Het jaar is bijna ten einde. Op de televisie wordt, aan één stuk door, het beste of het meest ingrijpende laten zien van het afgelopen jaar. Maar wat is een jaar? Niet meer dan 365 dagen. Toevalligerwijs is het einde van december, ook het einde van het jaar. Toch zou het net zo goed eind juni kunnen zijn. Wat misschien wel een beter idee zou zijn, want dan lopen wij niet te blauwbekken tijdens Oud & Nieuw. Een debiele vorm van gedrag tijdens de jaarwisseling is het hebben van goede voornemens. Waarom precies nu? Meestal zijn het ook extreem idealistische voornemens, waarvan de gehele omgeving al weet: dat houdt die persoon nooit vol! Maar dan toch elke keer weer vragen: ‘en heb je nog goede voornemens?’ Ja zij heeft goede voornemens! Iedereen heeft goede voornemens! Maar voornemens, die je op een speciale datum van start laat gaan ,hebben geen enkele kans op slagen. Het is allemaal maar een psychologisch fenomeen binnen in ons hoofd, dat ons hoop geeft op een nieuw begin. Een soort van hergeboorte.
Als we één ding kunnen leren uit ons heelal, is dat een einde waarschijnlijk niet bestaat. Als ik vanaf deze plek recht omhoog stijg, kom ik dan bij een einde? Waarschijnlijk niet, want dat einde is dan een muur van een bepaalde stof. Zou ik door de stof heen gaan, dan ben ik nog steeds niet bij een einde. De ruimte heeft dus geen einde. Waarschijnlijk worden wij geboren met een bepaalde voorkeur om overal een einde in te zien.
Films eindigen meestal na anderhalf uur, mijn huis eindigt bij de voordeur, een liedje eindigt na de laatste noot en Amsterdam eindigt op de plek waar het bord Badhoevedorp staat. Dit zijn allemaal gegevens, die de mens zelf heeft gecreëerd. De komst van het einde is totaal lukraak gekozen, maar toch blijven wij ons vasthouden aan dat punt.
Maar de ruimte of het leven is niet gecreëerd door de mens. Het is een creatie van iets waar wij geen weet van hebben of misschien een toevallig samenspel van verschillende factoren. Maar wat wij leren in de ruimte is, dat er zo goed als geen einde is. Evenals het leven, waarom zou het leven eindigen bij de dood? Alleen omdat de cellen in het lichaam eindigen met bestaan op deze aarde? De cellen in ons lichaam sterven of vernieuwen zich continu, dus eigenlijk zouden wij dan elke seconde moeten eindigen en opnieuw beginnen. Dat zou een chaos worden.
Er bestaat dus geen einde, waarom vieren wij dan nog Oud & Nieuw? Waarom hebben wij goede voornemens precies op die dag? Alleen omdat wij zelf graag een einde willen creëren, maar zou het niet veel mooier zijn als we zouden leven zonder einde?

Einde.

Categorieën: Algemeen

2 reacties

LouisP · 3 januari 2010 op 12:35

Leipelullo,
‘k vind ’t weer geweldig…komt het nu omdat ik nog aan het nagenieten ben van Theo M. maar dit zou zo door hem gesproken kunnen zijn…

Louis

arta · 4 januari 2010 op 08:16

Grappige overpeinzing, maar het ‘einde’ afschaffen is niet realistisch, natuurlijk… Eindeloos, grenzeloos… klinkt heerlijk, maar leidt, volgens mij, tot absolute chaos…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder