Ze heeft een behoorlijke jas uitgedaan. Moeder is hoogbejaard en heeft twee zware longontstekingen binnen een halfjaar achter de rug. Van hulpbehoevend is ze praktisch hulpeloos geworden.
De verzorgenden doen hun best, wij helpen waar mogelijk. Zelfstandig eten gaat niet meer, dus voeren we haar regelmatig bouillon, soms een klein slaatje, appelmoes en toetje.
‘Dat doe je best goed!’
‘Als je zelf kleine kinderen hebt gehad, dan weet je ook hoe dat met ouden van dagen moet.’
Hoewel ze beseft dat haar oude jas voorgoed in de kast hangt, lacht ze. Dit voelt voor haar als ‘eigen’, als mantelzorg.
Bron: https://robertbeernink.nl/
0 reacties