Altijd al had ik gedacht dat als je 18 wordt, je echt volwassen bent. Dan kun je geen kinderlijke dingen meer doen, niet meer spelen, veel studeren en goed voor jezelf zorgen. Het mooiste van het 18 worden was dat je dan eindelijk mocht stemmen. Ik zag het al helemaal voor me: kleine hokjes met gordijntjes ervoor, veel mensen die er in rijen voor staan, grote stembussen waar je blaadje met je keuze in mocht gooien. En ja, ik dacht dus dat alles ouderwets was. En zo was het makkelijk in mijn ogen. Nu ben ik pas net 18 geworden, maar ik had dan net het geluk dat ik al vier dagen daarna mocht stemmen ( natuurlijk moest ik het bij mijn mede studenten er lekker inwrijven dat zij pas over vier jaar mogen stemmen!).

Ik had er al lang over nagedacht, stemwijzer en kiescompas had ik ook geraadpleegd. Ik was dan ook erg benieuwd hoe het zou zijn om te mogen stemmen. Op mijn school werd er al druk over de verkiezingen gepraat. Veel mensen waren het met elkaar eens dat de partijen van dit jaar meer aan populariteits praatjes doen, dan aan goede punten verzinnen voor de komende vier jaar. Maar dat ter zijde. Ik was het op woensdag 22 november alweer bijna vergeten dat ik ook nog ging stemmen. Ik was namelijk net daarvoor twee dagen ziek geweest en mijn moeder lag nu ziek op bed. Samen met mijn vader ging ik naar de dicht bezijden stemloket. Ik vond het daar al erg rustig. Altijd dacht ik dat er veel mensen zouden zijn. Voor het geval ze niet geloven dat ik echt 18 ben, had ik mijn identiteitsbewijs maar mee genomen. Twee mensen aan een gewone kantine tafel namen onze briefjes af en zette er een stempel op. Mijn vader was eerst en mocht twee keer, ook een keer voor mijn moeder. Teleurgesteld zag ik dat het een soort computer was. Er stonden alle namen en partijen op. Mijn vader moest mij nog even helpen, omdat ik niet wist hoe het in zijn werk ging ( en het is nog wel zo makkelijk!). Nou, dat was de eerste keer dat ik stemde.. Altijd gedacht dat het zo leuk zou zijn. Ik ben overigens wel heel blij dat ik ook een keer mijn stem heb kunnen laten horen!

Categorieën: Overig

4 reacties

Eddy Kielema · 2 december 2006 op 10:36

Nou, stemmen is nog niet zo gemakkelijk hoor! Ik kon ’s ochtends het stembureau niet vinden en toen ik er eindelijk was stond er een rij, dus besloot ik ’s avonds terug te keren om niet te laat op mijn werk te zijn. Maar toen ik om kwart over 6 bij het stembureau terugkeerde, stond er een rij tot ver buiten het stemlokaal! Ik had niet zo’n zin om lang te wachten, dus ging nog even naar huis. Maar toen ik na het eten terugkwam, was de rij nog langer! Het leken wel Afrikaanse toestanden, waar mensen soms een dag in de rij moeten staan om te kunnen stemmen. Na ruim een half uur wachten, was ik aan de beurt… Mooi dat ’t jou iig zonder problemen gelukt is! 🙂

Li · 2 december 2006 op 11:43

Vroeger had stemmen inderdaad iets plechtigs. Een duf stelletje mensen achter een stel tafels die kaarten aanpakten en namen hardop voorlazen. Dat klonk knetterhard omdat het verder doodstil was. Je durfde nauwelijks adem te halen en met z’n tweetjes in een stemhokje verdwijnen was helemaal ondenkbaar 🙂
[quote]( natuurlijk moest ik het bij mijn mede studenten er lekker inwrijven dat zij pas over vier jaar mogen stemmen!). [/quote]

Zolang hoeven ze misschien niet eens te wachten. In maart zijn er namelijk weer verkiezingen voor de provinciale staten.

Li

SIMBA · 2 december 2006 op 12:27

Leuke column! Enne… denk je echt dat dit komende kabinet pas over 4 jaar vervangen hoeft te worden? 😉 Ik denk dat jouw medestudenten al eerder eens mogen gaan stemmen 🙂
Ik heb trouwens altijd met een potlood gestemd, nog nooit een stemcomputer gezien. Ouderwets? Ja vast, maar erg relaxed.

Dees · 3 december 2006 op 09:31

Haha, ja, dat was ik vergeten, hoe spannend het is om voor het eerst te stemmen. Maar makkelijk vond ik het ook niet. Heb zelfs in het stemhokje een minuut of tien lopen weifelen, alvorens een knop in te drukken. En dat ik dat toen wel deed was ook alleen maar omdat er gemor in de gymzaal begon te ontstaan… Leuk geschreven en laat die stem maar wat vaker horen, hier.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder