eigen ring

Net als Krishna maak ik hem zelf. Allen de grote robijn kost me twee telefoontjes. Ik kan nu eenmaal niet hoogovens Ijmuiden laten maken van mijn spaargeld. Een Beta acadeem denkt niet aan goud. Het hardste materiaal ooit is zeker zo zeldzaam, lichter, puur en met de metaalwerkplaats bij de hand makkelijk redelijk dun als ring te bewerken. Vatting van zuiver zilver voor de robijn kan altijd nog. Alleen mag je best eens de ringmaat vooraf ontdekken.

Galvaniseren voor een prima coating van 24 karaats goud stelt ook niks. Knip even een eind snoer doormidden strip van beide een eind snoer vrij, voor goud ets je, met wat azijn, een overbodig spoor van je moederboard. Uiteraard gooi je eerst s nachts het water uit het aquarium van je vriend. Vissen toch dood dus meteen de half rottende platen de container in, even spoelen voor het geval dat en je het de bak. Boven even vullen met gedestilleerd water. Eerst twee snoeren andersom ook gestripte snoeren aan een accu. Gewoon even die uit de auto van de buurvrouw tillen. Uiteraard ook even met een penseel alle goudstof deeltjes bij elkaar vegen. Eerst maak je met een vingertop een tissue exact goed nat. In een ruk vis je het goud uit je pc. Vervolgens ligt met een keer kloppen het goud in het water. And bob’s your uncle.

Uiteraard vraagt elke vrouw zich meteen af. Stel eens als de ring niet meteen perfect past of ik wordt dikker wat dan? Tja daar staat de gemiddelde knutselaar niet bij stil nee. Kort samengevat denk je met een thermische lans enigszins in de juiste richting voor je titanium kunt bewerken. Tegen de tijd dat je met, zeg 3000 graden, het smeltpunt op twee plaatsen nadert raakt de drager, vrouw wat anders, in paniek bang dat je een andere kleinigheid vergat. Ik bedoel maar probeer je eens wat…

Krishna begint gelijk al het goud, dat atoom per atoom enkel nog uit een compleet olieveld komt, en heeft dat met een blik vrij en al stollend als een klomp naast zich. Uiteindelijk ontstaat zelfs de smaragd spontaan, zodanig perfect zonder slijpen, dat geen enkel, beperkt leefbaar mogelijk, wezen stopt voor de blik alleen al, afleiding mogelijk laat met kijken.

Elke keer dat ze kijkt krijgt ze, uit haar alomvattende existentieerbare wezens werkelijke wederziel haar alomvattende bepaalbare kattenogen meteen terug denkbaar mogelijk weergaloos mooi terug, vanuit de Allerzielst alomvattende existententieel denkbaar mogelijke wederziel terug, tot in het diepst van haar ziel, zijn gevoel Krishna.

Ik wil en aanvaard grenzeloos, eind nog begin eeuwig liefste

namaste