Sinds mijn vlam is vertrokken, heeft vuur weer een prominente rol in mijn leven gekregen. Verknocht aan de plek waar ik woon en door het verdwijnen van een flinke bos hout voor de deur, waren niet alleen mijn woonlasten maar ook nog eens de stookkosten voor mij toegenomen. Het behoeft geen uitleg dat ik naarstig op zoek moest naar manieren om te bezuinigen, wilde ik behouden wat ik heb. Zo was ik begonnen thuis overal spiegels op te hangen om maar niet meer in die van de kapper te hoeven kijken. En rijd ik de auto niet meer naar de wasstraat maar was deze zelf op een vrije zaterdagmiddag. Hetgeen praktisch neerkomt op twee keer per jaar. Duidelijk is dat de bovengenoemde maatregelen een druppel op de gloeiende plaat waren. Geen zin om op een houtje te moeten bijten, moest het mes dieper gezet worden in de uitgavenstroom om operatie ‘survival’ tot een succes te laten verworden.
Zoals zo vaak, is de redding nabij als de nood het hoogst is. Ik bedacht me ineens dat naast beknibbelen op de uitgaven, er ook gewerkt kan worden aan de inkomstenzijde. Een inmiddels zeer gerespecteerde vriend, boom van een kerel en uit het juiste hout gesneden, wist voor mij nog wel iemand met een bijzonder grote bos hout voor de deur. Een welbekende partij waar ik minstens vier keer heet van zou worden.
Geen woord aan gelogen. Onder het mom hoge bomen geven veel warmte, moest het hout eerst geveld worden en in handelbare mootjes gezaagd. Na transport, kloven om het daarna in het speciaal daarvoor gemaakte houthok op te bergen. Na een tijd drogen kon dan uiteindelijk de fik erin waardoor ik nu enige tijd noodgedwongen romantisch thuiszit bij kaarslicht en een knisperend haardvuur.
Inmiddels is er een jaar voorbij gegaan en heb ik een winter overleefd zonder gebruik te maken van de centrale verwarming. Zonder de schaal prijs te geven, wist ik toch nog een voor mij aangename 20 graden in de woonkamer te realiseren. Dit heeft echter wel een keerzijde. Er gebeuren namelijk vreemde dingen met me. Ik heb een ware metamorfose ondergaan nu ik zelf een bos hout voor de deur heb. Overal waar ik een boom zie, word ik hitsig omdat ik hier een potentiële warmtebron in zie. En ik heb last van een waar ‘Jan Wolkers syndroom’ door me te verwonderen over de nieuwe ecosystemen die zich bij mijn houthok ontwikkelen. Desalniettemin is alle hout bij mij van harte welkom want na een jaarafrekening van het gas, water en licht, weet ik nu wat er met het gezegde “eigen haard is goud waard” wordt bedoeld.
11 reacties
Hans · 19 juli 2004 op 12:18
Ik begrijp je volledig.
Ik heb een stulpje in Frankrijk met een enorme openhaard. (Je kan er schoonmoeders ongesneden in roosteren) en van het hout krijg je het zeker een aantal keren warn. 1 x van het hakken 1x van het klein zagen 1x van het aan maken1 x van het verbranden en 1x van het rotzooi opruimen. Maar gezellig……….. helemaal goed. Ook ik heb een houtfobie. zie ik een stukkie dan stop ik het in mijn tas. En branden maar weer
Ma3anne · 19 juli 2004 op 14:47
Goh, als dat de energierekening werkelijk zo drukt, wil ik ook wel een open haard. Alleen zal dat dan wel een kampvuur midden in de woonkamer worden, vrees ik. Een bos hout voor de deur* heb ik al, dus dat moet geen probleem zijn.
Leuke column!
*Bos hout voor de deur=bos hout voor de deur na ijverig snoeiwerk.
Hans · 19 juli 2004 op 17:22
oooooh…….. ik dacht.. Ja nu begrijp ik um 😉
Mosje · 19 juli 2004 op 17:59
Tja, een bos hout voor de deur kan, maar persoonlijk geef ik de voorkeur aan verschillende aanmaakhoutjes.
😛
Louise · 19 juli 2004 op 18:41
Ongelooflijk leuk geschreven!
Met als rode draad de bos hout al dan niet voor de deur.
Heb ik het goed begrepen als ik zeg dat een bos hout voor de deur altijd voor warmte zorgt? 😉
Peer · 19 juli 2004 op 19:14
Jahaaa goed gedaan weer KingArthur. Ik wist wel dat je dit kon 😉
Heerlijk stukje om te lezen. Als je het dan toch over uitproberen van stijlen hebt…dit vind ik alvast een hele aardige.
Dees · 19 juli 2004 op 20:01
Wat een geweldige column ineens! Complimenten! Verder ben ik er stil van 😛
Mup · 19 juli 2004 op 21:24
En als ik door de bomen het bos niet meer zie, kan ik je bellen?
Groet Mup.
KingArthur · 19 juli 2004 op 23:09
Waarde vrienden, ik ben vereerd met mijn publiek! 🙂
Shitonya · 20 juli 2004 op 13:07
Leuk bedachte Column, vooral het bos hout gezien als een vrouw, erg romantisch 😛
Eftee · 20 juli 2004 op 14:10
Leuk, om het bos hout voor de deur eens van een andere kant te bekijken. 😀