komt niet alleen opzetten als ik lig te zonnen aan het strand, of als ik verliefd ben en sowieso alles door een roze bril zie; nee, soms komt dat warme gevoel juist op een moment dat ik net even wat minder vrolijk en blij ben. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden eens een paar dagen thuis zat met griep. Ik voelde me helemaal niet happy, want er was niemand in de buurt om me te vertroetelen. Vroeger – toen ik nog thuis bij paps en mams woonde – was er altijd wel iemand die even een kopje thee kwam brengen of de krant, als ik snotterend en grieperig in bed lag. Nu was er niemand. Tot opeens de bel ging. Het was een collega. Ze had een zelfgemaakt mandje bij zich met fruit, lekkere snoepjes (voor als ik me weer wat beter voelde) en een leuk tijdschrift. Ze had gedacht dat ik vast wel een oppepper kon gebruiken.

Een warm gevoel

Niet zo lang geleden had ik geen griep, maar voelde ik me gewoon een beetje sipjes. Ik had een beetje zitten piekeren over van alles en nog wat en toevallig belde die avond een goede vriendin. Ze belde zomaar, om een bij te kletsen. Natuurlijk vertelde ik mijn zorgen, want daar zijn goede vrienden voor. Ze voorzag me van allerlei goede adviezen en na het telefoontje was ik al een stuk opgewekter. Twee dagen later lag er een vrolijk kaartje in de brievenbus. De goede vriendin wilde nog even laten weten dat ze aan me dacht en dat ik haar altijd mocht bellen.

Een warm gevoel

Vandaag ving ik een flard op van een gesprek. Het was niet voor mijn oren bedoeld, maar toch ontging het me niet.
Iemand die ik nog niet zo heel lang ken, vertelde iets aan een kennis van hem. Niet wetende dat ik het opving.
Hij had het over iemand die hem heel goed aanvoelt en die precies weet hoe hij over dingen denkt. Vervolgens citeerde hij een berichtje dat deze goede vriendin hem had gestuurd. Ik herkende het stukje.

Een warm gevoel

Soms word ik er zomaar door overvallen.